~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Klaar voor?' Vraag ik zachtjes aan Jaimy als ik naar buiten loop. Hij knikt een tikkeltje zenuwachtig. Ik leg mijn hand op zijn schouder en klop even. 'Kop op. We zijn klaar voor je het weet en het is nooit verkeerd om iets aan je bange kip karakter te doen.'
'Voor zover ik weet durf ik anders nog steeds met je mee hoor.' Zegt hij koppig. 'Anders vraag je Heidi maar.'
'Nee.' Zeg ik droog. 'Om twee redenen. De eerste is dat Heidi echt een bangebroek is. Nog erger dan jij. En twee, zij zou het hele plan laten verzieken omdat ze ergens een spinnenweb zou zien. Ze zou gillen, we zouden ontdekt worden en dat is iets waar ik geen zin in heb.'
'Klopt. Wat bof je dan maar met mij hè?' Grapt hij. Ik schijn mijn zaklantaarn in zijn gezicht en trek een ongeïntereseerd gezicht.
'Erg grappig.' Zucht ik langzaam. Ik steek de zaklamp weer terug en rits mijn rugzak dicht. 'Laten we gaan.'
We lopen rustig de straat uit opweg naar het Bloemenplein. Bij Heidi's straat zijn we extra voorzichtig, omdat we vooral niet haar aandacht willen trekken. Dan zal ze ons een flinke preek geven, ons vervolgens haar huis in sleuren en ons een schop onder de kont geven. In mijn geval dan. Ze zou Jaimy slechts voor mij waarschuwen.
Gelukkig rennen we zonder problemen voorbij en komen we aan bij het Bloemenplein. Het plein wordt knipperend verlicht door de weinige straatlantaarns die er staan en nummer 2 hangt er nog altijd zo triest en eng bij als bij alle andere nachtelijke bezoekjes die ik hier gebracht heb.
'Klaar voor?' Vraag ik aan Jaimy als ik zijn gespannen houding opmerk.
Hij knikt langzaam. 'Zo goed als. Als er echt zulke enge dingen verborgen liggen in deze loods, raak ik wel wat gespannen.' Zegt hij eerlijk. Ik klop hem op de schouder.
'Het komt goed.' Moedig ik hem aan. 'Mocht er iets gebeuren, dan geef je een gil of zoiets. Oké?'
'Doe ik.'
Met die woorden kruipen we rustig via het ventilatiesysteem het gebouw binnen. Ik ga voorop en Jaimy houdt achter mij het ventilatiesysteem in de gaten. Ik doe de route's via mijn blauwdruk. Na een tijdje kruipen komen we aan bij de beruchte afdaling.
'Zet je schrap en probeer zo weinig mogelijk geluid te maken.' Fluister ik hem waarschuwend toe.
Ik strek mijn benen naar voren en leg mijn handen op mijn benen. Met een diepe teug lucht zet ik me af en glijd ik langzaam via het systeem naar beneden.
Op het eerste gezicht gaat het goed, maar niet lang daarna maak ik toch flink wat vaart en knal ik hard tegen de zijkanten van de buis aan. Ik kreun even en kijk vlug achterom. Jaimy heeft zo te zien hetzelfde probleem.
Uiteindelijk val ik met een harde plof op de koude betonnen vloer van de kelder. Ik draai vlug een beetje weg zodat Jaimy niet bovenop mij beland. Met een bonkend hoofd kijk ik toe hoe hij nog enigszins soepel uit de buis komt. Hij staat gelijk op en helpt me omhoog.
