~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Interessante dresscode, Captain.' Zegt Jaimy als we bij het afgesproken speeltuintje staan. 'En wat is er zo belangrijk dat het midden in de nacht moet?'
'Het menu van vandaag bestaat uit illegaal onderzoek, een snufje chantage en een behoorlijke lading adrenaline.' Zucht ik en ik pak mijn zaklamp en mijn afgedrukte blauwdruk van de villa uit mijn tas.
'B-bedoel je-' begint hij stotterend. Ik kijk hem ongeamuseerd aan. Niet dat hij het ziet in het donker, maar dan nog.
'Ja, dat bedoel ik.' Beantwoord ik zijn gehakkel. Ik ga op mijn knieën zitten en schijn met mijn zaklamp op de blauwdruk. 'Ik heb het huis goed geïnspecteerd en vergeleken met de eerder gemaakte foto's van google maps etcetera, en ben achter een paar handige dingetjes gekomen.'
'Nou joepie.' Mompelt Jaimy stijfjes. Ik negeer het, want we hebben echt werk te doen.
'Er gaat een ventilatiesysteem van 70 bij 53 cm vanaf de oostkant via de keuken, de woonkamer en de badkamer door het hele huis. Dat is een optie om binnen te komen. Of-' ik haal grijnzend een sleutel uit mijn broekzak en schijn de zaklamp erop. 'We gebruiken de voor-en achterdeur.'
'Hoe kom je dáár nu weer aan?' Vraag Jaimy verbaasd. Ik lach zachtjes.
'Ach kom toch. Wie verstopt zijn sleutel nu weer onder de deurmat? Dat voel je echt wel als je erop staat. Vooral als het zo'n dikke is.' Ik stop het ding hoofdschuddend weer terug in mijn broekzak en rol de blauwdruk op.
'Ik begin je echt heel eng te vinden.' Geeft Jaimy toe. 'Nog even en ik kom erachter dat je een gps tracker aan de binnenkant van mijn jaszak hebt geplaatst.'
'Ga maar kijken.' Grijns ik.
Ik zie in het donkere maanlicht zijn ogen wijd opensperren. Hij trekt vliegensvlug zijn jas uit en checkt alle zakken. Ik houd mijn hand voor mijn mond om niet in lachen uit te barsten.
'Ik zie niks.' Zegt hij gestresst. Nu gniffel ik zachtjes. 'Wat?'
'Dacht je nu echt dat ik dat serieus meende?' Vraag ik lachend. Hij blaast zijn adem gerustgesteld uit. 'Hij zit in je tas natuurlijk.'
'Wat?!' Hij rukt zijn tas van zijn rug en haalt alles overhoop. Ik lig bijna op de grond van het lachen, maar ik realiseer me al gauw genoeg dat dit eigenlijk niet om te lachen is.
'Ja zo is het wel weer genoeg.' Ik pak de tas uit zijn handen, rits hem dicht en geef hen weer terug. 'Één van de belangrijkste detectiveregels ooit is dat je nooit iemand blindelings moet vertrouwen.'
'Dus je hebt geen tracker verstopt?' Vraagt hij voor de zekerheid.
Ik schud mijn hoofd. 'Natuurlijk niet. Ik zou niet eens zoveel geld daaraan uitgeven en ten tweede heb ik geen reden om je te tracken.' Zucht ik. Hij doet zijn tas weer op zijn rug. 'En geen geintjes nu, we hebben werk te doen.'
