រឿង កម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ‼️

ភាគទី 35

ពេលព្រឹក៚
«ភ្ញាក់ឡេីងក្មេងត្រមក់!!»ជុងហ្គុក អោនមេីលអ្នកដែលកំពុងគេងនៅលេីទ្រូងខ្លួន រួចយកដៃច្បិចចុងច្រមុះរាងតូចលេង
«កុំរំខាន ជុង»ថេយ៍ តបទាំងងងុលៗមុននឹងគ្រវាសដៃរាងក្រាស់ចេញហេីយបិទភ្នែកគេងដដែល
«ព្រឹកហេីយ»ជុងហ្គុក
«ហុឹមម...ងងុយចង់ធ្វេីអីធ្វេីទៅ»ថេយ៉ុង
«មែនហេស៎?»
«..........»ស្ងាត់
«ល្អ ! អូននិយាយខ្លួនឯងទេណា៎»
«អាសស៎...ធ្វេីអីហាស?»រាងតូចស្ទុះបេីកភ្នែកឡេីង ខណៈត្រូវរាងក្រាស់ទ្រោមពីលេី ចាប់ដៃគេទាំងពីជាប
«អូននិយាយខ្លួនឯងទេ!»រាងក្រាស់ ញោចមាត់លូកដៃចូលទៅក្នុងសាច់អាវស្តេីងរាងតូចស្ទាបអង្អែលចុះឡេីងៗរួចចាប់សម្រាតខោរបស់គេចេញ មាឌតូចត្បៀតជេីងចូលគ្នា
«ជេឃេលែង..លែងដៃអូន អាស...»រាងតូច ឡេីងអួលចំហមាត់ពេលដឹងពីរបស់រឹងចូលក្នុងខ្លួនភ្លាម វាស្ងួតគ្មានរបស់ជំនួយគេស្ទេីរតែយំហេីយ លេងបែបនេះទទួលយកមិនបានទេ វាឈឺជាងពេលម្សិលមិញ
«ទ្រាំបានទេ អ្អឹស...»
«ដកចេញ...ធ្វេីអីនឹង? ឈឺណាាស់ដង្ហេីមមិនរួចទេ»រាងតូចពេបមាត់យំ ស្របពេលអ្នកខាងលេីកំពុងធ្វេីចលនា
«ដកមិនចេញទេ ទ្រាំទៅ»ជុងហ្គុក ញញឹមឌឺ ឲ្យគេដកចេញមែនទេ? ស្រមៃទៅ
«ឈឺ...អាសៗ...មនុស្សចង្រៃ៎»
«សឺត!! អាស..តឹងដដែល»ជុងហ្គុក បិទភ្នែកងេីយ
ក្បាល ពេលមានអារម្មណ៍សុខស្រួល គេឈ្លក់វង្វេងពេលបានប៉ះរាងកាយប្រពន្ធហេីយក៏ចង់ប៉ះទៀត ! របស់ក្នុងខោវាមិនស្តាប់បង្គាប់ពេលឃេីញរាងតូច គេ ពេញចិត្តគ្រប់កន្លែងនៃរាងកាយរបស់ប្រពន្ធគេ
«ហ្ហសស!អ្ហឹស៎ៗៗ..ជុង...តិចៗ»
«បងនឹងឆាប់បញ្ចប់វា»រាងក្រាស់និយាយបណ្តេីរធ្វេីចលនាបណ្តេីរ រួចអោនទៅថេីបមាត់មាឌតូច..ដៃស្រឡូនចូលទៅតោង.ក.មនុស្សមាឌធំជាប់
«អ្អឹស..អ្អាសៗ....»
[...............]
«បងមានការបន្តិច! អូននៅទីនេះហេីយ..ប្រាកដទេថាដេីរបាន?»ជុងហ្គុក ឈរសួរទៅប្រពន្ធដែលដេីរចុះពីកាំជណ្តេីរយឺតៗ មុខស្អុយប៉ែ ! គេចង់ជួយប៉ុន្តែរាងតូចហាមមិនឲ្យបីទាល់តែសោះ
«ដេីរបាន !!» ពីរម៉ាត់យ៉ាងខ្លីពីប្រពន្ធ រាងក្រាស់ចង់
ភ្ញាក់ពេលឃេីញទឹកមុខប្រពន្ធបែរមកថាឲ្យខ្លាំងៗ ថ្នាក់ដល់អ្នកបម្រេីនៅក្នុងផ្ទះងាកមកមេីលព្រោងព្រាត
«យឺតៗទៅអូនសម្លាញ់»រាងក្រាស់ចូលទៅអោបចង្កេះរាងតូចរួចដេីរយឺតៗ
«មិនបាច់»ថេយ៉ុង
«អ្នកប្រុសតូច អាហារពេលព្រឹករួចហេីយ»ឈីង
«ខ្ញុំមានការនៅខាងក្រៅ មិនបានញុាំទេ»
«ចុះអ្នកប្រុស....?»ឈីង ញឹមៗ សម្លឹងទៅរាងតូចដែលឈរធ្វេីមុខស្អុយប៉ែរ អ៊ូយយ៉ូយ !! អ្នកណាទៅហ៊ានសួរទៅព្រះអេីយ~~
«ថេយ៍អូននៅញុាំអាហារពេលព្រឹកទៅណា៎ !! ពេលថ្ងៃបងមកវិញរួចយេីងនឹងត្រឡប់ទៅសេអ៊ូលវិញ»នាយនិយាយហេីយក៏ប្រេីប្រអប់ដៃក្រាស់ខ្មឹកទៅ
អង្អែលក្បាលរាងតូចថ្នមៗរួចថេីបថ្ពាល់គេមួយខ្សឺត~ មេីលចុះចេញចរិកបែបនេះមកនៅមុខអ្នកបម្រេីទៀតហេីយ
«ទៅដែល!!»
«អូនទៅធ្វេីអី? បងមានការងារត្រូវធ្វេីអូនទៅប្រាកដជាធុញ នៅទីនេះហេីយ» តាមពិតគេមិនចង់ឲ្យរាងតូចទៅជាមួយច្រេីនជាង ថ្ងៃនេះគេត្រូវទៅជួប
ពូWangដែលអ្នកបេីកឡានឲ្យប៉ារបស់គេនៅឆ្នាំនោះ
ដេីម្បីសេុីបរឿងនោះ គេមិនចង់ឲ្យរាងតូចទៅជាមួយ
ដឹងរឿងនេះនោះទេនឹងខ្លាចពេលខ្លួនទ្រាំមិនបានបាញ់សម្លាប់មនុស្សនៅចំពោះមុខរាងតូច។
«មិនចង់ឲ្យអូនទៅក៏ថាទៅជេឃេ»ថេយ៉ុង
«មិនមែនទេអូនសម្លាញ់»ជុងហ្គុក
«អញ្ចឹងយ៉ាងមិចវិញ?និយាយទៅ»
«អូនសម្លាញ់មិនមែនអញ្ចឹងទេ»Jk
«ចឹងក៏ឆាប់ទៅ»រាងតូចថាហេីយក៏អូសដៃរាងក្រាស់ចេញទៅយឺតៗ ជុងហ្គុកទេីសភ្នែកក៏ចាប់បីរាងតូចឡេីង
«Wahh..ធ្វេីស្អី?»
«ទេីសភ្នែកណាស់ កុំរេីប្រពន្ធសម្លាញ់»
- SKIP -
«ឯណាចន ជុងហ្គុក?»ដុងហ្យុន ដេីរតាំងៗជាមួយឪពុកចូលទៅសួរលេខារបស់រាងក្រាស់ ដែលមាននាមជាបងជីដូនមួយរបស់ខ្លួន
«លោកអគ្គនាយកមិននៅនោះទេអ្នកប្រុសHusin»
ហ្សែនឌី
«គេទៅណា?»លោកដាងហូ
«ដូចជាទៅប៊ូសាន»ហ្សែនឌី
«ពីពេលណា?»ដុងហ្យុន
«2ថ្ងៃមុន»ហ្សែនឌី
«លោកប៉ា~~»ដុងហ្យុន រហ័សដេីរបកក្រោយទៅតាមប៉ារបស់ខ្លួនវិញ
«វាចាប់ផ្តេីមលេងហេីយ»
«វាចាប់កូនចៅរបស់យេីងបាន វាហ៊ានដល់ថ្នាក់គម្រាមឲ្យកូនចៅរបស់យេីងឲ្យមកប្រមាថយេីងទៀតលោកប៉ា វាដេីរបានវិញយ៉ាងមិច ចង្រៃ៎»ដុងហ្យុន
«ប៊ូសាន!! ទៅប៊ូសានវាប្រាកដជាទៅជួបអាWang
មិនខាន»
«បាទលោកប៉ា»
- SKIP -
តាំងពីលោកផាកលក់ជីមីនដោះដូរនឹងលុយបំណុលរួចមក ជីវិតក្មេងប្រុសម្នាក់នេះក៏អាប់អួរឡេីង
គេត្រូវយ៉ុនគីដែលជាម្ចាស់ធ្វេីបាបស្ទេីររាល់ថ្ងៃ មាន
ថ្ងៃខ្លះមិនឲ្យញុាំបាយ បញ្ឈប់អ្នកបម្រេីនៅក្នុងភូមិ
គ្រឹះឲ្យឈប់ធ្វេីការស្ទេីរតែអស់មនុស្សឯការងារក៏ធ្លាក់ទៅលេីគេកាន់តែច្រេីន ។
ប្រាវ~~
បាយម្ហូបដែលទេីបតែនឹងធ្វេី15នាទីមុនត្រូវបែកខ្ចាយទៅលេីឥដ្ឋព្រោះតែត្រូវហ៉ុនគីគ្រវាសចោលទាំងអស់។ ជីមីនរួញខ្លួនខាំមាត់ចង់យំពេលកែវភ្នែកខ្មៅក្រឹបរេលមេីលមកកាន់ខ្លួនឯអ្នកបម្រេីនៅទីនោះក៏ភ័យមិនតិចទេ។
«ឯងមែនទេជាអ្នកធ្វេីម្ហូប?»រាងក្រាស់លេីកដៃចង្អុលទៅរាងតូច
«គឺ...គឺខ្ញុំលោកម្ចាស់»ជីមីន អោនមុខចុះយ៉ុនគី
បោះជំហានវែងៗទៅកាន់រាងតូចរួចលេីកដៃចាប់ផ្ងេីយចង្ការបស់គេឡេីង
«ដឹងថាយេីងមិនចូលចិត្តម្ហូបត្រជាក់ទេ?»យ៉ុនគី
«ដឹង...ដឹង !!»
«បេីដឹងហេីយមិចក៏មិនធ្វេីសារថ្មី?»យ៉ុនគីiស្រែកគំហកឲ្យខ្លាំងៗ រាងតូថចាប់ផ្តេីមយំឯអ្នកបម្រេីក៏ភ័យគ្រប់គ្នាភាវនាកុំឲ្យតែប្រុសឈាមត្រជាក់ម្នាក់នេះ
សង្រ្គប់ក្បាលទៅបានហេីយ
«ហុឹក...ខ្ញុំបានកម្តៅរួចហេីយ»ជីមីន
«យេីងមិនចូលចិត្តនោះទេ លេីកក្រោយត្រូវតែធ្វេីសារថ្មីឮទេផាក ជីមីនហុឹសស»យ៉ុនគីនិយាយរួច ក៏គ្រវាសរាងកាយតូចមួយទំហឹងឲ្យដួលទៅលេីឥដ្ឋ
រួចដេីរជ្រែហ៊ោប៉ៅចេញទៅជាមួយមនុស្សជំនិតបាត់
«ហុឹកៗ...ហុឹក»ជីមីន
«ជីមីន! កុំយំក្រោកឡេីង»
«ហុឹក..ខ្ញុំមិនអីទេបងស្រី»ជីមីន ប្រឹងញញឹមជូតទឹកភ្នែកចេញអ្នកបម្រេីនៅក្នុងផ្ទះសុទ្ធតែអាយុបងគេទាំងអស់ ដូច្នេះទេីបត្រូវហៅបង។
[.........]
រាងតូចដកដង្ហេីមធំភ្នែកចេះតែសម្លឹងទៅកូនផ្ទះដែលលោកប្តីចូលរាល់នាទី1ម្តងខណៈត្រូវប្តីហាមមិន
ឲ្យគេចូលទៅតាមនោះទេឲ្យអង្គុយចាំនៅក្នុងឡានហេីយក៏ចេញទៅជាមួយមនុស្សជំនិតបាត់ ទុកឲ្យគេអង្គុយចាំឡេីងជិត10នាទីទៅហេីយ ។
«ជុងហ្គុកទៅយូរខ្លាំងណាស់»រាងតូចមុខក្រញ៉ូវ
ខាំមាត់ខឹង មិចក៏ទុកឲ្យគេចាំក្នុងឡានយូរយ៉ាងនេះ?
ហេីយជេីងក៏ឈឺទៀតភ្ញាក់ពីគេងមិនទាន់បាន5នាទីផងលោកប្តីលេងដល់ទៅ2ទឹក គិតទៅគួរឲ្យខឹង ><
គេលេីកយកទូរស័ព្ទមកចុចលេង ប៉ុន្តែលេងបន្តិច
ក៏ធុញទេីបបោះវាទៅម្ខាង។
«ជុងហ្គុកពេលណាចេញមកវិញ ??»
[...........]
«លោកពូវ៉ាងមិចក៏ធ្វេីមុខបែបនេះ មិននិយាយរកខ្ញុំ10នាទីហេីយ»រាងក្រាស់អង្គុយញោចស្នាមញញឹមលេីកជេីងគងអន្ទាក់ខ្លាសម្លឹងមេីលរាងចំណាស់ដែលអង្គុយទល់មុខខ្លួន
«អ្នកប្រុសតូចមកទីនេះមានការអីហេស៎?»លោកវ៉ាង
«ខ្ញុំមិននិយាយច្រេីនទេ អ្នកណាបញ្ជាពូ?»ជុងហ្គុក
«អ្នកប្រុសចង់និយាយពីអ្វី ខ្ញ...ខ្ញុំមិនយល់ ទេ?»លោកវ៉ាង
«ប៉ាប្រហែលជាទុកចិត្តពូខ្លាំងហេីយ ស្តាយណាស់គាត់ទុកចិត្តមនុស្សខុសហេីយ»
«ខ្ញុំមិនយល់ទេ»
«លោកពូចង់ឲ្យខ្ញុំរំលឹករឿងកាលពីឆ្នាំមុនទេ គ្រប់ឡានដែលមាននៅក្នុងភូមិគ្រឹះខ្ញុំគឺពូជាអ្នកមេីលថែទាំងអស់ ជាពិសេសឡានប៉ាខ្ញុំ ឡានដែលខ្ញុំបេីកទៅយកអ្នកម៉ាក់ទៅSeoulវិញក៏លោកពូជាអ្នកមេីលថែដែល»
«......»ស្ងាត់
«ប្រហែលអាអ្នកបញ្ជាលោកពូប្រាកដជាសប្បាយចិត្តខ្លាំងហេីយដែលលោកប៉ាខ្ញុំស្លាប់ តែប្រាដកជាខកចិត្តពេលដែលដឹងថាខ្ញុំមិនស្លាប់ ពេលនេះថែមទាំងដេីរបានវិញ លោកពូមេីលទៅ»រាងក្រាស់ក្រោកឈរអស់កម្ពស់ដេីរទៅជិតរាងចំណាស់ ឯលោកវ៉ាងក៏កាន់តែភ័យ
«អ្នកប្រុសខ្ញុំ...កាន់តែមិនយល់ហេីយ»
«ឮថាកូនស្រីលោកពូរៀននៅSeoulមែនទេ?»គ្រាន់
តែនិយាយដល់កូនស្រីភ្លាមលោកវ៉ាងងេីបមុខមេីលទៅរាងក្រាស់ភ្លាម
«នាង....នាងមិនដឹងអីទេ កុំធ្វេីអីនាង»
«ក៏ប្រាប់ខ្ញុំមកអ្នកណាបញ្ជាពូ»Jkយកកំភ្លេីងភ្ជុងក្បាលរាងចំណាស់
«កុំធ្វេីអីកូនស្រីខ្ញុំអី»
«និយាយភ្លាម»
«លោកដាងហូ!! អ្នកប្រុសទុកជីវិតកូនស្រីខ្ញុំផង
ផងនាងនៅក្មេងមិនដឹងអីទេ ចង់សម្លាប់ ! សម្លាប់ខ្ញុំមក»លោកវ៉ាង រហ័សលុតជង្គង់ហេីយនិយាយទាំង
ញ័រមាត់
«ហុឹស..លោកពូដាងហូឲ្យទាល់តែបាន កុំបារម្ភខ្ញុំមិនសម្លាប់ពូទេ»ជុងហ្គុក និយាយហេីយក៏បោះកាំភ្លេីងអោយភីលវិញ គេមិនសម្លាប់គាត់ព្រោះគិតថា
គាត់ចាស់ហេីយយ៉ាងណាក៏រស់មិនបានយូរហេីយ
មួយទៀតគាត់ក៏ធ្លាប់ដេីរតាមលោកប៉ារបស់ខ្លួន
ដោយសារតែត្រូវគេបង្ខំទេីបគាត់ខុសមួយពេល ប៉ុន្តែ
ពេលនេះប្រហែលជាមានវិប្បដិសារីមួយជីវិត
«កុំ...កុំធ្វេីបាបកូនស្រីខ្ញុំ»លោកវ៉ាង តោងជេីងរាងក្រាស់ជាប់
«ទៅវិញ!!»ជុងហ្គុក គ្រវាសដៃរបស់រាងចំណាស់ចេញពីជេីងរួចដេីរចេញត្រឡប់មកវិញ ឯមនុស្សជំនិតក៏ដេីរតាមពីក្រោយ
«អ្នកប្រុស កុំធ្វេីបាបនាង !! នាងមិនដឹងអីទេ»
លោកវ៉ាង ស្រែកពីក្រោយរាងក្រាស់ប៉ុន្តែនាយមិនខ្វល់នោះទេ
«ថេយ៍?»ជុងហ្គុក បេីកភ្នែកធំៗពេលឃេីញរាងតូចជាប្រពន្ធសម្លឹងមកគេ កុំប្រាប់ណាថាគេឈរស្តាប់តាំងពីដេីមមក?
«ជុង...គាត់និយាយថាម៉េច !! បង...ធ្វេីអី??»
ថេយ៉ុង ដេីរថយក្រោយពីរាងក្រាស់ មិញគេចាំយូរទេីបចុះពីលេីឡានមករករាងក្រាស់ តែមកដល់ក៏បានឮសម្តីរបស់រាងក្រាស់ពេញៗត្រចៀក
«ថេយ៍មិនដូចអូនគិតទេ!!»រាងក្រាស់ដេីរទៅជិតរាងតូចរួចចាប់ដៃគេឡេីង
«កុំប៉ះខ្ញុំ !! តេីបង..បងជាមនុស្សបែបនោះហេស៎? បងដូចជាមនុស្ស2ផ្សេងគ្នាពេលនៅជាមួយអូន តេីមួយណាជាចន ជុងហ្គុកពិតទៅ?»
«ស្តាប់បងសិន !! វាមិនដូចអូនគិតទេបងនៅតែជាបង»ជុងហ្គុក ចូលទៅចាប់រាងតូចជាប់ណែនឯថេយ៍ក៏កាន់រេីដៃចេញ
«ខ្ញុំមិនស្តាប់ បងជាមនុស្សឃោឃៅបែបនោះហេស៎?បងចង់សម្លាប់អ្នកណា?»
«មិនបានសម្លាប់អ្នកណានោះទេ ស្តាប់បងបកស្រាយសិន!!»ជុងហ្គុក ចូលចាប់ដៃរាងតូចជាប់ណែនឯរាងតូចក៏គ្រវីក្បាលខាំមាត់ទុក គេមិនជឿសម្តីរាងក្រាស់នោះទេ
«មិនស្តាប់ !! បងកុហកៗៗបងមិនដូចមុនទេ»
«ថេយ៉ុង ស្តាប់.....»
ផាច់~~
ស្របពេលជុងហ្គុកចាប់ដៃរបស់រាងតូចណែន
ថេយ៉ុងក៏រេីកាន់ខ្លាំងឡេីងហេីយគ្រវាសចំថ្ពាល់រាងក្រាស់មួយទំហឹងទៅម្ខាងដោយអចេតនា ។
«ជុង...អូន» រាងតូចញ័រមាត់មេីលដៃខ្លួនឯង នេះគេកំពុងតែទះមុខប្តីខ្លួនឯងមែនទេ?
«ចាំអូនចិត្តត្រជាក់ ចាំនិយាយគ្នាទៀត»នាយនិយាយដោយមុខស្មេីសម្លឹងមេីលរាងតូចបន្តិចមុន
នឹងដេីរទៅមុន
«អ្នកប្រុសធ្វេីបែបនេះគឺដោយសារតែសងសឹកជូនលោកប៉ាគាត់វិញគាត់វិះពិការក៏ដោយសារតែលោកដាងហូដែល ពេលទៅអុតាលីអ្នកប្រុសគាត់អត់ទ្រាំ
ឈឺចាប់នឹងថ្នាំដែលព្យបាលជេីងរបស់គាត់ដេីម្បីចង់
ជាសះស្បេីយនឹងការពារថេយ៍ មិញនេះបងថេយ៉ុង
ប្រាកដជាយល់ច្រលំហេីយ»អុីវ៉ាន
«បង...អុីវ៉ាន! ខ្ញុំ..ខ្ញុំមិនបានតាំងចិត្តទេ»ថេយ៉ុង
«ទៅតាមគាត់ទៅ បងអាចរកឡានទៅវិញជាមួយ
ភីលបាន»ឮហេីយរាងតូចងក់ក្បាលតិចៗរត់ទៅតាមរាងក្រាស់
«ជុង ចាំអូនផង»ថេយ៉ុង ត្របាញ់ជេីងចូលគ្នារត់ទៅតាមរាងក្រាស់ពីក្រោយយ៉ាងញាប់ស្អេកព្រមទាំង
ស្រែកហៅនាយពីក្រោយ
«ជុង...ហុឹក !» Teaពេបមាត់ចង់យំ ស្របពេលខ្លួនទេីបតែងេីបពីឈឺហេីយត្រូវមកធ្វេីខ្លួនបែបនេះ គេខុសដែលមិនស្តាប់ហេតុផងរាងក្រាស់ ខុសម្តងទៀត !! ដែលទះកំភ្លៀងរាងក្រាស់ តែគេក៏មិនបានតាំងចិត្តពិតមែន
ព្រូស~~
«ថេយ៍....!!»ជុងហ្គុក ងាកក្រោយឃេីញប្រពន្ធដែលដួល ក៏រហ័សដេីរទៅជិតរួចលត់ជង្គង់ទល់មុខរាងតូច
«ឈប់ខឹងអូនទៅ ហុឹកៗ~~»ថេយ៍ ចាប់ផ្តេីមយំចេញមកស្របពេលដៃទាំងគូក៏លេីកទៅតោងប្រឡោះ.ក.រាងក្រាស់ជាប់ រួចជ្រប់មុខនឹងទ្រូងហាប់មាំ យំសសឹកដូចកូនក្មេង ~~
«សុំទោសជុង...ហុឹកៗ អូនមិនស្តាប់ហេតុផល
អូន..អូនខុសហេីយ»ថេយ៉ុង

To be continued..........................