Het Voodoo Mysterie

16| Bloemenplein 2

De loods op Bloemenplein 2 is groot. Heel erg groot. Het gebouw heeft vier verdiepingen, twee kelders en een ventilatiesysteem waar je u tegen zegt.

Ik staar zwijgend naar de grote ijzeren ingang van de loods en kijk daarna op mijn horloge. Jaimy is weer eens te laat. Maarliefst 5 minuten en 34 seconden te laat.

Na een tijdje gestaard en gewacht te hebben komt hij eindelijk aan rennen. Zijn haren zitten door de war en op zijn wangen zitten blosjes die verraden dat hij nogal haast heeft.

'Sorry dat ik te laat ben.' Zegt hij hijgend. 'Elmo had een ongelukje op mijn ouders' bed.'

'Geeft niet, maar probeer de volgende keer op tijd te komen.' Zeg ik maar. Ik kan moeilijk boos op hem worden als dit de reden is geweest. Daarbij versloomt een ruzie alleen maar. Dat kunnen we er niet bij hebben.

'Wat is het plan?' Hij leun op zijn been en zet zijn armen in zijn zij terwijl hij op mijn blauwdruk kijkt.

'Nou, we hebben om te beginnen twee opties.' Begin ik. 'We kunnen aankloppen om te kijken of er iemand is, met de mogelijkheid dat we meteen gesnapt worden, of we kunnen via het ventilatiesysteem naar binnen en zo het gebouw verkennen.'

'Dan ga ik liever voor het tweede.' Zegt hij direct. Ik knik bevestigend.

'Dat lijkt mij persoonlijk ook het beste. Ondanks dat de loods erg oud is, is de isolatie nog prima en houdt het ook nog steeds geluid tegen.' Leg ik kort uit. Ik vouw de blauwdruk weer op en prop het in mijn tas. 'Dat stond in ieder geval in het bouwplan van dat gebouw.'

'Jij vindt ook echt alles hè.' Zucht hij met een grijns. Ik lach kort.

'Ja dat is één van mijn vele specialiteiten.' Zeg ik. 'Kom, laten we naar binnen gaan.'

'Oké, hier links.' Fluister ik verstaanbaar tegen Jaimy, die erop stond dat hij voor mij het ventilatiesysteem in zou gaan. Hij stoot hard zijn hoofd als hij opkijkt.

'Godver-' moppert hij zo zachtjes mogelijk. 'Ja oké.'

Hij kruipt naar links en ik volg. We zijn opweg naar de kelder, meestal de meest interessante ruimte in een gebouw. Hier worden meestal de meeste dingen verborgen gehouden.

'Nu zometeen komt er een lange afdaling.' Bereid ik Jaimy er even op voor.

Het is echter al te laat. Hij laat een geschrokken kreetje en glijdt via de soort glijbaan naar beneden. Ik sla zuchtend mijn hand tegen mijn voorhoofd en schud mijn hoofd. Niet lang erna glijd ik erachteraan.

Uit alle macht probeer ik mijn evenwicht te bewaren en niet teveel tegen de zijkant aan te knallen, maar dat is lastig. De buis is zo dun en er zitten zoveel bochten in dat het bijna onmogelijk is om er stilletjes vanaf te glijden.

Met een harde plof beland ik bovenop Jaimy die voor mij het ventilatiesysteem uit is gevlogen. Ik krabbel vlug overeind en help hem opstaan.

'De volgende keer moet ik denk ik toch maar Pimpelmees gaan vragen om een ingang naar binnen te zoeken.' Zucht ik. 'Ik geloof dat dat zelfs minder gevaarlijk is dan dit.' Ik wrijf kreundend over mijn achterwerk. 'Een minder pijnlijk.'

'Ja hebt anders geluk gehad dat je boven op mij bent gevallen.' Zucht Jaimy en hij recht zijn rug.

'Dat is waar.' Geef ik toe.

Ik kijk om me heen en scan de plek snel. Het ruikt naar ongewassen kleren en Pips zelfgemaakte insectenverdelger. De betonnen muren zijn erg vochtig en in de hoeken hangen spinnenwebben.

'Zo'n gore plaats heb ik nog nooit gezien.' Grimas ik. Jaimy kokhalst zichtbaar. 'Ik ga even rondlopen.'

Dat gezegd hebbende loop ik op mijn dooie gemakje door de ruimte heen. Op het eerste gezicht lijkt het een rustige gore kelder. Echter voordat ik de hoek omsla hoor ik geluiden van om de hoek komen.

Met een diepe frons en gestegen hartkloppingen blijf ik als verstijft achter de muur staan. De geluiden komen nog steeds van dezelfde plek. Voor een bepaald aantal minuten dan.

Niet veel later maken de schuivende en tik geluiden plaats voor voetstappen die langzaam mijn kant op komen. Mijn ademhaling wordt opeens oncontroleerbaar en mijn hart klopt in mijn keel.

Niet wetende wat ik nu het beste kan doen zet ik het op een lopen, terug naar Jaimy. De persoon die ik zojuist heb gehoord blijkt ook door te hebben dat er bezoek is, want de voetstappen achter mij klinken gejaagd.

Tijdens het rennen werp ik een blik achterom en zie ik een in een zwart pak gehesen gestalte op zo'n 20 meter afstand achter mij te snelwandelen.

'Jaimy!' Gil ik bijna. 'Wegwezen! Gebruik de trap achter de deur!'

Ik krijg geen antwoord terug, maar wel een bevestiging dat hij het gehoord heeft. Ik hoor een deur open slaan en iemand gehaasd naar boven rennen.

De deur staat open als ik er eindelijk ben. Ik blaas een keer mijn adem goed uit, knal de deur keihard achter mij dicht en zeg het slot erop. Degene van wie dit pand is zal toch wel een sleutel hebben.

Ik sprint de trappen op en zie Jaimy al helemaal buiten adem boven staan. Zelf doe ik net zo hard mee met hijgen.

'Dat scheelde niks.' Hijg ik.

'Wat gebeurde er eigenlijk?' Vraagt Jaimy, inmiddels minder buiten adem dan ik.

Ik haal mijn schouders op en leg mijn handen op mijn knieën. 'Ik weet het niet. Ik wilde een hoek omslaan, maar ik hoorde er geluid vandaan komen. Toen het dichterbij kwam, heb ik het op een sprinten gezet.' Leg ik uit. Ik haal mijn handen van mijn knieën en rek mijn rug. 'Maar laten we nu maar gaan. Ik moet even stress eten.'

'Zullen we naar Cupcakes&Co gaan?' Stelt Jaimy voor. Ik grijns van oor tot oor.

'Kijk, zo maak je mijn dag weer goed.' Grijns ik. 'O en ik betaal dit keer.'

Jaimy rolt met zijn ogen en grijnst mee. 'Prima, dan hoef ik dat hele Louise fiasco ook niet meer mee te maken.'

'Brave jongen.'

'"Lieve" meid.'

Op het nippertje ontsnapt! Wie kan het geweest zijn en wat hebben ze nu precies ontdekt?

Blijf lezen!

Liefs,

Pageotte