Yazar

Baba

Teşkilat binasına girdiğimizden beri herkes Giray'a bakıyordu.

"Oğlum." diyerek gelen adama baktım. Harika zekama dayanarak bunun babası olduğunu varsayıyorum.

"Baba." dedi Giray ve adama sarıldı.

"Bak bu kayın baban." diye fısıldadı Cemre.

"Annesi nasıl biri?" diye fısıldadım.

Yaren "Bal dök yala. Görümcen de yok." dedi.

"Oha çok iyi lan. Bal gibi çocuğu kaptım. " dedim.

Herkes bir anda bana dönünce "Çok mu sesli söyledim?" diye sordum.

"Birazcık fazla sesli söyledin." dedi Helen.

"Görmezden gelebiliriz bence." dedim.

"Bence de görmezden gelebiliriz. Bu arada daha önce tanışmamıştık. Ben Önder Aker." dedi.

"Memnun oldum. Bende Burcu." dedim.

"On dokuz yaşındaydın, değil mi?" diye sormasıyla "Evet efendim." dedim.

"Hangi bölümü okuyorsun?" diye sorması ile "Edebiyat birinci sınıf öğrencisiyim." dedim.

"Güzel bölüm. Zaten yazdığın kitaplar da edebiyatının ne kadar iyi olduğunu gösteriyor." dedi.

"Okudunuz mu?" diye sordum heyecanla.

"Tabii okudum. Yakında gelinim olacaksınız ne de olsa." dedi.

Utançtan yanaklarım kızarırken babam ve abim öksürük krizine girdi.

"Sizleri daha yakından tanımak isteriz. Bir gün eşinizle birlikte yemeğe gitmek isteriz." dedi annem.

"Bende böyle bir şey düşünüyordum." dedi.

"Tabii şimdi arkadaşlar tanışsa bile daha okuyor. Hem daha çok küçük. Ayrıca Giray da bir yıldır yok. Belki tekrar anlaşmayacaklar. Demek istediğim hızlı değil misiniz?" diye sordu abim.

"Kendisinin kız arkadaşı yok. O yüzden ondan önce bu işlere girmemden dolayı kıskanıyor." dedim.

Bihter abimin elini tuttu ve "Ne demek kız arkadaşı yok? Ben neyim burada? Boru mu?" diye sordum.

"Ne ara lan?" diye sordum.

"Aynen ne ara lan?" diye sordu abim.

"Şuan karar verdim. Hem kız arkadaşı var mı var. Detayları kurcalamayın." dedi Bihter.

Sırıtarak "O zaman görümcelik yapabilirim." dedim.