~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
'Ben je er klaar voor?' Vraag ik Jaimy, die mopperend naast me loopt. Ik heb hem opgetrommeld om voor de laatste keer te proberen om met Nancy O'Connor en Micheal Warren te spreken.
'Wat denk je zelf?' Bromt hij nors.
Nu ben ik er klaar mee. Ik geef hem een fikse tik tegen zijn rug en kijk hem zowel gestresst als boos aan. Ik kan geen norse idioot gebruiken als ik me al zo bedreigd voel door onze NN.
'Houdt in dat geval gewoon je klep en ga op de stoep staan.' Sis ik naar hem. 'Ik ben er echt klaar mee. Met alles. Laat me gewoon doen wat ik wil doen, zodat ik klaar kan zijn.'
'Als jij me hier niet wilt hebben, dan moet je dat zeggen.' Sist hij terug.
'Prima! Ga maar naar Heid toe ofzo, kan me niet schelen. Val me niet lastig.' Snauw ik fel.
Hij haalt gewoon simpel zijn schouders op. 'Als dat is wat je wilt, ijskoningin.' Sist hij.
'Ik geef jou een keus, jij mij niet.' Zeg ik simpel. 'Ga weg of blijf hier.'
'Ik ben hier niet voor niks naartoe gekomen.' Zucht hij uiteindelijk. 'En hoewel het aanbod van het gaan naar Heidi vrij verleidelijk klinkt, blijf ik toch maar even bij jou. Voor het geval Alex weer iets uithaalt.'
'Dat gaat hij niet doen.' Zeg ik. 'Dat denk ik tenminste.'
'Je weet maar nooit.' Zucht hij.
Ik loop enigszins aarzelend naar de voordeur. Mijn handen voelen een beetje klam aan, maar dat weerhoudt me er niet van om mijn vinger hard op de bel te drukken. Een klein geluidje klinkt in de hal.
'Goedemiddag, kan ik u ergens mee helpen?' Vraagt een butler.
'Ehm ja, zijn Nancy O'Connor en Micheal Warren thuis?' Vraag ik met een neutrale gezichtsuitdrukking.
'Meneer en mevrouw zijn aanwezig ja. Waar komt u voor?' Vraagt hij door. Ik blaas zo ongezien mogelijk mijn adem opgelucht uit.
'Ik zou ze graag een paar vragen willen stellen. Mag ik binnenkomen?' Ik pak Jaimy's pols vast en zorg ervoor dat hij naast me komt te staan. 'En hij ook?'
'Natuurlijk.' Hij stapt uit de weg zodat we erlangs kunnen.
Er is gelukkig geen spoor van Alex Warren te bekennen. Ik weet zeker dat hij ons bezoekje niet op prijs gesteld zou hebben. En sinds de vorige keer dat Jaimy en ik ingebroken hebben in villa Warren, voel ik me opgejaagd als ik hier op de met houten laminaat beklede vloer rondloop. Het voelt kil aan, of misschien wel leeg.
Het zouden ook prima de bedreigingen van NN kunnen zijn die mij niet op mijn gemak laten voelen. Ik neem een groot risico door in dit huis te stappen en Nancy en Micheal te ondervragen. Het is het dorp of mezelf. Ik ben geen egoïst.
Op de bank waar Jaimy en ik bij de vorige ondervraging hebben gezeten, zitten nu een goed uitziende vrouw en een rijk uitziende man. Er liggen een aantal kranten op de tafel en er staan twee glazen wijn op twee houten onderzetters voor de neuzen van de twee.
