រឿង កម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ‼️

ភាគទី 24

               
   «ពុទ្អោរអេីយ!!ថេយ៍» រាងក្រាស់ដកពីទូរស័ព្ទពីចេញត្រចៀក ស្របពេលខ្លួនរកនិយាយលួងប្រពន្ធអីបន្តិចមិនបាន ! រាងតូចលឿនបិទទូរស័ព្ទពេកពេលនេះប្រហែលជាងរងក់ដេីរមកផ្ទះពិតមែនទេដឹង?
  «អ្នកប្រុសថ្ងៃនេះមានណាត់ចុងក្រោយហេីយ»អុីវ៉ាន
   «ឯណាភីល?»ជុងហ្គុក ក្តាប់ទូរស័ព្ទជាប់ សួរទៅមនុស្សជំនិតមួយទៀត
  «ភីលរឺ? ក្រែងគេទៅយកថេយ៉ុង ពីសាលារៀនមិនអញ្ចឹងអ្នកប្រុស?»
  «ចៅហ្វាយ !» និយាយដេីមដង្ហេីមដល់ ភីលបេីកទ្វារចូលមកក្នុងបន្ទប់ធ្វេីការរបស់រាងក្រាស់ភ្លាម ច្បាស់ណាស់គេមិនបានយករាងតូចទៅផ្ទះនោះទេ
  «ចៅហ្វាយខ្ញុំទៅយកចៅហ្វាយតូចហេីយ ប៉ុន្តែអត់
ឃេីញនៅសាលារៀននោះទេ ប៉ុន្តែបែរជាជួបនឹង
អាល្អិតមុខសដូចជាស្រីទៅវិញ»ភីល រៀបរាល់ប្រាប់ទៅរាងក្រាស់ដូចដែលគេបានជួប
   «ចន ថេយ៉ុងជាចៅហ្វាយតូចឯង»ជុងហ្គុក
  «ហាស?»ភីល បេីកភ្នែកធំៗចំហរមាត់ជិតដល់ដី ខណៈរាងក្រាស់ចង់សម្តៅលេីអាល្អិតដែលឈរមុខសាលានិយាយជាមួយគេមែនទេ ? ស្លាប់ហេីយ ចំជាស៊យមែន !
   «អាភ្លេី ! នឹងហេីយជាប្រពន្ធអ្នកប្រុស»អុីវ៉ាន ទះក្បាលភីលមួយដៃ
  «ឯង ! តែគេជាមនុស្សប្រុស យេីងមិចនឹងដឹង?» ភីល អង្អែលក្បាលខ្លួនឯងរួចងាកទៅនិយាយជាមួយ
អុីវ៉ានវិញ គេស្មានថាប្រពន្ធជុងហ្គុកជាស្រីទេីបមិនដឹង
ថារាងតូចសោះ
  «នឹងហេីយទេីបយេីងប្រាប់ឲ្យដឹង»អុីវ៉ាន ឈរអោបដៃសម្លក់ទៅភីល
   «អឺ..ចៅហ្វាយខ្ញុំសុំទោស ខ្ញុំនឹងត្រឡប់ទៅយកចៅហ្វាយតូចវិញ»ភីល ងាកទៅនិយាយជាមួយរាងក្រាស់វិញ ស៊យហេីយ មិញនេះពេលនៅសាលារៀនគេនិយាយថាឲ្យថេយ៉ុងច្រេីនគួរសម !
  «ឲ្យឆាប់ឡេីង ! មិញនេះគេខឹងប្រហែលដេីរទៅផ្ទះ
បាត់ហេីយ»ជុងហ្គុក
  «ហាស ? ខ្ញុំ…ខ្ញុំនឹងប្រញាប់ទៅចៅហ្វាយ»  មនុស្សជំនិតរហ័សអោនសុំទោសរាងក្រាស់ រួចដេីរចេញទៅយករាងតូចដែលជាប្រពន្ធចៅហ្វាយរបស់គេ។
       - SKIP -
        ដេយ៉ុង ដេីរលេីផ្លូវថ្មីរជេីងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញតែម្នាក់ឯងគេងរងក់នឹងប្តីដែលឲ្យមនុស្សចូលធ្វេីការថ្មីមកទទួលទៅផ្ទះវិញ ថែមទាំងមិនស្គាល់គេហេីយនៅនិយាយស្តីថាឲ្យគេទៀតផង។
  «មេឃថ្ងៃនេះ មិចក៏ក្តៅម៉្លេះ?»ថេយ៍ ងេីយសម្លឹង
មេីលមេឃរួចយកដៃបកមុខខ្លះឯង .. រាងតូចលេីកចិញ្ចេីមចូលគ្នារួចញញឹមក្រោយឃេីញ Mart មួយកន្លែងនៅខាងមុខបន្តិច គេក៏រហ័សដេីរចូលក្នុងនោះនឹងបានទិញអីផឹកដេីម្បីឲ្យត្រជាក់ចិត្តបន្តិច ។
  «ហ៊ូយ ចូលមកក្នុងនេះត្រជាក់បន្តិច» រាងតូចទាញទ្វារដេីរចូល Mart
  «សួស្តី ! ត្រូវការអ្វីដែល ?»
  «ខ្ញុំ…ហេុឺយយ ជីមីន??» Tae បេីកភ្នែកធំៗពេលឃេីញមិត្តសម្លាញ់ស្លៀកពាក់ជាអ្នកធ្វេីការនៅក្នុង Mart នេះគេមិនទៅរៀនដោយសារមកធ្វេីការរឺ?
  «ថេយ៉ុង?»ជីមីន និយាយទាំងមុខស្ងួត ទីបំផុតក៏ត្រូវមិត្តសម្លាញ់ឃេីញដដែល
[...........]
  «ហាស ជីមីន??»ថេយ៍ អុកកំប៉ុងកូកានៅលេីតុមួយទំហឹងក្រោយពេលស្តាប់រឿងរបស់ជីមីនចប់
  «អុឹមម…ក៏បែបនឹង ! គ្មានជម្រេីស»ជីមីន អង្គុយប្រាប់ថេយ៉ុងតាមដំណេីររឿង ពេលនេះជាពេលម៉ោងបាយ មិនសូវមានភ្ញៀវចូលទិញទេីបឈ្លៀតអង្គុយប្រាប់រឿងទៅថេយ៍ទាំងអស់ ព្រោះគេចង់ដឹង ។
  «មីន! ឯងដឹងថាខ្លួនកំពុងធ្វេីអ្វីទេឯងចង់ចោលអនាគតខ្លួនឯងរឺ?»
  «ឲ្យយេីងធ្វេីយ៉ាងមិច ? ឲ្យយេីងឈរអោបដៃ
មេីលម្ចាស់បំណុលទាំងនោះវ៉ៃប៉ារបស់យេីងស្លាប់ នឹងរឹបអូសយកផ្ទះយេីងមែនទេ?»
  «មិនមែនចឹងទេ យេីង…យេីងអាចជួយឯងបាន» ថេយ៍ ចាប់កាន់ដៃជីមីន ឃេីញដូច្នេះគេក៏មិនអាចឈរមេីលមិត្តខ្លួនជួបទុកលំបាកដែល 
  «ជួយយ៉ាងមិច ? ឯងទៅសុំជំនួយពីម៉ាក់ឯងរឺ?»
  «លុយ ! ត្រូវហេីយគឺលុយ ឯងត្រូវការប៉ុន្មានយេីងក៏មានលុយសន្សំដែល»
  «កុំអីថេយ៍! លុយឯងក៏មិនអាចជួយបានទេយេីងក៏មិនដឹងថាប៉ាជំពាក់អ្មកណាខ្លះទេ យេីងមិនចង់ឲ្យឯងមកលំបាកជាមួយយេីងទេ»
   «ឯងនិយាយស្អីនឹង ? យេីងជាមិត្តនឹងគ្នានោះអី»
  «យ៉ាងណាយេីងក៏មិនចង់ឲ្យឯងមកលំបាកជាមួយយេីងដែល ឯងមានប្តីហេីយ ! ឈប់គិតរឿងយេីងទៅ
ទៅផ្ទះវិញទៅប្តីឯងកំពុងរង់ចាំហេីយ»ជីមីន ទាញដៃថេយ៍ចេញ រួចក្រោកពីកៅអីទៅកន្លែងគិតលុយវិញ
  «ជី..ជីមីន!!»ថេយ៍ សម្លឹងមេីលជីមីនពីក្រោយទាងពិបាកចិត្តពិតជាចង់ជួយជីមីនពិតមែន ។
  «ជីមីន យេីងទៅសិនហេីយមានរឿងអីកុំភ្លេចតេទៅរកយេីង»ថេយ៍ ថាហេីយក្រោកដេីរចេញទៅវិញទាំងមិនភ្លេចប្រាប់ជីមីននោះទេ ។
   «សុំទោសថេយ៍ រឿងនេះជារឿងគ្រួសារយេីង
យេីងនឹងចាត់ចែងដោយខ្លួនឯង»ជីមីន តាមសម្លឹងមេីលថេយ៍ដែលដេីរចេញទៅមិញនេះ ។
      - SKIP -
   «អរគុណដែលលោកព្រមសហការជាមួយក្រុមហ៊ុនខ្ញុំ»ជុងហ្គុក ហុចដៃចាប់ទៅរាងចំណាស់ម្នាក់ដែលជាដៃគូរកសុី
  «បាទ ! រីករាយជានិច្ច» Man ចាប់ដៃជុងហ្គុកវិញ ទុកជាការគួសម។
  «ចឹងខ្ញុំទៅវិញសិនហេីយ» Man អោនលារាងក្រាស់រួចដេីរចេញទៅវិញជាមួយមនុស្សរបស់គាត់ ។
  «ភីលទៅយកថេយ៉ុងមកវិញរឺនៅ?»ជុងហ្គុក សួរទៅមនុស្សជំនិតដែលឈរនៅពីក្រោយគេ
   «ដូចជានៅទេអ្នកប្រុស»អុីវ៉ាន អោនខ្សឹបប្រាប់
រាងក្រាស់តិចៗ
  «ទៅវិញ!!»
  «ជុងហ្គុក»លោកគីម ញញឹមពីចម្ងាយហៅកូនប្រសាររបស់ខ្លួនដែលរៀបនឹងចេញទៅវិញ ទីនេះគឺជាហាងភោជនីយដ្ឋានលំដាប់ផ្កាយ
  «លោកប៉ាក្មេក !» រាងសង្ហារញញឹមរួចអោនទៅកាន់រាងចំណាស់
  «កូនក៏មកទីនេះដែលហេស?»
  «គឺខ្ញុំមកនិយាយការងារជាមួយដៃគូរកសុីចុះលោកប៉ា?»
  «មកជួបមិត្តចាស់ ! ហុឹមម…ថេយ៍ សុខសប្បាយទេ ប៉ាមិនដែលជួបគេសោះឥឡូវនេះ»
   «ថេយ៍ សុខសប្បាយទេចាំខ្ញុំនាំគេទៅលេងលោកប៉ានឹងអ្នកម៉ាក់ក្មេក»
  «ល្អ !! លឺថាភាគហ៊ុនរបស់ ដាងហូ លោកពូរបស់កូនដូចជាជិតស្មេីរនឹងកូនហេីយមែនទេ?»
  «បាទ តែខ្ញុំនឹងមិនធ្វេីឥ្យរឿងនោះកេីតឡេីងបានដាច់ខាត»
  «ឲ្យប៉ាជួយទេ?»
  «លោកប៉ាចង់លក់ភាគហ៊ុនឲ្យខ្ញុំរឺ?»ជុងហ្គុក សួរទាំងត្រេកអរបេីពិតមែននោះ គេស្ថានភាពនឹងកាន់តែល្អប្រសេីរ
  «ប៉ាក៏មានភាគហ៊ុននៅក្រុមហ៊ុនកូនតិចតូចដែល! កូនជាប្រសារបស់ប៉ា ក៏ជាប្តីរបស់កូនពៅប៉ាដែល ចាំស្អែកប៉ាឲ្យមនុស្សយកឯកសារទៅក្រុមហ៊ុនកូន»
  «អរគុណហេីយលោកប៉ា»
  «ហុឹមម….» រាងចំណាស់ញញឹមបន្តិចរួចដេីរចេញទៅបាត់ជាមួយមនុស្សរបស់គាត់ ។ 
  «អ្នកប្រុសពេលនេះភាគហ៊ុនរបស់អ្នកប្រុសក៏លេីកមួយកម្រិតទៀតដែល»អុីវ៉ាន
  «មែន ! ត្រឡប់ទៅវិញពេលនេះថេយ៍មិនដឹងជាមកដល់ផ្ទះឬក៏អត់ទេ»
  «បាទ!» មនុស្សជំនិតរុញររាងក្រាស់ត្រឡប់
ទៅវិញ ។
       វីឡា ចន៚
  «អ្នកប្រុស?»យូយីង រត់ទៅទទួលរាងក្រាស់ពីមុខទ្វារចូលផ្ទះ ខណៈឃេីញអុីវ៉ានរុញនាយចូលមកក្នុងផ្ទះ
   «ឯណាថេយ៍?»ជុងហ្គុក សម្លឹងមេីលបរិវេណជុំវិញផ្ទះដេីម្បីរកមេីលប្រពន្ធ
  «Aww …ម៉ោង12ទៅហេីយ ខ្ញុំស្មានថាថេយ៉ុង
នៅជាមួយអ្នកប្រុសទេតេី..ពេលនេះខ្ញុំមិនទាន់ឃេីញគេមកផ្ទះវិញនោះទេ»យូយីង
  «ចង្រៃ៎អេីយ ! » រាងក្រាស់ជេរប្រទិចតិចៗ ពេលនេះមាឌតូចមិនត្រឡប់មកផ្ទះទៀត គេងរងក់ដេីរទៅដល់ណាហេីយ ។
  «ខ្ញុំតេទៅសួរភីលបន្តិចអ្នកប្រុស»អុីវ៉ាន ឃេីញ
ស្ងានភាពម្ចាស់របស់ខ្លួនមិនល្អទេីបចេញទៅក្រៅបន្តិចដេីម្បីតេទៅភីល
  @in call
   «ភីល! ឯងនៅឯណា?»អុីវ៉ាន់ ច្រត់ចង្កេះនិយាយទៅកាន់អ្នកខាងនោះតាមទូរស័ព្ទ
  «នៅតាមផ្លូវ កំពុងរកប្រពន្ធចៅហ្វាយនឹងហេីយ»ភីល
  «ឃេីញទេ?»
  «មិនឃេីញទេ »
  «រកឲ្យឃេីញទៅហែង ! រកមិនឃេីញមិនបាច់មកវិញទេ»
  «ហុឺយ ! កម្មណាស់អញចូលធ្វេីការថ្ងៃដំបូងផង»
  «នាំទុកដាក់ខ្លួន ! បានហេីយ»អុីវ៉ាន ចុចបិទទូសរ័ព្ទភ្លាម រួចត្រឡប់ចូលទៅក្នុងផ្ទះវិញ ។
     មន្ទីរពេទ្យ៚
   «អ៊ូយៗ !! ឈឺៗ ….អ្នកគ្រូពេទ្យ»ណាមជូន ស្រែកខ្លាំងៗស្របពេលគ្រូពេទ្យកំពុងលាងរបួសឲ្យគេ
  «បេីលោកនៅតែហៅខ្ញុំអ្នកគ្រូពេទ្យទៀត ! ត្រៀមឈឺជាងនឹងទៅ»ជីន ខាំមាត់សម្លក់ដាក់លោកប៉ូលីស
មួយនេះដែលហៅគេថាថាគ្រូពេទ្យេពេញមាត់ៗ ធ្វេី
មេីលតែស្រី
  «គ្រូពេទ្យស្អាតដូចស្រីនោះអី»ណាមជូ បូញមាត់ដាក់ជីនទាំងខ្នក់ខ្នាញ គេជាអ្នកជំងឺជាប្រចាំរបស់ជីន ព្រោះតែខ្លួនឧស្សាហ៍ត្រូវរបួសដោយសារតែចាប់ជនល្មេីសជាញឹកញាប់ ។
  «អ៊ូយ !! ថ្នមៗ…សឺត»ណាមជូន ស្រែកថ្ងូរម្តងទៀត ខណៈជីនសង្កត់សំឡីត្រង់មុខរបួសនៅលេីដៃ។
  «ដៃទៅត្រូវនឹងស្អី?»
  «ចាប់ជនល្មេីស មិនប្រយ័ត្នត្រូវវាចាក់នឹងកាំបិទតែសំណាងចេះគ្រវាសខ្លួនទាន់ទេីបត្រូវដៃនៀក៎..»
  «លេីកក្រោយប្រយ័ត្នបន្តិចទៅ»ជីន សម្លក់ដាក់ ស្របពេលនោះគេរួចរុំរបួសឲ្យណាមជូរួចជាការ
ស្រេច ។
  «បារម្ភហេស៎?»
  «ទេ!!»
  «អ៊ូយៗ…!! មេក្រុមរវល់តែញ៉ែគ្រូពេទ្យនៅនឹងហេីយ ចុះខ្ញុំនេះ»ស៊ូប៊ីន កូនក្រុមរបស់ណាមជូនរអ៊ូដេីរចូលមកក្នុងបន្ទប់ពេទ្យ ទាំងខ្ទប់កែមមាត់ដែលបែកព្រោះវ៉ៃគ្នា
   «អេ..! ឯងយ៉ាងមិចនឹង??»ជីន សួរទៅស៊ូប៊ីន
ខណៈឃេីញគេរុញណាមជូនទៅម្ខាង
  «ឈឺមាត់ៗ !! អ្នកគ្រូពេទ្យមេីលឲ្យតិចមេីល៎»សូប៊ីនធ្វេីជាត្អូញដាក់គ្រូពេទ្យ រួចខ្ទប់មាត់ខ្លួន
  «យី !! អានេះថាតែអញ តាមពិតវាមកចង់ញ៉ែគ្រូពេទ្យដែលសោះ»ណាមជូ បែរទៅម្ខាងខ្សឹប
តិចៗ មុននឹងរុញស៊ូប៊ីនទៅម្ខាង
  «ខ្ញុំឈឺក្បាលអ្នកគ្រូពេទ្យ»ណាមជូ
  «លោកគ្រូពេទ្យ»ជីន
  «លោកគ្រូពេទ្យ»ពួកគេ ទាំងពីរនិយាយស្របគ្នា
ព្រមទាំងសេីចស្ញេញដាក់ជីន
  «ចៀសចេញមេក្រុម ខ្ញុំកំពុងឈឺមាត់»ស៊ូប៊ីន
  «យេីងឈឺក្បាល!!»ណាមជូន
  «ម្តងៗម្នាក់ៗ»ជីន
  «យេីងមុន»ណាមជូន
  «ខ្ញុំមុន»ស៊ូប៊ីន
  «យេីង!!»ណាមជូន
   «ខ្ញុំ..»ស៊ូប៊ីន នឹងណាមជូនច្រានគ្នាទៅវិញទៅមក ឯជីនក៏គ្រវីក្បាលហួសចេញ មេក្រុមកូនក្រុមទាំង2នាក់នេះ មកលេីកណាក៏ដូចលេីកណាដែលតែងតែរុញគ្នាបែបនេះ មិនដឹងថាមកដេីម្បីមេីលជំងឺឬក៏មកញ៉ែគេឲ្យប្រាកដនោះទេ។

          To be continued………………..