UNBEARABLE Desire

Chapter 84

NAVI POV

"Nakakainis ka. Bakit mo ko sinasaktan. Ayoko na. Maghiwalay na tayo"

Umiiyak niyang sabi habang hinahampas ang katawan ko.

"Bakit pinagmukha mo akong tanga. Alam mo ba ang stress na dinulot mo sakin?"

Hinuli ko ang kamay niya at tsaka mahigpit na niyakap. Lalong lumakas ang pag-iyak niya.

Hay! Ganito ba talaga kapag buntis? kanina pa siya iyak ng iyak.

"I am sorry Baby. Please stop crying" alo ko sa kanya

"Hindi! Nakakainis ka. Maghiwalay na tayo. Tatawagan ko si Paul"

lumingon siya sa paligid para hanapin siguro ang phone niya.

"Baby look at me" sabi ko at hinuli ang mukha niya.

"Ayoko! Ayoko. Magsisinungaling ka lang" umiiling na sabi niya at ayaw akong titigan.

"Shhhh! Hindi ganun yun. Magpapaliwanag ako" mahinahon pa ring sabi ko.

"Magpapaliwanag ka? Ang sakit Nav. Gabi-gabi ko iniisip kung paano mo kami tatanggapin" paninisi niya sakin. "tapos, tapos-"

Hinila ko nalang siya payakap sakin at tsaka inalo ulit.

she's too emotional. kahit ata anong explain ang gawin ko ay hindi niya pakikinggan. akala ko kaninang sinagot na niya ang calls ko ay okay ang lahat.

FLASHBACK

"Hello Nie" sagot niya ng tumawag ako.

Sa wakas nasagot na rin niya.

"Baby where are you?"

wala akong narinig na sagot kaya tinignan ko kung nasa linya pa rin siya.

"Mie hello?" tawag ko sa kanya ng makitang nasa linya pa siya.

"baby please speak to me. nasaan ka ba? nag-aalala na ako"

"bakit hindi mo sinabi Nav?" tanong niya at halatang naiiyak na.

"sinabing ano?" tanong ko. "are you crying?"

"bakit hindi mo sinabing ikaw ang ama ng ipinagbuntis ko"

nagtaka naman ako sa tanong niya. "baby what are you saying?" naguguluhang tanong ko

"ikaw!" sigaw niya at rinig ko ang biglang pag-iyak niya sa kabilang linya.

"Mie where are you?" kinakabahang tanong ko "susunduin kita. baby please hindi kita maintindihan" sabi ko.

"ayoko! ayaw kitang makita"

"Armie" may pagkamatigas na tawag ko sa kanya "ano bang nangyayare sayo? hindi kita maintindihan"

"ikaw. ikaw yun. yung nakasama ko. yung sa bar. yung sa condo. ikaw yun! bakit hindi mo sinabi"

pinilit kong intindihin ang sinabi niya at nang marealize ko ang tinutukoy niya ay bigla akong kinabahan.

"Armie baby, listen to me"

"No!"

Shit!

napamura ako ng binabaan niya ako ng phone.

i tried to call her again pero hindi na naman niya sinasagot.

nagpa-ikot-ikot ako sa kwarto ko at hindi alam ang gagawin.

patuloy ang pagtawag ko sa kanya at patuloy lang din siya sa hindi pagsagot ng tawag ko.

hindi ko alam kung matatawa o maiiyak ako sa sitwasyon na meron ako ngayon. So she thinks i am not the father of our child. Damn that alcohol! lagi na lang siyang walang maalala sa mga nangyayare kapag napapasobra siya nun.