Komutan || Mert Hakan Yandaş

On İkinci Bölüm

Kavgadan sonra Suna ve Ege ayrılmıştı. Suna, artık daha fazla bizimle arkadaş olmak istemediğini söyleyerek kendi köşesine çekilmişti. Zaten oldum olası Suna'yla pek yakın değildim.

Ege ve Gizem, birlikteydiler muhtemelen. Eren...

Eren benim tarafımdaydı.

Şimdi de düğünlerine sadece birkaç gün kalmış olan Sera ve Ferdi'nin gerginliğini geçirmeye çalışıyorduk.

"Yahu sakin olsanıza." dediğim şeyi hiç takmamışlardı, o kadar gerginlerdi ki. Onlara gözlerimi devirip Sera'nın gelinlik seçmesi için onunla beraber ordan ayrıldım.

Bir sürü gelinlik denemişti.

Gözlerim bir gelinliğe takılmıştı. Hani bir şey olur da çekilirsiniz ya bir şeye böyle körü körüne. Sebebini bilmeden ait olduğunuzu ya da size ait olduğunu hissedersiniz...

Parmaklarımı gezdirdiğim gelinlikte aynen bana bunları hissettirmişti.

Bu günün yıldızı ben değildim, dolayısıyla arkadaşımın kabinden çıkmasını bekledim.

Çok güzel olmuştu.

"Çok güzelsin Sera!" Heyecanla konuştuğumda o da ellerini çırptı. "Bu çok içime sindi İzel..." Çok beğenmişti.

Gelinliği aldıktan sonra artık her şey hazırdı.

"Sen aldın mı düğünde giyeceğin elbiseyi? Kızım nedimesin sen!" Heyecanla konuştuğunda gözlerimin içinin parladığına emindim.

Bu sefer sıra bendeydi. Sera'yla girdiğimiz mağazada sera koltuğa atmıştı kendisini.

Bir sürü elbise göstermişti oturduğu yerden. Hepsini tek tek denemiştim ama hiçbiri içime sinmemişti.

O gelinliğe çok çekilmiştim ya. Aklım hâlâ ondaydı. Ellerimi askılar arasında gezdirirken gördüğüm elbiseyle duraksadım.

Biraz zor giyiliyordu.

Kabinde iyice hazırladığımda kendimi kabin aynasından kendime baktım. Bu elbise varya, tam olmuştu.

Biraz göğüs dekoltesi vardı ve zaten sırt dekoltesi de cabası. Ama o kadar güzel taşımıştı ki vücudum bu elbiseyi, hani anlatamıyorum.

Kabinden çıktığımda Ferdi ve Sera gülüşüyorlardı. Onlara gülen Mert Hakan'ın bakışları bana kaydığında yüzündeki tebessüm yerini şaşkınlığa bırakmıştı.

Niyeyse kalplerimiz bir atıyor hissetmiştim. Aynı ritimde...

Beni baştan aşağı süzdüğünde yutkunduğunu gördüğümde evet, istediğimi almıştım. Demek ki gerçekten olmuştu.

Sera beni görünce yüzündeki gülümseme daha da bi' büyümüştü. "Çok güzel olmuşsun İzel!" Heyecanla söylediği şeye gülümsedim.

Ferdi de sevgilisine katılmıştı. "Dikkat et kapmasınlar." lafı Mert Hakan'ı sırf gıcık etmek içindi. Arda, oturduğu koltuktan kalkıp beni etrafımda döndürdü. "İzel Abla, çok güzel olmuşsun."

Saçlarını karıştırdım gülümseyerek.

Biraz da Mert Hakan konuşsun.

"Hayatım gelsene bir şey göstereceğim." Sera benim düşüncelerimi okumuş gibiydi bana göz kırptığında gülümsedim. Ferdi ufak bir kafa hareketiyle gel dediğinde Arda'da yanımdan ayrılmıştı. Mert Hakan hiçbir şey demiyordu.

Yanıma yaklaştığında evet hayırlı olabilir, nefes almıyordum.

"Olmuş mu?" dediğim şeyle gözlerimin içine baktı.