~ZAAK GEOPEND~
Één van de populairste meisjes van de school raakt plotseling vermist. North Singste is in rep en roer als de politie na twee weken besluit om de zaak te seponeren. Hiermee geeft de politie de mogelijke moordenaar vrij baan.
Caro is v...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
'Zit even stil Caro.' Zegt Pip streng. Ze doordrenkt het doekje met ontsmettingsmiddel, pakt mijn gezicht vast en smeert het er zachtjes overheen. Ik trek een pijnlijk gezicht.
Het is moeilijk geweest om mijn moeder uit mijn kamer te houden. Ze heeft er geen weet van dat Pip en ik vannacht thuis zijn gekomen en een matras mijn kamer in gesleept hebben voor Pip om op te liggen. Pip is daarna naar de kelder toe gesneaked om onze EHBO kist te halen. Ik kan nog steeds niet goed op mijn benen staan.
'Bedankt Pimpelmees.' Kreun ik gepijningd als ze eindelijk klaar is met ontsmetten.
'Jij bedankt voor het redden van mij.' Zegt ze oprecht. Arme Pip, ik kan haar niks zeggen. Ik kan haar niet uitleggen dat ik geen keuze had. Ik voel me daar oprecht schuldig over.
Maar misschien heeft onze mysterieuze dader gelijk en versterkt dit inderdaad onze band. Ergens kan ik hem of haar dus bedanken. Nog sterker kan ik hem of haar haten voor wat ons is aangedaan.
'Caro, lieverd.' Mijn moeder klopt op de deur. Ik schrik op en gebaar Pip vlug dat ze onder bed moet gaan liggen. 'Er is bezoek voor je.'
Ik knijp mijn ogen dicht en haal even diep adem. Bezoek is wel het laatste waar ik vandaag zin in heb. Het allerlaatste. Ik heb alleen weinig keus als ik me niet al te opvallend wil gedragen.
'Oké mam.' Breng ik er moeizaam uit. Ik ga met mijn rug naar de deur toe zitten en doe alsof ik druk bezig ben met schrijven. 'Laat ze maar binnen.'
De deur wordt langzaam open gedaan en zo te horen komen er twee mensen naar binnen. Ik zucht onhoorbaar. Ik heb dus twee problemen in plaats van een. De deur wordt weer dicht gedaan.
'Caro?' Vraagt Heidi voorzichtig. 'Is er iets?'
'Je neemt al een dag je telefoon niet op en leest je berichtjes niet.' Vult Jaimy haar aan. 'Meestal ben jij de eerste die reageert en nu verdwijn je opeens.'
'O en je hebt me niet meer terug gebeld. Je komt altijd afspraken na.' Vult Heidi Jaimy weer aan.
'Mijn mobiel ben ik kwijt.' Mompel ik, zogenaamd ongestoord. Ik hoor Heidi een afkeurend geluidje maken.
'Caro, kijk me eens aan.' Zegt ze streng. Ik draai mijn hoofd alleen nog maar verder weg en reageer niet. 'Kijk me aan.' Ik weiger.
'Dit is niks voor haar.' Mompelt Jaimy tegen Heidi, die een klein spottend geluidje maakt en haar voeten verschuift.
'Nee, zeker niet.' Zegt ze terug.
Haar voetstappen naderen de bedrand. Ik wil mijn hoofd in paniek nog verder van haar wegdraaien, maar ze pakt mijn kin vast en draait mijn gezicht naar zich toe. Ze hapt verschrikt naar adem en laat mijn gezicht los.
'C-Caro?' Stottert ze geschrokken.
Ik bijt stevig op mijn lip en draai me dan ook langzaam om naar Jaimy, die bijna net zo'n erge stuiptrekking aanval krijgt als Heidi.
