Het Voodoo Mysterie

Epiloog

'Caro, zit nu even stil!' Zegt Heidi, wie zich nu trouwens officieel Jaimy's vriendin mag noemen, geïrriteerd als ik zenuwachtig op en neer wip. Ze probeert mijn make-up te doen. 'Of wil je soms met uitschieters op alle foto's straks?'

'Sorry Heid. Ik ben gewoon enorm zenuwachtig.' Zeg ik eerlijk en gespannen.

Er is inmiddels een maand voorbij sinds de ontdekking van Annabelle's lichaam en iedereen is meer dan opgelucht. Vanuit het hele dorp ben ik overspoeld door complimentjes, bedankjes en cadeaus. De zaak is zelfs zo populair geworden dat ik vanuit het hele land, en zelfs vanuit verschillende andere landen, aandacht heb verworven door de media. Iedereen is vooral geïnteresseerd in mij, maar sommigen ook in Jaimy, aangezien hij ook heeft geholpen bij verschillende projectjes. Daarnaast denken ze dat wij tweeën iets hebben, terwijl hij overduidelijk stapel is op Heidi en andersom.

De rechtszaak is inmiddels ook afgehandeld. Lotus is veroordeeld tot de een straf van 25 jaar cel en tot enkele maanden in een jeugdcentrum. Ikzelf moest ook voor de rechter komen wegens huiszoeking zonder huiszoekingsbevel. Gelukkig vond de rechter het prima, aangezien de loods officieel geen eigendom is van iemand anders dan de gemeente. Ik heb het gedeelte van het binnendringen van villa Warren wel weg gelaten. Het hoort niet, maar ze vragen er ook niet om, dus vertel ik het ze niet.

Vandaag beantwoord ik alle vragen van journalisten en zal de zaak in de media helemaal helder worden. Hopelijk kan ik daarna weer rustig verder met het leven van mijn leven zonder dat iemand me meer lastig valt.

'Ja dat snap ik, maar alsnog moet je even stil blijven zitten. Anders plak ik je met duct tape aan deze stoel vast.' Waarschuwt ze me alvast.

'Als je dan toch bezig bent mag je wel een stuk over je mond heen plakken. Lekker rustig.' Bijt ik terug. Ik ontvang een pets met een haarborstel. 'Au!'

'Dat krijg je ervan.' Grijnst ze. Ze legt haar handen op mijn schouders en draait me om naar de spiegel. 'Kijk eens hoe mooi je eruit ziet!'

'Geweldig Heid. Dankjewel. Mag ik nu dan eindelijk weg?' Vraag ik sarcastisch. Nog een pets met de borstel. 'Wil je me een hersenschudding bezorgen ofzo?'

Ze krijgt geen tijd om te antwoorden, omdat er iemand van het personeel hier naartoe komt. 'Caro, het publiek zit te wachten. Je kunt over een minuutje op. Ik zal even kijken waar meneer Wagner uithangt.' Zegt ze en ze geeft wat door via haar microfoontje.

Ik zeg Heidi vlug gedag en loop achter de vrouw aan naar het kleine podium toe. Ik werp snel een blik in de zaal en ondanks dat ik geen angstig persoon ben, verhoogd het aantal mensen de spanning wel.

'Hoi Caro.' Zegt Jaimy opeens achter mij. Uit reflex stomp ik hem in zijn maag. Hij kreunt. 'Au! Caro!'

'Sorry engerd.' Grijns ik schaapachtig. Hij rolt met zijn ogen.

'Jullie kunnen op.' Zegt de vrouw en ze duwt mij als eerste het podium op.

Overal komen flitsen uit de zaal en mensen beginnen als een gek door elkaar heen te schreeuwen. Ik weerhoud me er nog net van om mijn ogen dicht te drukken en gebaar Jaimy dat hij ook moet komen. Ik begin mijn kleine voorbereide speech.

'Hallo allemaal. Graag wat stilte alstublieft, anders geloof ik dat buurman Alfred, wie hier naast woont, zometeen met een hark binnen komt banjeren om iedereen tot stilte te manen.' Grap ik. Er wordt kort gelachen. 'Voordat wij een paar vragen voorbu gaan beantwoorden en de zaak zo helder mogelijk gaan maken, moet eerst de echte belangrijke informatie eruit. Lotus Delisle is schuldig verklaard aan het aanzetten van zelfmoord, poging tot moord, ontvoering van een minderjarige, meervoudige mishandeling en het verstoren van de rechtsgang.'