Kabanata 34

26K 787 178
                                    

This is just a lame update. Sorry.

Kabanata 34

Tres and Diez

It's been one week and I must say that Psamathe's condition is getting well. I can even carry him! Unang hawak ko sa kaniya ay iyak ako nang iyak dahil napakasaya nito para sa akin. That was the first time that I held him in my arms. Sobrang saya ko dahil doon.

Nakalabas na rin ako ng hospital kahapon kasama si Naiad but Psamathe has to stay here for more few days. It must be very hard for him because he's all alone. Gustuhin ko man na manatili rito ay hindi raw iyon pwede dahil hindi rin naman kami basta-basta makakapasok sa kwarto niya.

"Nep?" Sylvester snapped his fingers in front of my face.

I blinked a couple of times. "Hmm?"

"You're spacing out again." kinurot niya ako sa pisngi bago siya ngumisi. "Anong iniisip mo?"

"How did I survived that day?" wala sa sariling sagot ko.

It's still a big mystery for me. Sa dami nang dugong nawala sa akin ay himala nga talagang nabuhay pa ako at normal pa ako. Ang sabi naman sa akin ay may mga ganito na ring cases noon. Nakakagulat lang talaga kapag naranasan mo na talaga dahil iba sa pakiramdam.

"Nep..." he pouted a bit. "It doesn't matter anymore because as long as you're here and alive, wala na akong problema pa."

Ngumiti lang ako at tumango.

Isa si Sylvester sa dahilan kaya mas nagiging positibo ang pananaw ko sa buhay. Malungkot at nasasaktan kami para sa kalagayan ni Psamathe pero patuloy lang kaming lalaban. My son is a fighter and he needs our full support.

According to his doctors, rare ang case na ganito. Kadalasan daw kasi ay halos isang buwan bago magkaroon ng pagbabago sa kondisyon ng isang batang may sakit na kagaya sa anak ko. But my son is brave. He's just a one week old baby but he's already a real big fighter. Determinado ang anak kong gumaling kaya bakit kami susuko?

Pinuntahan namin ni Sylvester si Psamathe habang si Naiad ay iniwan muna namin kila Tita Sylvia. Tuwang-tuwa sila kay Naiad dahil maputi at medyo mabigat na ito. Alam kong magiging ganiyan din si Psamathe sa oras na gumaling na siya.

"Gusto ko nang makitang naglalaro si Naiad kasama si Psamathe," sabi ni Sylvester habang nakatingin kami kay Psamathe mula sa glass window ng kaniyang silid.

"Ako rin," nakangiti kong sagot.

They will be able to play with each other soon! Tuturuan namin sila na dapat magbigayan silang dalawa at iwasan ang mag-agawan. Everything should be fair for the two of them. As much as possible, we, parents, should avoid doing a comparison between our children because they have their own unique traits. Love them equally instead of hurting their feelings just because they wasn't able to meet your standards.

Hindi masarap sa pakiramdam ang makumpara sa ibang tao, because comparison is like a poison in everybody's heart and mind. It destroys our self-esteem together with our pride and happiness.

Kung may pagkukulang man ang anak ko o ang isang taong malapit sa akin, hindi ko ipaparamdam sa kaniya na may kulang sa kaniya. I am willing to make him feel how perfect and enough he is because he made my life complete when he came into my life.

Everyone should remember that you are not obligated to follow their steps because the only thing that you're obligated to do is to make and follow your own path.

"Parang gusto ko ulit magsulat," sabi ko habang sinisilip si Psamathe na mahimbing ang pagkakatulog.

Inakbayan ako ni Sylvester at hinalikan sa aking sentido. "About what?"

Lionhearted Planet (Ellington Series #4) (SELF-PUBLISHED)Where stories live. Discover now