~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
'Hoi Caro!' Heidi rent met haar tas vol boeken mijn kant op en zwaait.
Ik glimlach. 'Hoi Heidi. Leuke outfit.' Merk ik op. Mijn detailbrein merkt alleen weer eens totaal iets anders op dan waar ik op wil doelen. 'Die vintageroze franjes passen goed bij de bandjes van je schoenen.'
'Typisch weer iets voor jou om dat te zeggen. Dankuwel uwe hoogheid.' Glimlacht ze dramatisch en ze maakt een kleine buiging. Ik geef haar een por in haar zij.
'Niet doen, anders wordt de hoogheid boos en ben je niet meer welkom in mijn krot/paleis.' Zeg ik streng en ik kijk om me heen.
Ik ben op zoek naar Louise. Zij is de beste vriendin van Annabelle en tevens ook het meisje bij wie ik altijd mijn puddingbroodjes bestel. Zij zou als het goed is de sleutels van Annabelle's kluisje moeten hebben, of in ieder geval een replica.
'Weet jij toevallig waar Louise Hartman is?' Vraag ik aan Heidi. Helaas schud zij haar hoofd.
'Nee sorry.' Verontschuldigt ze zich. 'Maar misschien weet Evania het wel. Zij heeft het eerste uur samen met haar. We kunnen het haar vragen, want ik weet wel waar zij is.'
'Mooi, want ik kom geen enkel eind verder. De vragen voor de ondervragingen heb ik nog steeds niet af en voor de rest kan ik dus niks met die foto.' Zucht ik. Heidi legt bemoedigend een hand op mijn schouder en knijpt even.
'Het gaat je lukken, dat weet ik zeker.' Glimlacht ze bemoedigend. 'Kom, dan gaan we naar Evania.'
Ik til mijn tas van de grond en loop zij aan zij met Heidi de gangen op naar de andere kant van het gebouw, waar de kantine zich bevindt. Het is echt idioot dat je eerst de hele school door moet lopen voordat je eindelijk naar de kantine kunt, maar ja. Ik ben de architect van het gebouw niet. Gelukkig niet, het bespaard me een hoop gezeik achter mijn rug om.
Ik ga Heidi vertellen over Jaimy. Ik wil haar mening hebben over hem. Zelf ken ik hem ook niet erg goed, maar Heidi kan vaak goede inschattingen maken van acties van mensen.
'Weet je, ik was gisteren in de bibliotheek-' begin ik mijn verhaal, maar ik krijg de kans niet om mijn zin af te maken. Heidi onderbreekt me ruw.
'En je stond op je tenen om bij een boek te kunnen, je kon er alsnog niet bij, één van de leukste jongens van het gehele universum kwam je helpen en pakte het ding voor je, jij staarde hem aan, jullie praatten ergens over en toen liep je weer weg. Ik weet het, want ik was er ook.' Grijnst ze.
'Serieus?' Ik trek verbaasd een wenkbrouw op. 'Ik heb je niet eens gezien!'
'Ik heb live van het stukje soap mee kunnen genieten.' Grijnst ze. 'Was geweldig, vooral dat lekker ongemakkelijke stukje dat je hem zo aanstaarde. Ik kreeg daar zowat kippenvel van.'
Ik rol met mijn ogen. Die stiekemerd heeft dus gewoon mee staan kijken hoe ik de ergste ontmoeting van mijn leven heb beleefd, en wel zonder daar ter plekke iets van te zeggen! Soms lijkt ze echt meer op een kopie van Pip dan ze misschien mag denken.
