Yazar

Fikrim

Kitabımda hayal ettiğim gibi bir teşkilat binasına gelince ağzım açık kaldı. Aynı kitabım gibiydi.

Giray teşkilat binasına girmeden önce cebinden bir kartı kapıya okuttu.

"Oha burası tamamen benim kitabım! Kapıya kart okutmak benim fikrimdi." dedim.

"Pek sanmıyorum. Bu sistem ne kadar günümüze kadar gelişse de bin yıldır bu yöntem kullanılıyor." dedi.

"Bin yıl deyip duruyorsun da bin yıl öncesinde böyle bir teşkilat olacağını sanmıyorum." dedim.

"Bir grup insan ile başladı bu teşkilat. Bin elli yılında ise kendilerini toparlayıp gelişmeye başladılar. Sonucu ise görüyorsun." dedi.

"Benim kitabımdaki on büyük gibi başlamışlar." dedim.

"Evet onlara da on büyük diyoruz ve seninkiler gibi on büyükler yerlerini emekliye ayrıldıklarında veliahtlarına bırakıyorlar." dedi.

"Kitabımdaki teşkilat ile ilgili her şey tıpa tıp aynı diyorsun." dedim.

"Evet bire bir aynı." dedi.

"O zaman şu utanç duygusu için bir günlük görevinde çıplak olma da doğru." dedim.

"Sana bunları açıklama yetkisi verilmedi." dedi ve yürümeye başladı.

"Oha! Çıplak mı kaldın? Hemde onca insan varken." dedim.

"Namus bekçisi mi oldun? Hem senin dediğin sistem beş sene önce değiştirildi. Sadece beraber eğitildiğin kişilerle aynı odada çıplak kalıyorsun." dedi.

"Hani açıklama yetkisi verilmemişti? Madem açıkladın, birkaç soru daha yanıtlarsın. Bu eğitilen gruplar kaç kişi oluyor?" diye sordum.

"On kişi." dedi.

"Kız erkek karışık mı?" diye sordum.

"Biz beş kız beş erkektik." dedi.

"Değişikmiş. İşler genel evde olduğu gibi ilerlememiş bari." dedim.

"Öyle bir ilerleme olursa zaten diskalifiye olunur." dedi.

Tam bir soru daha soracaktım ki bir kapının önünde durdu ve "Geldik. Şimdi boş konuşma. Sadece sorulara cevap ver." dedi.

"Boş konuşmuyordum ki." diye mırıldanırken Giray kapıyı tıktıkladı.