Kumalat sa opisina ang biglaang pag-alis ni Josephine sa kompanya at pakiramdam ko, kasalanan ko kung bakit na lang siya biglaang umalis. Nasaktan siya, nabigo at nawasak. Alam ko na para din ito sa aming lahat, dahil habang nandito siya, ‘di siya makakamove on. Alam kong ginawa din ni Andrei ‘yon para kay Josephine, dahil ayaw niyang masaktan siya habang nakikita kaming masaya.
“Andrei… I feel guilty.” I told him while I am working on the account books. I can’t seem to work knowing na may nasaktan kami. It feels like I’m swimming in a boiling broth. Talo ko pa yata ang baboy na pinakukuluan.
“Please, don’t be like this. Ako man nagi-guilty kasi ako naman ang may kasalanang talaga. I’m the one to blame, but I can’t do anything about it. I’m sorry that you’re dragged along with me in this mess. Please, don’t leave me okay? Mahal na mahal kasi kita, at natatakot akong iwanan mo ako dahil ganito ako.” Then he came closer at hinapit ako sa bewang. He rested his head on my shoulder.
“No… I won’t leave you. I love you, Andrei. Talagang na stress lang ako sa mga nangyari eh. I’m sorry kung natakot ka man sa nasabi ko. I’m sorry.” I smiled at him at ngumiti naman siya pabalik.
“I know, kasi nagpromise ka naman sa akin and you don’t break your promises. I just… feel insecure. Maraming lalaki dyan ang mas deserving sa ‘kin pero ako pa rin ang pinili mo. I’m a rotten man, but the again you chose me. I’m just grateful, Victoria.” Then he showed me his sad eyes that I cannot seem to take.
“Please, don’t be that way. Mahal na mahal kita kaya nga nandito ako.” I smiled at him at him.
“I know you’re here, but what if things will push you away from me? Kinakabahan akong mawala ka dahil ang maraming excess baggage ang makasama ako. If you marry me, you’ll also marry all the darkest sides I have. You’ll marry all the skeletons I have. Natatakot akong matakot ka sa akin at iwanan mo ako.” Hinigpitan ko ang pagkakayap ko. He’s beginning to feel too afraid of losing me.
“Have you seen me being afraid? ‘Di ba hindi naman? Kasi nga mahal kita at hindi ako patatalo sa mga mang-aagaw sa’yo. I’ll marry you and your demons akaya no choice ka at kailangan mo akong pakasalan. I need you, more than you need me kaya don’t be afraid. ‘Wag ka na kasing matakot, okay?” Then I caressed his pale face.
“Nope, because you’re the bravest woman who ever loved me. Hindi ka natakot sa akin katulad ng iba. You make me happy and you complete me. Ayoko na may aagaw sa’yo o may tutulak sa’yo palayo. Paranoid na kung paranoid pero ‘yun na nga ang nangyayari. I’m being paranoid because of my insecurities.” Sagot naman niya.
“Ikaw? Insecure? Eh ikaw nga ang pinakagwapong lalaki sa buong mundo eh. Sige nga, sino pa ang mas gagwapo sa’yo? You’re also smart, funny and very possessive which I like the most by the way. Walang dahilan para maging insecure ka kasi na sa’yo na ang lahat parang kanta lang. All of me, loves all of you… all your curves and all your edges; all your perfect imperfections.” Natawa naman siya nung kumanta ako.
“Kinilig ka? Sabi na nga ba eh, kinikilig ka Engr. Falcon” Sabay kindat ko sa kanya.
“Tara, lunch tayo.” I asked him.
Bumaba kami sa cafeteria at pakiramdam ko pinagtitinginan kami ng mga tao. I felt uneasy kasi nga kanina pa ako tinitingnan. Ayoko n asana lingunin ang mga tao pero ‘di ko maiwasan kasi ang bigat sa pakiramdam na pinagtitinginan ka na para bang may kasalanan ka. I really hate this feeling.
“Ikaw lang naman pala ang umagaw kay Engr. Falcon! Malandi ka! Si Josephine ang nauna pero inagaw mo!” Bigla akong sinugod ng isa sa mga babaeng namukhaan kong kaibigan ni Josephine sa Mrketing department.
BINABASA MO ANG
Kiss me hard before you go (#Wattys2015)
Romance(Falcon series #2) Day 143- Mahal ko talaga siya. Nakita ko na namang nakatingin siya sa best friend kong si Marian. Sobrang gwapo niya talaga. Para akong kakapusin ng hininga sa tuwing dadaan o mararamdaman ko ang presensya niya. Kambal sila ni Ch...
