CHAPTER 17 (I will... soon)

4.9K 76 1
                                    

“Hindi ka naglunch? Bakit natulog ka dito?” He asked habang nag-aasikaso ng mga printed layouts sa table niya. Magha-half day pala siya.

“Hindi naman ako nagugutom. I’d rather rest, and may 20 minutes pa naman ako kaya I’ll go back to sleep muna.”

“No, papadeliver ako ng pagkain ngayon. Wag kang matutulog.” He said in a firm manner. Masyadong seryoso ang tono niya na para bang lalamigin ka.

“Ah-“

“Wag ka na kasing umangal Victoria. Alam mo ba yung feeling ng basted nung isang araw? Masakit ha, and to know that you fancy my twin is beyond horrifying. Kaya manahimik ka dyan and wait for the food.”

He’s mad and jealous. God, I want to kiss his lips. Naka-pout siya at para bang mahi-hypnotize ako kapag tinitingnan ko ang lips niya.

“You said you like my brother pero halos matunaw na ako sa kakatingin mo. Tell me Victoria, ramdam ko kasing nagsisinungaling a pa rin eh. I know you still like me, so why not cut this chase?” Then he stood up while looking at me. He sat on my table with his knees facing me. One inch na lang yata ang distansya namin.

“I-I don’t like you a-anymore, Andrei. Stop this.” I looked away pero he made me face him by tuching my nape. He bound my hands with his, bracing me in my chair.

He kissed me, and that same electrifying feeling ran to my body again. Every stroke his tongue makes me quiver with ecstasy. Nakakaadik ang pakiramdam tuwing malapit siya sa akin. He smells really good.

I tried fighting him pero I surrendered as he deepened his kiss at nararamdaman ko na ang mga kamay niya sa leeg ko. His lips went down to my neck, and I can feel a burning sensation na ngauon ko lang yata naramdaman sa buong buhay ko.

He parted my legs with his knees and that made me feel nervous. Kinabahan ako na para bang isinusuko ko na sa kanya ang lahat-lahat sa akin. I wrapped my arms around him while he’s sucking my neck.

Then he stopped.

“Iyan ba ang wala na raw gusto sa akin? Tell me, do you like me or my brother?” My face flushed with embarrassment. My hair’s now messy and there’s a slight of pain in my neck.

Napahawak ako sa leeg ko.

“That’s my mark sweetie. Siguro naman ngayon aamin ka na. I already marked what’s within my territory, Victoria. I hate losing, kaya be ready kasi I’ll make sure you’re mine, again.”

Then a knock came along and a guy entered with a box of pizza.

=-=-=-=-=-=-

He literally made my heart leap out of my rib cage. He definitely has this strong attachment that I can no longer defy. I guess I just have to accept the stupid quotation: ‘First Love never dies’. Nakakainis pero at the same time the adrenaline I felt is something like a necessity to me now.

Hindi ko na alam kung paano ko ba nagustuhan ang tulad niya na nagpapakita ng dalawang mukha. Two faces? Yes sir. He shows a calm and collected aura to all our colleagues, ‘pag kami na lang his demons show off like it’s some sort of a race.

Naiinis ako, oo. Bakit ba kasi na sa dinami-dami pa ng lalaki sa mundo ay ang tulad pa ni Andrei ang kinabaliwan ko ng todo. He literally can take my heart with him and lock it somewhere at a black hole.

Yes, he’s handsome, smart and filthy rich. He’s the one all the girls would definitely go for, but not me. I saw his deep admiration with studying and how he loves his family. Nakita ko ang lahat na ‘di nakikita ng babae sa kanya.

I saw him taking good care of his sister sa elementary department and it made my heart ache. Kaya niya palang makitungo na parang tupa sa bait, pero kapag sa akin na eh he acts like a monster.

I sighed. Pang-ilan ko na nga ba ito?

I started my car para makauwi na. Masyado akong naiistress ni Andrei at ‘pag inisip ko pa siya baka lumabas na sa bungo ko ang utak ko nang tuluyan.

1 new mail message

Engr. A.F. : Umuwi ka ng ‘di nagpapaalam. You’re being rude, Victoria.

I tossed my phone in the bag at nagdrive na pauwi. Masyado nang malaki ang papel ni Andrei sa buhay ko kaya kailangan ko na siyang unti-unting tanggalin.

Hindi ko alam kung kaya ko ba o kung matatanggal ko ba, basta ang alam ko lang eh dapat subukan ko na.

Pag-uwi ko ng bahay, nakaramdam agad ako ng gutom dahil ‘di ko naman halos nakain ang pizza na binigay niya dahil sa mga nangyari.

I went to the kitchen and opened the fridge to check what’s inside. Buti na lang may malamig na ulam.

“Vickie? Ba’t mo kinakain iyan? May ulam na tayo. Doon ka na sa dining table, kakasaing lang ni manang at kakauwi ko lang din halos kaya gutom na rin ako.”

“Okay ma.”

I tossed my bag on the couch at pumunta pabalik ng dining area.

“May problema ka hija.”  Sabi ni mama na mukhang seryoso talaga siya sa sinabi niya.

“I do have a problem… in the heart. Malala na nga yata.” Hindi ko na napigilan at tumulo na nga ang luha ko.

“Ma, I love him still. High school pa lang ako, mahal ko na siya. I still haven’t moved on.” I wiped my tears and mom looked at me.

“I know. Siya iyong boss mo ngayon, right? “

“Alam mo?”

“Yes sweetie. Anak kita, alam ko kung sino ang dahilan kung bakit ka pumunta ng States na kahit dati mo pang tinatanggihan ang mga tita mo.”

“Ma, why can’t I forget him?”

“Because you have a pure heart; a heart who sees the things worth loving for. I know you loved ‘di lang dahil sa gwapo, mayaman o dahil matalino siya. You saw something beyond his looks.” I smiled at her kasi alam ko namang tama siya.

“You haven’t moved on kasi patuloy kang nakakakita ng mga bagay na bumubuhay dyan sa feelings mo. I guess he no longer treats you coldly.”

“H-ha? Pa’no mo nalaman, ma?”

“I saw you outside. Halos mag-eskandalo na nga iyong tao dahil nag-confess ng feelings niya sayo. Baka naman kasi totoo na talaga iyon?”

“No, it wasn’t real. Hindi niya ako gusto.”

“How would you know, hija? Have you tried talking this with him?”

“Nope, but I will… soon.”

Kiss me hard before you go (#Wattys2015)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon