Kabanata 40 (Sylvester's Point of View)

24.2K 933 552
                                    

This will be the last chapter of this story. Thank you for making all the way here. Maraming-maraming salamat dahil binigyan niyo ako ng isang pagkakataon para maibahagi sa inyo ang kwentong ito na may halong sensitibong paksa. I wish I would be able to tell you the whole message and lesson of this story through the use of my words.

Ps. I didn't proof read.

Kabanata 40 (Sylvester's POV)

F I V E

"Daddy!" Tres called while he was holding his brother's hand. "We're going to play with our cousin po,"

"Come here first,"

Nang lumapit sa akin ang dalawa kong anak ay mas natignan ko ang mukha nilang dalawa. Sa paglipas nang ilang mga taon ay mas nadepina ang pagkakaiba nilang dalawa.

Mas seryoso ang itsura ni Naiad kaysa kay Psamathe pero mas madaldal at maloko si Naiad dahil si Psamathe ay tahimik lang naman ito.

Psamathe is like his mother, he prefers to be alone all the time. Mas gusto lang niyang makinig kaysa ang magsalita. Tahimik.

"Take care of your brother, Tres." ani ko kay Naiad sabay hawak sa balikat niya. "Hindi siya pwedeng mapagod,"

"Yes po, Daddy!" he said while showing me a wide genuine smile. "Pupunasan ko po ang likod niya it it's wet na because of playing!"

Napangiti ako. Si Psamathe naman ang binalingan ko ng tingin na ngayon ay tahimik lang na nakikinig.

Hinaplos ko ang kulot niyang buhok na kagaya nang kay Neptune.

"Do you want to play?"

Tipid siyang tumango at kumurap-kurap. "Opo..."

"Okay then," I pulled the two of them for a hug. "Take care!"

Magkahawak pa ang kamay nila nang umalis silang dalawa sa harapan ko. They're both 5 years old now. Time flies so fast, parang kahapon lang noong ipinanganak silang dalawa. Naalala ko pa noon na sakitin si Psamathe pero ngayon ay hindi naman na gaano. He's getting stronger like his brother.

I wish she was here to see our twins. Lumaki silang dalawa na malambing at matalinong bata.

Nep, are you doing fine there? Please let me know.

I woke up one morning with her sleeping beside me. She used my arm as her pillow, her arm were carefully wrapped on my waistline.

"Sweetheart," I uttered as I planted a kiss on her forehead.

She didn't move. Maybe she's too tired because of what we did last night. It's our first time to do it on our bed. That is something that we could treasure together.

Unti-unti kong inalis ang kaniyang braso sa pagkakayakap sa akin para makaupo ako. Nang maalis ko ang kamay niya ay nagulat ako nang bumagsak lang ito na para bang walang buhay.

Kumunot ang aking noo bago ako tumayo at nagsuot ng isang t-shirt. Lumapit ako kay Neptune na ganoon pa rin ang itsura, nakahiga at hindi gumagalaw.

"H-Hey..." nanginginig ang kamay kong humawak sa kaniya. I am trying to wake her up but she's not moving at all! She won't move a bit! Damn it!

No...

Itinapat ko ang aking daliri sa kaniyang ilong, hindi siya humihinga. Ang sumunod kong ginawa ay hinanap ko ang kaniyang pulso, there's no sign of any heartbeat. No matter how long I tried to wait for her pulse, the result is still the same.

She is... No fucking way!

"Sweetheart..." I caressed her cheeks with my trembling hands. "W-Wake up..."

Lionhearted Planet (Ellington Series #4) (SELF-PUBLISHED)Where stories live. Discover now