Love Duology 1: Helpless Love

Chapter 15: Debut

Andrea's POV

I'm ready. Medyo kinakabahan ako dahil madaming tao ang dadalo sa aking debut, nakaayos na ako at hinihintay na lang ang aking escort na si Kenjie. Hindi naman daw problema sakanya 'yon dahil friends kami.

"Anak, let's go. The party is going to start." Naka-ngiting sabi ni Mom sakin, i just nodded at lumubas na ako sa kuwarto kung saan akko inayusan.

"Mom, nandiyan na po ba si Kenjie?" Tanong ko kay Mom.

"Wala pa, baka na-traffic lang siguro. So let's start."

Isang mahabang hagdan ang bababain ko. Sayang at wala pa si Kenjie kaya akong mag-isa ang bababa sa hagdan na ito. Nag salita na ang MC.

"Good evening ladies at gentlemens today is a very special day for our Debutan Celebrant. So, please welcome her with a warm of aplause. Andrea Celestino." Nag-palakpakan ang mga tao habang pababa ako ng hagdan. Nakita ko sina ansherina na kumakaway sakin at sina joaquin. Nilibot ko ang paningin ko, bakit wala siya? Siguro nga wala siyang pakialam sakin.

Nang makababa ako ng hagdan agad sumalubong sakin si Dad. Siya muna ang naging Sub sa na-traffic na escort ko.

"You're a lady now, my baby." Naiiyak na sabi ni Dad.

"Omg dad, huwag kang umiyak please? Naiiyak din kasi ako." Natatawang sabi ko habang naluluha na din.

"You're still my baby right?" Naka-ngiting tanong nito sakin. I just smile.

"Of course, dad. Forever." Sabi ko at kumindat pa. Kiniss ko si dad sa cheeks at winelcome ko na ang mga bisita. Nasaan naba si Kenjie? Ugh.

Sakto naman nag-ring ang phone ko. Galing kay Kenjie.

Hi andrea. I'm very very sorry dahil hindi ako makakapunta sa Debut mo ngayon, inatake kasi sa puso si Mommy. Hope you'll understand. Sorry talaga babawi na lang ako next time.

Parang gusto kong maglaho ng parang bula sa nabasa ko. Ayaw ko siyang sisishin, it's not his fault. Siguro talagang mapaglaro lang si tadhana kaya sa mismong debut ko pa naatake ang Mommy niya. Sana naman ay maging ayos lang ang Mommy niya.

Gusto ko ng maiyak this time. This is a very special day for me hindi lang sakin at sa pamilya ko din. Pumunta ako sa may balcony ng hotel at hindi ko maiwasang maiyak. Kase naman eh! Kung kailan debut ko pa... pero hindi ko naman siya masisisi. Kung iisipin niyo siguro na napaka babaw kong tao, oo totoo 'yon.

Nakaramdam ako ng lamig kaya napa-yakap ako sa sarili ko. Pero nagulat nalang ako ng may maglagay ng coat sa balikat ko at niyakap niya ako. Kilala ko kung sino siya, amoy niya palang ay kilalang-kilala kona. Mas lalo tuloy ako naiyak. Humarap ako sakanya at niyakap ko siya habang umiiyak ako sa dibdib niya.

"Stop crying please? I will be here for you." Sabi nito habang hinahagod ang likuran ko. Bigla nalang lumambot ang puso ko sa narinig ko na 'yon. Mas lalo tuloy napa-higpit ang yakap ko sakanya.

"Why? I thought you didn't care for me." Sabi ko sakanya. Inalis niya ang pagkakayakap niya sakin at hinarap sakanya. Nakita ko ang kanyang mata na mukhang nasasaktan.

"I tried, but i can't." Sabi pa nito, mas lalo tuloy napahagulgol ako sa pag-iyak. Pinunasan niya ang mga luha sa pisnge ko at hinalikan ako sa noo.

"Thank you... ken." Sambit ko sakanya, he just smile and hold my hand.

"Andrea, i want to tell you something important." Seryosong sabi nito sakin. Bigla tuloy akong kinabahan.

"Ano 'yon?" Tanong ko sakanya. Huminga siya ng malalim.

"It's hard to say this but Andrea, I like you." Halos magulat ako sa sinabi niya. Hinampas ko siya sa braso.

"Hindi april ngayon, Ken! Maya huwag kang mag-fool." Sambit ko pero hinawakan niya lang ang mga kamay ko.

"I'm serious." Ulit na sabi niya.

"Then prove it." Nakakalokong sabi ko sakanya. Natigilan siya ng konti pero bumalik din siya sa dati. Lumapit siya sakin... without getting my permision..

Ken, stole my first kiss.

Sunod ko na lang narinig ay ang mga palakpakan ng mga tao sa paligid.

Today is the best day ever.