Yazar

Kurgu

"Annem çok dikkat et. Telefonun hep açık olsun." dedi annem.

"Merak etme anne. Sadece dolaşacağım." dedim.

"Bir şey olursa ara. Ben gelip seni alırım." dedi babam.

"Tamam. Ben çıkıyorum." dedim ve evden çıktım.

Yeni bir şehir, yeni okul beni çok korkutmuştu. Sekizinci sınıfta yaşadığım gibi zorbalık göreceğimi düşünmüştüm fakat okuyucularımdan birkaçının okulda olması içimi rahatlatmıştı. Onlarla birlikte takılabilirdim.

Bir anda birisi yanıma gelip kolunu omzuma atınca korkuyla ona baktım.

"Zorluk çıkarma. Benimle yürü." dedi.

"Ne diyorsun lan sen!" dedim sinirle.

Bileğimden tutup beni ara sokağa çekiştirdi ve "Kimsin lan sen?" diye sordu.

"Lan tanımıyorsan ne diye çekiştiriyorsun? Deli etme. Uzaklaş." dedi.

"Sen e-kitap yazarısın. Adın Burcu Çetin ama kimin adamısın?" diye sordu.

"Kimsenin adamı falan değilim. Düz bir insanım ve dalga geçmeyi kes. Canımı sıkıyorsun." dedim.

"Mafya teşkilatının düzenini kitapta anlatmışsın." dedi.

"Demek kitabı okudun. Sence nasıl olmuş? Bence mükemmel oldu." dedim.

"Düzenimizi nereden biliyorsun?" diye sordu.

"Hacı ne diyorsun sen? Kitap bu. Kurgu, kurgu!" dedim.

Sinirle üstüme doğru yürümeye başlayınca "Uzak dur lan!" dedim.

Üstüme doğru yürümeye devam edince geriye kaçındım.

Sırtım soğuk duvara çarpınca daha da yaklaştı ve "Bin yıllık bir teşkilatın işleyişini milyonlarca kişiye anlattığının farkında mısın?" diye sordu.

"Anlamıyor musun kurgu onlar! Teşkilat, mafyalar, çatışmalar gerçek değil!" dedim.

"Teşkilattan biri olarak beni kandırabileceğini mi sanıyorsun?" diye sordu.

"Akli dengen yerinde mi? Gerçek hayatta teşkilat falan yok!" diye bağırdım.

"Seninle tekrar görüşeceğiz." dedi ve hızla uzaklaştı.

Olanların şokunu atlatamadığım için duvara yaslandım ve derin nefesler alıp verdim.

Deli çocuk kitabı gerçek sanıp üstüme yürüdü. Dalgasına edeyim.

Bugünlük bu kadar gezme yeter. Eve gitmek benim için en iyisi olacak.