Language: Taglish
Started in Nov 2011 | Revamped in July 2018 | Finished in March 2019
Published in Paperback (Popfiction) in October 2018
Blurb:
Miala's ex, Lenard is coming back to her life after 3 years. How dare he? After cheating with her, he l...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Hindi pa ako sigurado. But I think, your mom is..."
"What about my mom?"
"Your... Your mom might be..." Bumuntong-hininga si Sonny.
Para namang tumigil sa pag-hinga si Miala.
Hindi maituloy-tuloy ng tatay ni Lenard ang sinasabi niya. At habang pinapatagal nito, parang unti-unting ring sinasakal si Miala. Like prolonging the agony.
"Oh my god." Hindi niya na kaya. "Tito. Inaantok na po ako. Mag-usap na lang po tayo ulit ah. Paakyat na rin po si mama." Nagmamadaling pumasok si Miala sa kwarto niya at nahiga sa kama with a beating heart.
"What the fvck was that? Prank ba 'yun? Tangina. Anong nangyayari." She's trying to act stupid. Na mas mabuti na lang ba na wala siyang naiintidihan sa mga ganun?
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
That night, hindi siya nakatulog. Ang dami-daming bagay ang bumalik sa kanya. HIndi lang lahat ng kaguluhang nangyaro ngayon, pero pati na rin mga bagay na pilit niyang kinakalimutan noon.
"Tangina..." Ramdam niyang literal na sumasakit na naman ang dibdib niya. From her chest, it slowly envelopes her entire body. Hindi niya alam kung bakit ganito masaktan. Nagiging pisikal. Na 'yung simpleng memories na akala niya natabunan na, ganito pa rin pala 'yung epekto sa kanya.
Ikinulong niya ang sarili niya sa ilalim ng kumot.
She felt depressed and sad and lonely. Parang siyang antok na antok at pagod na pagod dahil sa kalungkutan, pero hindi siya kayang patulugin ng anxiety na dumadapo sa kanya. Sobrang hirap. 'Yung inaantok ka pero ang daming tumatakbo sa utak mo.
Ang tagal niya lang paikot-ikot. Naubos na ang luha niya sa kakaiyak pero wala talaga. Nakababad lang ang paningin niya sa kisame na parang gusto na lang niyang magsalita at kausapin siya. O lamunin siya ng buhay, baka mas maganda pa.
Sumikat na ang araw, pero wala talaga. Sobrang sakit na lang ng ulo niya hindi lang dahil sa puyat pero dahil na rin sa kakaiyak. Parang may nakadagan dito na sobrang bigat.
