İnanmamak İçin Sunulan 99 Sebep

İman Meselemiz (1)

İnanmak yahut inanmamak; işte bütün mesele bu! Hayatın imtihandan geçme yahut kalma sebebi, iman yahut küfür cephesinden olma, tarihten bu yana gelen binler peygambere, milyonlar evliyadan gelen haberlere itibar etme yahut yok sayma, varlık yahut yokluk fikrine sahip olma... Daha nice yol ayrımı var bu dünyada.

İblis inanmadı Hz. Âdem’e(a.s), "Topraktan bir beden nasıl üstün olur ateşten?" diye hayıflandı, secde emrine itibar etmedi, "Allah, "Ey İblîs" dedi, "Kendi ellerimle yarattığım şu varlığın önünde secde etmekten seni alıkoyan nedir? Büyüklük mü taslıyorsun yoksa ululardan mısın?"
İblîs, "Ben ondan daha üstünüm. Çünkü beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın" diye cevap verdi."(SÂD/75-76)

İblis artık Şeytan oldu ve kovuldu. ALLAH’ın (C.C) koyduğu üstünlük nizamına inanmadı. Hz. Âdem’i (a.s) buldu, güzel sözler ve yasak meyveyi yemenin sonsuz Cennet saadeti olacağı yönde kandırdı, Hz. Âdem (a.s) tereddütte kaldı da Şeytan onu ALLAH’a (C.C) yeminle kandırdı.

Tabii bu Kur’an tasdikli hikâyeye inanan da çıktı, inanmayan da; atasını anasız babasız topraktan yaratılma Hz. Âdem (a.s) görmekte inançtı, atasını maymunlardan olan ağaçtan inip iki ayak üzerinde yürüten “Lucy” adında bir şebek sanan maymun iştahlı kimselerde böyle bozuk bir inanca saplandı.

İnanmak aslında çok iddialı bir terim, aslında manasında dâhi delil bulunan bir terim. O hâlde bizler inandık mı iman mı ettik? Dünyada sadece Müslümanlar iman edecek iken, ahirette en büyük kafir dâhi inanacak! O hâlde biz inanmak ile iman etmeyi karıştırıyor muyuz? O hâlde cümlemizin şu şekilde söylenmesi gerekmiyor mu; İman etmek yahut iman etmemek; işte bütün mesele bu!

Aklımda bin bir soru var lâkin cevapları nerelerde? Biz mi daha medeniyiz yoksa asırlar öncesindekiler mi? Bizler mi daha zekiyiz yoksa eskilerde kalmış şahsiyetler mi? Bizlerin mi imanı daha tahkiki yoksa ümmetin ilk bireylerinin mi? Böyle sorular biraz havalarda kalıyor, kendimize yakınlaştırmak ve içselleştirme ihtiyacı güdüyorum: Bir sayfa ayet dinleyip iman eden o aziz sahabe efendilerimiz varken bizler tamamı inmiş bir Kur’an’ı okurken neden iman etmekten geri duran bir nesle sahibiz? Peygamberimiz’in (s.a.v) bir davranışı, sözünü hiç olmazsa yüzünü görmekle O’nun (s.a.v) yolundan giden kimseler varken bizler kütüphaneler dolusu siyer kitaplarına sahipken hâlâ neden Youtuber, futbolcu, akrist peşinden kürek sallıyoruz? Onlar bir ayetin esrarını muvaffak oluyorlar da bir ve tek Yaratıcı’ya (C.C) iman ederlerken bizler ne oluyor da tevhide dair kainat atomları adedince burhana karşı hâlâ tereddüt içindeyiz? Tahkikilik neresinde bunun???