Komutan || Mert Hakan Yandaş

Son Bölüm

Doğum yaklaşıyordu. Hissettiğim kasılmalara dayanmak o kadar zordu ki.

Mert, yanımda endişeyle bana bakıyordu "Allah'ın adını aldım hızlı sür." dediğim şeyle zaten gergin olan Mert daha çok gerilmişti.

Seralara haber vermiştik hatta muhtemelen onlar bizden bile önce gitmişlerdi. Derin derin nefes alsam da bu sancılar...

Hastaneye vardığımızda hızlı bir şekilde beni doğumhaneye aldılar. Mert Hakan sağa sola gidiyordu.

Bu gerginliğinden ötürü onu içeri almamışlardı.

Yazar'ın anlatımıyla

"Oğlum çok gerginim lan!" Mert Hakan söyleniyordu. İzelle şampiyonluk sonrası yaptıkları düğün ile evlenmişlerdi.

Düğün, çok güzeldi ve aşırı eğlenceliydi. Mert Hakan ve İrfan'ın karşılıklı oynamaları... Sonrasında ortaya bir anda giren Altay.

Hiç beklenmeyen şekilde atılan çiçeğin Arda'ya gelmesi...

Şimdiyse henüz cinsiyetini bile bilmedikleri bebeğin doğumundaydılar.

Cinsiyetin sürpriz olmasını istemişlerdi. Öğrenmemişlerdi. Mert Hakan, her zaman kız olacağını söylerken İzel erkek olacağı konusunda diretiyordu.

İçeriden gelen bağırma sesleriyle Mert Hakan iyice hızlanmış, sağa sola dönmekten insanların başını döndürmüştü.

İçeriye giren Fenerbahçe kadrosuyla selamlaştılar.

"Abi cinsiyeti öğrenemediniz mi daha?" Arda'nın dediği şeyle Mert Hakan kafasını sallamıştı iki yana. İçerideki sesler kesilmişti.

-

İzel'in anlatımıyla

Mert şaşkınlıkla bakıyordu. "Ne?" ağzından çıkan şeyle gülümsedim.

Şaşkınken o kadar tatlıydı ki.

"Tanıştırayım yavrum. Number 1 ve number 2" gülerek söylediğim şeyle Mert Hakan, ikizlere kitlenmiş şekilde bakıyordu.

Hem Mert Hakan hem de ben cinsiyeti tutturmuştuk. Bir kızımız ve bir oğlumuz olmuştu.

Bebeklere yaklaştı. "Babacığım?" Sesi titrediğinde o güzel kalbini hissedebilmiştim.

"Adlarını ne koyacağız?" Gülümseyerek baktı dediğim şeylerden sonra.

"Arya ve Alper." dediği şeyle gülümsedim.

Bunlar bizim en çok istediğimiz ismlerdi. Saçlarıma öpücük kondurduktan sonra kucağımdaki Arya ve Alper'i almıştı.

Onun bu hâlini gören Fenerbahçeliler de tebessüm etmişti. Sera, yanıma yaklaştığında gülümsedim.

Bana sarıldığında en yakın arkadaşım olduğunu daha iyi hissetmiştim.

Çok seviyordum.

Çok sevecektim.

Mert Hakan'ı sevdiğim için çok gururluydum. Onun gibi bir adama aşık olduğum için çok şanslıydım. Bebeklere bakarken yumuşayan bakışlarına baktım. Bebekleri diğerlerine gösterdiğinde hepsinin yüzündeki gülümseme daha da büyümüştü.

Bebeklerin bir tanesini Sera'ya diğeriniyse Arda'ya uzatıp yanıma oturmuştu.

"Güzel kızım benim..." Saçlarımı okşadığında gülümsedim.

"Seninle olduğum için, o kadar mutluyum ki. Güzelim benim..."

İşte o an tam anlamıyla aile olduğumuzu hissettim.

Bizim çocuklarımızın birden fazla abisi ve ablası vardı. Geleceği göremesem de, en güzel şeylerin geleceğini hissediyordum.

Eveet arkadaşlar, sevgiler saygılar. Öncelikle biraz duygularımdan bahsetmek istiyorum. Bu kurguya başlarken böylesine insanlarla tanışacağımı inanın bana, ben de tahmin etmiyordum. Sizin yorumlarınızı okurken, ben de sizinle güldüm ben de sinirlendim. Eğer bir kurgu size o duyguları geçirebiliyorsa o kurgu başarılıdır. En azından gördüğüm birkaç yorumdan dolayı bundan bahsediyorum, duyguları yaşamanızı sağlayabildiysem ne mutlu bana! İzel'ime, güzel kızıma çok da yakıştı annelik. Bu güzel kurguda yanımda olan, olmayan herkese gerçekten çok teşekkür ederim. Eğer bunu okuyorsan, Ece en çok sana!

efickalle bir sıkıntım olduğunda çekinmeden yazabildiğim bir insan oldu benim için. Wattpad'in belki de bana kattığı en güzel şeylerden biri. Özel olarak ona teşekkür etmem gerektiğini düşünüyorum. Yanımda olduğun için, her şey için çok teşekkür ederim ❤️