~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Mam!' Ik schop mijn schoenen uit en leg mijn tas onder de kapstok. 'Weet jij waar Pimpelmees is gebleven? Haar fiets staat niet in het hok.'
Mijn moeders gestommel verplaatst zich in de huiskamer.
'Nee, ze zal wel weer bij iemand hebben afgesproken.' Roept ze terug.
Ik staar naar het fietsenhok. Pip mag dan misschien soms irritant zijn en met dingen dreigen, maar uiteindelijk zegt ze het toch altijd als ze ergens naartoe gaat. Hier is iets gewoon niet helemaal pluis.
Uiteindelijk loop ik gewoon naar boven om te doen wat ik moet doen; huiswerk. Het hele Annabelle gedoe slurpt mijn energie en zorgt voor flinke achterstanden op school. Dat is ook wel aan mijn cijfers te zien. Ik heb alleen mijn prioriteiten gesteld, en die liggen op dit moment niet bij school. Het "redden" van iemands leven weegt voor mij zwaarder dan iets waar ik toch nog een paar jaren de tijd voor heb.
Het studeren gaat alleen niet. Dat bijtende en knagende voorgevoel plakt zich helemaal aan me vast. Ik kan gewoon niet helder denken. Mijn pen glijdt om de zoveel tijd uit mijn hand en telkens verplaatst mijn blik zich naar het raam.
Ik bijt op mijn lip. Ik kan dit niet veel langer volhouden. Het gevoel is te sterk en het weerhoudt me compleet van het doen van mijn werk. Ik leg mijn pen neer en besluit om buiten een luchtje te gaan scheppen.
'Ik ga eventjes naar buiten mam. Ik kan me niet goed concentreren.' Zucht ik tegen mijn moeder, die aan de keukentafel de krant aan het lezen is.
Ze kijkt niet op van de krant. 'Ga je gang, ik houd je niet tegen.' Zegt ze. Het is me allang duidelijk dat er iets is gebeurd tussen mijn vader en haar.
Het moment dat ik mijn eerste stap buiten zet voel ik me meteen een stukje beter. De stressvolle en gespannen sfeer in het huis maakt plaats voor een heerlijk klein briesje en de zon die mooi boven het huis schijnt. Ik zet me neer in een van de tuinstoelen en geniet van het zonnetje en het gefluit van de vogels.
Eindelijk een beetje rust.
Totdat natuurlijk je telefoon gaat. Het toestel trilt heftig op het glazen blad van de tuintafel. Mijn mondhoeken glijden bijna automatisch naar beneden en ik kijk met een meen-je-dit-nou blik naar mijn mobiel. Dit staat op het lijstje met mijn top tien meest gehate dingen.
Ik besluit na een paar seconden om uiteindelijk toch maar te kijken. Ik gris het toestel van de tafel en mijn schern geeft aan dat het Heidi is.
Ik neem op. 'Hoi Heid, wat is er? Je verstoord mijn middag nogal.' Mopper ik geïrriteerd tegen haar. Ze lijkt niet eens geraakt door mijn toon.
'Bespaar je nonsens voor later!' Roept ze luid door de hoorn. Een schel geluid komt uit de microfoon. Het is bijna nog erger dan Pips geluiden. 'Weet je namelijk wat ik net zag? Hè? Nee dat weet je niet en zo te horen geef je er ook bijna geen ene fuck om!'
