10 Steps To Be A Lady

CHAPTER 35 : THE KISSING MONSTER

RHEA POV

Literal kong pinigil ang aking paghinga nang ilapit ni Delgado ang kanyang mukha. I watched him as he closed his eyes and his naughty smirk fade away. His expression became serious. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko.

Oh, come on! You're an amazon! You can kick his balls and punch his face if you really want to!

Iyon ang isinisigaw ng kalahati ng utak ko. Ang kalahating parte ay tuluyan na atang na-dissolve at hindi ko na mapagana.

Anong klaseng nilalang si Delgado at nagagawa niya sa akin 'to?

"R-ren. . ." sambit ko sa pangalan niya bago ko pa siya mapigilan. He claimed my lips with a gentle kiss. Shit! Yung puso ko ay nagpapanik na naman. Parang may hinahabol at hindi ko mapakalma. Ramdam ko ang pagngiti niya habang ginagawa niya 'yon.

Ang weak mo talaga, shit! Sigaw ng amasonang parte ng aking pagkatao. Para akong yelo na unti-unting natutunaw sa init ni Delgado.

What? Did you really said that he's hot? Mas baliw ka na, Rhea!

Pumikit na lang ako.

Hindi ko na alam kung anong dapat kong gawin. Kung dapat ko na lang ba siyang pabayaan o ano. Argh! Hindi ko na alam!

Huminto siya at nanatili akong nakapikit. Ayokong makita ang nanunuya niyang ngisi. Ayokong makita ang mapaglaro niyang mga mata. Ayokong makita na pinagti-trip-an niya na naman ako.

"Hey. . ." untag niya. Hindi pa rin ako dumidilat. Lumunok ako. Ano kayang itsura ko ngayon? Baka pulang-pula na naman ang mukha ko. Malamang!

"Kapag hindi ka dumilat, iisipin ko na gusto mo pang halikan kita."

After hearing that, I snapped my eyes open. Pinanatili kong blanko ang mukha ko kahit gusto ko na sigawan siya ng harapan. Kalma lang, Rhea. Mamaya ka na mag-transform. Bawiin mo muna ang lakas mo.

Ngayon ko lang kasi naramdaman na nanlalambot ang tuhod ko. Kung hindi lang ako nakasandal sa pinto, baka nasa sahig na ako. Nanghihigop ba ng energy ang halik ni Delgado? Hindi naman ako tumugon , ah!

Napatitig ako sa mukha niya. Hindi iyon tulad ng inaasahan ko. Nakangiti siya pero hindi nanunuya. Walang halong pang-aasar. Kumikinang ang mata niya. Mukha siyang inosenteng tao. Nakakatakot ang isang 'to. Kayang kaya niya magpalit ng facial expression ng gano'n gano'n lang .

"I really liked your voice everytime you say my name."

Umiwas ako ng tingin. "Lagi naman kitang tinatawag sa pangalan, ah." pagmamaang maangan ko kahit alam ko ang tinutukoy niya . Napalunok ako.

"Delgado. Yan lagi tawag mo sa akin. Lahat ng tao tinatawag akong Ren or Lawren. Ikaw lang ang tumatawag sa akin gamit ang surname ko."

"O? Ayaw mo no'n? Ako ang naiiba. Isa pa, gusto kong unique ako, eh. Bakit ba nangingialam ka?" asik ko.

Marahan siyang tumawa. "I guess you're right. Pero gusto ko talaga yung pagtawag mo sa pangalan ko."

"Tse. Bolahin mo mukha mo." tinulak ko ang dibdib niya para lumayo siya sa akin pero ayaw niya. Mas lalo lamang niya akong iniipit sa pagitan ng pintuan at katawan niya.

Humalakhak siya. "Nambobola ba ako? Hindi naman, ah?"

"Ewan ko sayo!"

"Gusto pa kitang halikan." bigla niyang sinabi.

Namula ako ng todo. "Ano ba, Ren! A-ang manyak manyak mo na! Grr! Kainis ka! Pag tayo nahuli dito, iisipin nila na. . .na may milagro tayong ginagawa! Yuck!"