Thanks For The Memories (Completed)

Chapter 16 - Let the Pain Remain

" Let the Pain Remain "

- Shayne's POV -

Antok na antok akong pumasok sa school ngayon. Paano ba naman kasi, patulog na ako kagabi nang biglang nag-ring ang phone ko. Dali-dali pa naman akong bumangon sa kama galing sa pagkakahiga. Akala ko si Kris na yung tumatawag at binabalikan na ako, yun pala si Nicko lang pala ang tumawag.

Napaiyak ako bigla. Akala ko magiging happy ending na ang lahat eh. Akala ko matatapos na ang kwentong ito. Pero hindi pa pala. Patuloy pa rin pala ako sa pagdurusa at pagpapakasakit sa sarili. Ako man, gusto ko nang sumaya gaya ng iba. Gusto ko maging si Ariel o si Honey Oh na ginawa ang lahat para mahalin din sila ng taong mahal nila. Pero, kahit anung papansin ang gawin ko, hindi na talaga babalik sa akin si Kris.

My mind back to present. Naglalakad ako ngayon sa hallway ng school papunta sa room namin nang bigla mayroon akong napansin.

May nakatingin sa akin.!

Hindi ko naman siya kilala para tanungin kung bakit niya ako tinititigan, kaya dinedma ko na lang siya. Maglalakad na sana akong muli nang bigla siyang lumapit sa akin.

" Di ba, ikaw si Shayne? " Sabi nung lalaki nang nakangiti sa akin.

" Oo! Ako nga? Bakit? " Pagtatakang sagot ko sa kanya. Hindi ko naman siya kilala pero alam niya ang name ko.

" Ah! Basta, narinig kong tinawag name mo eh. Nga pala, I'm Kiro Joseph De Vera. " Sabay abot ng kanang kamay sa akin. Ako naman ay iniabot din ang kamay ko para makipag-shakehands sa kanya.

" Oh, I see . . " Maikli kong reply sa sinabi niya.

Patuloy lang kami sa pag-uusap ni Kiro nang biglang may nagpapansin sa amin.

" Ehem! Pwede ba makausap si Shayne? " Mula sa likuran ay nilingon ko kung sino yung nagsalita.

Hindi ako nagkamali sa inisip ko. Si Daniel nga ung nagsalita. Pero, bakit naman bigla siyang gumawa nang eksena.

" Oh siya, una na ako Shayne, nice meeting you pala. Sa uulitin. " Tumalikod na siya at saka umalis.

Binalik ko ang tingin ko kay Daniel na ngayo'y nasa harapan ko.

" Bakit bigla ka na lang sumusulpot dyan? " Pag-uusisa ko.

" Wala ka na dun. Pumasok na tayo sa room at malalate na tayo. "

" Kahit kelan talaga ang taray-taray mo pagdating sa akin. Ano bang ginawa ko sa'yo at tinatarayan mo ako ha? ".

Imbes na sagutin niya ang tanong ko ay binigyan na lang niya ako ng NO-COMMENT-LOOK.

Naglakad na kaming dalawa papunta sa room 51. Hindi niya pa din ako pinapansin. Ano bang problema nito? Lahat ng tao pinapansin niya pero pagdating sa akin, tinatarayan niya ako. Hindi ko siya maintindihan.!

Nauna siyang pumasok sa room.

" Oh, Daniel bakit magkasunod kayong dumating ni Shayne? " Sabi ni Grace kay Daniel na lumapit pa talaga siya kay Daniel at tumabi pa dito.

Nilapag ko na ang bag ko sa gilid nang armchair at saka naupo. Medyo maaga pa naman kaya yumuko muna ako para umidlip.

" Nagkataon lang na sabay kami pumasok. " Pagpapaliwanag ni Daniel. Dinedma ko na lang ang usapan nila at saka ipinikit ang aking mga mata.

" Kris, teka lang! Mag-usap tayo. " Sigaw ko sa kanya na ngayo'y naglalakad papunta sa girlfriend niya. Lumingon si Kris sa akin at tumigil sa paglalakad.

Hingal na hingal akong lumapit sa kanya.

" Kris, talaga bang iiwan mo na ako? ".

" Sorry, Shayne. Kailangan kong gawin to. Ayaw ko nang makita ka pang nasasaktan ng dahil sa akin, umiiyak nang dahil sa akin. Kalimutan mo na ang nararamdaman mo sakin. Tumingin at makiramdam ka lang sa paligid mo. At makikita mo na ang sagot sa mga katanungan mo. "