Yazar

Sağ

İçeriden "Gel." sesi duyulunca Giray kapıyı açtı. Önden odaya girdim.

Deri koltuğunda oturan adam "Giray sen geri dönebilirsin. Görevin bu kadardı." dedi.

"Peki efendim." dedi Giray ve odadan çıktı. Ardından da kapıyı kapattı.

Adam "Burcu Çetin. Gel karşıma otur." dedi.

Karşısındaki tekli siyah deri koltuğa oturdum ve  "Teşkilatınızın işleyişini bilmeden kitabımda paylaştım diye bana zarar vereceğinizi düşünmüyorum." dedim.

"Bende öyle düşünüyorum ama senin bu teşkilatın işleyişindeki her şeyi birebir bilmen bir tesadüf olamaz. Sadece son yirmi yılda yapılan ufak değişimler eski haliyle yazılmış kitapta." dedi.

"Böyle bir teşkilat olduğunu bile Giray'dan öğrendim. Şimdi beni sorguluyorsunuz ama hiçbir şey bilmiyorum. Hepsi kurgumdan ibaretti." dedim.

"Kurgundan ibaret olması imkansız. Gizli şifrelerimize dahi bilmişsin. Bunun iki açıklaması olabilir." dedi.

"Ne olabilir?" diye sordum.

"Ya düşmanlardan birisin ya da eski teşkilat üyelerinden biriyle bir iletişimin var." dedi.

"İkisi de değil." dedim. Kendimden emin ve dürüst olduğumu dik oturarak göstermeye çalışıyordum.

"Senin sözüne neden inanalım?" diye sordu ve bir adamına seslendi.

Izbandut bir adam içeri girince sessizce yutkundum. Bu adam benim iki katımdı.

Beni işaret ederek "İşkence odasına götür bunu." dedi.

Adam kolumdan tutunca "Bırak lan beni!" diye bağırdım.

"Zorluk çıkarma ki canın yanmasın." dedi adam.

Sinirle koltuğu tekmeledim. Artistliğimi sikeyim. Ayağım sızlıyor.

Izbandut gibi olan adam kolumdan çekiştirince "Belki de masumum. Bu bana zarar veriyor. Kolumu bıraksın. Bende yürürüm." dedim.

Adam şöyle bana göz attı. Adamdan kaçamayacağımı düşünmüş olmalı ki "Bırak kızı. Yürüyerek gidin." dedi.

"Peki efendim." dedi ve kapıyı benim için açtı.

O anda arkama bile bakmadan koşmaya başladım. Arkamdan yükselen bağırışlar ve silah sesi korkmama sebep olsa da durmadım.

Eğer her şey kitabımdaki gibiyse o işkence odasından sağ çıkamazdım.