Yazar

Sakın

"Bir şey mi var?" diye sordum. Şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"O kadar iyi mafyaydılar ki herkesin idolleri onlardı. Tüm büyükler onların kabiliyetlerinin farkındalardı. Bu yüzden hepsi bir anlaşma yapmışlardı. İlk ölen iki kişinin yerine onlar geçecekti." dedi.

"Bunlar benim annem ve babam mı? İnanamıyorum. Bu yüzden babam kendimi korumam için daha çocuk yaşta bana savunma teknikleri öğretti." dedim.

"Detayları sonra anlatırım. Şimdi sende kızların numarası var mı?" diye sordu.

"Evet, var." dedim.

"Bihter'i benim için arar mısın?" diye sordu.

"Peki." dedim ve Bihter'i aradım.

Bihter telefonumu uzunca çalmasına rağmen açmayınca "Bir kere de aç şu telefonu Bihter. Kapat." dedi.

Telefonu kapatırken ev kapısının kırıldığında dair ses duyuldu.

Giray elimden tutup beni kendine çekti ve "Yanımdan sakın ayrılma." dedi.

"Ne yapacağız?" diye sordum.

"Bizi kurtarabilecek herkesin olduğu gruba mesaj attım ama gören yok." dedi.

Silah sesleri duyulunca korkuyla irkildim. Giray ayağa kalktı ve "Seni saklayacak bir yer bulalım." dedi.

"Sen ne yapacaksın?" diye sordum.

"Ben kendi başımın çaresine bakarım. Hem beraber görülmediysek bende onlardanım." dedi.

Ayak sesleri yükselirken giyinme odasının kapısını açtı ve elime tabancasını tutuşturdu.

"İçeri gir ve birazdan buraya gelecekler benimle olan sohbetimi dinle. Eğer işler ters giderse giyinme odasında iyicene saklan ve onları vur." dedi.

"İşler ters giderse mi? Seni öldürecekler mi?" diye sordum.

İkinci tabancasına baktı ve tereddütle bana verdi.

"Bu iki silahtaki mermi sayısı adamların hepsini olmasa da bir kısmını öldürmeni sağlar. Kaçman için fırsat olur." dedi.

Tam bir şey diyecekken beni zorla giyinme odasına soktu ve kapısını kapattı.

Yatak odasının kapısı açılınca yere oturdum ve konuşulanları dinlemeye başladım.