~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Kom tussen 03.00u en 04.00u naar de loods op Bloemenplein 2.
Neem al het bewijs en je verzamelde stukken mee en kom alleen.
Ik zal op je wachten...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Met een brok in mijn keel klik ik de deur zachtjes achter mij dicht, mijn tas volgeladen met al mijn papieren, mijn laptop en de poppen die er verzameld heb van leerlingen.
Ik heb het niemand verteld over Pip. Meteen nadat ik de brief had gelezen, heb ik hem verstopt en heb ik mezelf gekalmeerd. Mijn moeder heeft het al zo moeilijk met mijn vader. Ze zal het compleet verliezen als ik haar zou vertellen dat Pip is ontvoerd. Dan zouden al mijn geheimen aan het licht komen en zou mijn moeder pas echt flauwvallen. En kwaad op mij worden natuurlijk.
Ik trippel zachtjes naar beneden, waar mijn schoenen staan en mijn jas ligt. Dr adrenaline giert als een zwerm wespen door mijn lijf op dit moment. Ik hoop gewoon dat Pip oké is en ik haar in levenden lijve terug krijg. Als ik daar mijn werk en project voor op moet geven, dan ben ik bereid om dat te doen. Alles om mijn zusje te redden.
Heel voorzichtig en zo geluidloos mogelijk daar ik het slot van de voordeur open. Het maakt een klein klikkend geluidje, maar ik denk niet dat mijn ouders er wakker van zullen worden. Ik laat de sleutel terug in mijn jaszak glijden.
Met een klein klikgeluidje glijdt de deur achter mij dicht. Ik hijs mijn rugzak steviger op mijn rug en trek een sprintje naar het einde van de straat. Vanaf daar is het Bloemenplein binnen handbereik. Dan hoef ik alleen nog maar langs Heidi's straat om er te komen.
Ik weet niet hoe erg Heidi op haar hoede is. Daarom neem ik maar het zekere voor het onzekere en sprint ik als de wiederweerga door haar straat langs haar huis. Langzamerhand verschijnt het gebouw van Bloemenplein 2 in mijn gezichtsveld.
Al hijgend en uitgeput leg ik mijn hand tegen de koude muur van het gebouw aan en kom ik even op adem. De koude muur laat rillingen over mijn rug lopen. Niet alleen omdat hij koud is, maar ook omdat dit de muur is die mijn zusje gevangen houdt.
Ik trek vol zelfverdtrouwen de deur van de loods open en loop naar binnen. Het ruikt nog even muf als toen Jaimy en ik hier voor het eerst waren. De spinnenwebben hangen nog steeds in de hoeken en het tocht nog altijd vreselijk. De gillende wind raast om het gebouw heen, wat het meer doet laten lijken op een spookhuis.
