Komutan || Mert Hakan Yandaş

Üçüncü Bölüm

Sabah tesise geldiğimde son idman yapılıyordu. Köşede kollarını bağlamış çocuk gibi etrafa bakan Mert Hakan vardı.

Eşyalarımı odama bıraktıktan sonra çayımı alıp idmanı izlemeye başladım. Özellikle Mert Hakan'dan uzak bir yere oturmuştum. Rahatsız etmeme gerek yoktu.

Ayaklanıp yanıma oturduğunda konuşmaya başladı.

"Dünkü ani çıkış için kusura bakma." mimiksiz cevapladım.

"Sorun değil, alışığım." Bakışları bu sefer bana dönmüştü. "Alışık mısın?" Kafamı salladım. Doktor olmak biraz böyle bir şeydi.

İnsanlar gelirdi. İnternetten bakıp benim şöyle bir hastalığım var tedavisi de buymuş ama yine de soralım dedik derdi. Madem internet her şeydi, neden doktorlar vardı?

Onların zannettiği hastalığın dışında başka bir şey olduğunu söylediğinde hayır yanlış biliyorsun hissiyatına kapılırlardı.

Sürekli tartışma çıkarır, insanı deli ederlerdi.

Yanıma yaklaşan Arda'ya baktım. "Günaydın 10 numara." Arda dediğim şeye gülümsedi. "Günaydın İzel abla." Arda'yı sevmiştim.

"Mert Abi yarın akşamki organizasyona geliyorsun değil mi?" Arda'nın dediği şeye Mert Hakan sırıtmıştı.

"Oğlum bensiz organizasyon mu olur?" Telefonumu açıp Gizem'in mesaj bombardımanına cevap veriyorken bu sefer söz bana çevirilmişti.

"İzel abla, sen geliyor musun?" Tek kaşım havaya kalkmıştı. "Hayır canım, gelmiyorum." Arda biraz sorgularcasına baktı. "Neden ki? Eğlenceli olur. Tüm Fenerbahçe kadrosu orada oluyor."

Omuz silkerek konuştum. "Organizasyon için fazla yeniyim."

Mert Hakan sözü benden devralmıştı. "İşi olabilir Ardacığım." Bir şey dememiştim.

Bu sefer konuşmaya dahil olan İrfan'a dönmüştü bakışlarım.

"Herkes sevgilisi eşi dostuyla geliyor. Sen de ailedensin İzel, saçmalama. Evli değilsin diye biliyorum, sevgilinle birlikte gelebilirsin tabii ki." İrfan'ın dediği şeye gülümsedim.

"Tamamdır İrfan, teşekkürler davet için. Tabii ki sana da Ardacığım." Onlara gülümseyerek odama ilerledim.

Akşamki maçta Osman Abiyle beraber görev alacaktım.

Biraz dağınık olan odayı topladıktan sonra telefonuma gelen bildirimle kendimi sandalyeye attım.

İdmanlar bitmişti. Herkes maçtan önce bir eve uğrayıp sonra tekrar burada buluşacaklardı. Otobüsle Beşiktaş'ın stadyumuna gidecektik.

İrfan sizi Ozan Tufan Fan Club adlı gruba ekledi.

İzel: İsme bayıldım.

Mert: Ben buldum tabii ki iyi olacak.

İzel: Böyle bir düzen olabilir mi ya? Böyle bir şey olabilir mi ya?

Arda: Canlı canlı duymazsam ölürmüşüm.

İzel: Ozan Tufan abimiz 💙

Batshuayi: Yasini sorsam ayip olur mu?

Altay: Olabilir.

İzel: Saçmalama ne ayıbı.

İzel: 25 yaşındayım.

Batshuayi: Abi diyince bi dusundum.

İzel: Lafın gelişi.

Ferdi: Yarınki organizasyona geliyor musun İzel?

İzel: Davet aldım, gelmeyi düşünüyorum.

Altay: İstersen beraber geçebiliriz.

İzel: Zahmet olmasın, ben gelirim.

İzel: Yalnız sormam gerek.

İzel: Ne tür bir organizasyon bu?

Emre: Ya biraz parti gibi

Emre: Akşamki maçı yendikten sonraki ödülümüz olacak :))

İzel: Süper.

İzel: Yeneceğimizden gram şüphem yok.

Mert: Ben de oynasaydım hiç şüphen olmazdı.

İzel: Mert, zaten şüphem yok. Hiçin hiçi nasıl bir şey?

Arda: Kemdpeöxpwözpwöx

Arda: Mert abinin mızmızlandığını da gördük.

Mert: Oğlum

Mert: Ne mızmızlanması?

İzel: Tabii canım.

İzel: Hiç yani.

Altay: İzel, ilk günden Mertodan sıkılmış sanki bi' tık.

Mert: En eğlenceli olanınız da benim.

Ferdi: Yemin ederim kolpa.

Batshuayi: Yalanci.

İzel: Tabi tabi, öyle bir eğlencelisin ki.

İzel: İşimi bilmediğimi söyleme raddesine geldin.

İzel: Eğlence anlayışlarımız bayağı farklı.

Mert: Hallettik zannediyordum?

İzel: Neyse.

İzel: Alalım şu maçı.

İzel: Attığınız her şut gol, attıkları her top direk olsun ki Altay yorulmasın. Göreceğiniz tek kart, tribünlerdeki Fenerbahçe'm sen bizim her şeyimizsin pankartı olsun!

İrfan: Hayatımda daha iyi, iyi dilek duymamıştım.

Altay: Çok düşünüyorsun beni.

İzel: Tabii ki sonra sakatlanırsan üzülürüz Altaycığım.

İzel: Sakatlanmamaya bakın.

Altay: Eyvallah :)

İzel: Ben size bakarım ama

İzel: Mert Hakan zaten yeterince vaktimi alıyor.

Mert: Al işte

Mert: Konu yine bana geldi.