Yazar

Sap

"Deniz her şeye amına koyayım tepkisi ile yakalaşan birisi. Günde elli kez bu küfrü ettiğini duyabilirsin fakat hep lafta kalıyor. İcraat yok." dedi Yaren.

"Patatesler aşkına patatesim bitti." diye araya giren Berrak'a baktım.

"Benden patates alabilirsin." dedim.

Hiç çekinmeden "Olur." dedi ve tabağımdaki tüm patatesleri kendi tabağına koydu.

"Öküz. İnsan hepsini mi alır?" diye sordu Bihter.

"Açım ben." dedi Berrak ve patatesleri yemeye başladı.

"Zaten doymuştum. İyi oldu." dedim.

"O zaman ben anlatmaya devam edeyim. Görkem grubun şebeği. Gerçekten her şeyi küçük çocuk gibi ve bunu isteyerek yapmıyor. Kişiliği bu ve tatlı birisi. Sadece fazla duygusal." dedi Yaren.

"Çok şirin." dedi Helen.

"Ha bu malın sevdiği işte." dedi Berrak.

"Sona kalan kişi ise Ulaç. Karizmatiğin önde gideni. Ha dizilerde spor arabasından inip güneş gözlüğünü çıkaran karizmatik adam vardır ya Ulaç da o. Karı kıza bakmaz ama karı kız ona bakar." dedi Yaren. Ulaç'ı anlatırken yüzünde hafif bir tebessüm vardı.

"O karı kızlardan biri de sen olabilir misin? Gözlerin ışıldarken anlattın onu." dedim.

"Belki. Bir miktar olabilirim." dedi Yaren.

Helen "Zaten siz sev..." diyordu ki Cemre sözünü kesti.

"Seviyor gibi Ulaç'ı. Ne aşık ne hoşlanıyor. Tam arası."

Sanki Helen'in demek istediği daha farklı bir şeydi ama ne olduğunu anlamak için zorlamadım.

"İyiymiş. Helen ile Görkem. Yaren ile Ulaç. Cemre ile Tamer ve Bihter ile Behlül. Berrak bir sap biz varız sanırım." dedim.

"Yok. Ben patates kızartması ile evliyim." dedi Berrak ve tabakta kalan son patatesi ağzına attı.

"Onlar en son bok olarak çıkıyor, farkındasın değil mi?" diye sordu Bihter.

"Girişi ile ilgileniyorum. Çıkışı umrumda değil." dedi Berrak.

Yaren gülerek "Beyinsiz." dedi.