MARRYING THE RUTHLESS MAFIA BOSS

CHAPTER 24

DEAL

MAXELLA'S POV

NAPATIGIL ako sa pagpipinta saka muling napabuntong hininga.

Hindi ako makapagfocus sa aking ginawa dahil sa daming iniisip.

Dalawang araw na ang nakalipas ngunit hindi parin nasasagot ang mga katanungan sa isip ko.

Sino talaga ang lalaking iyon?At sino si Milliana? Bakit ganun na lang ang reaksyon ni Azekelle sa lalaking iyon?

Gusto kong tanungin si Azekelle ngunit parang may pumigil sa akin. Lalo na't simula nong araw na iyon ay naging malamig muli ang pakikitungo naming dalawa. Halos hindi na rin kami nagkikita dahil palaging wala ito sa mansyon.

I shook my head. Damn that guy. He's making me confused.

Itinigil ko muna ang pagpipinta dahil nawalan ako nang gana.

Lumabas ako sa aking silid at natagpuan ang sarili sa may hardin.

Payapa ang gabi nang mga sandaling iyon. Malamig ang simoy nang hangin at natatakpan ang buwan na nagsisilbing liwanag sa paligid.

Hindi ako makaramdam nang lamig kahit na ang tanging suot ko ay itim na sando at pants.

I let a heavy sighs. I felt alone again.

Maging ang buwan na nagsisilbing liwanag ko ngayon ay nagtatago sa makakapal na ulap.

Dalawang buwan na pala ako rito sa mansyon. Habang tumatakbo ang oras, maraming mga bagay ang nagpapagulo sa akin.

I need to find a way.

There is one more way in my mind.

I have to be close to him.

Iyon muna ang naisip kong paraan upang unti unting masagot ang katanungan sa aking isipan.

Malakas ang pangamba ko sa may koneksyon kay Azekelle ang lalaking iyon.

Ngunit paano ko maisasagawa ang nasa aking isip kung pakiramdam ko ay iniiwasan ako ni Azekelle?

Maybe, I need to give him space.

For now on, I need to go with the flow.

Pumasok na ako sa loob nang lumalalim na ang gabi.

Pasalampak akong umupo sa mahabang sofa sa sala saka sumandal sa sandalan nang sofa.

Tahimik. Wala akong ibang narinig  kundi ang tanging paghinga ko.

Hindi naman ako matatakuting tao at kahit na ako lamang ang mag isa rito ay hindi ako nakaramdam nang pag kaumay.

Mas gusto ko ang tahimik at payapang lugar. Dahil dito ay gumagana ang aking imahinasyon.

Ilang minuto akong nagpapahinga doon. Napadilat na lang ako nang maramdamang ko ang isang presensya ng tao.

Umangat ang sulok nang aking labi nang magtama ang aming mga mata ni Azekelle.

Agad na kumunot ang aking noo. Bakit ngayon ko man lang naramdaman ang presensya niya?

"Oh?" Naibulas ko nang hindi siya gumalaw sa kanyang kinatatayuan.

"Why are you still awake?"

Hindi ako kumibo.

Napansin kong walang tunog ang mga hakbang niya nang umupo siya sa aking tabi.

Pasimple akong umusog upang hindi kami magkadikit.

He's dangerous.

Iyon ang nasa aking isip. Isa sa palatandaan sa isang taong mapanganib ay ang magawa nilang walang tunog ang kanilang paghakbang.

Nagmamasid lang ako sa bawat galaw niya.

Hinubad niya ng suot na business suit.
Saka itinupi ang manggas nang white polong suot at pumikit na isinandal ang likod sa sandalan ng sofa.

"You okay?"

Mahina na tanong ko. Kinuha ko ang coat na nalukot na sa kandungan niya at maayos ko itong itinupi.

"Kinda tired. I've been working whole day. Damn."

Napansin ko ang pagod na rumehistro sa kanyang mukha.

Napabuga ako nang hangin. "Go to your bed now and take a rest."

Dumilat siya para tumitig sa akin ng matiim.

"I can't sleep."

Naningkit ang aking mga mata.

"But you're sleepy. Papatayin mo ba ang katawan mo sa kakapuyat?"

Ginulo niya ang magulo na niyang buhok. "I need to take a sleeping pills so that I can sleep-well."

"You have an insomnia?"

Hindi siya nagsalita.

Nagulat na lang ako sa susunod na galaw niya. Humiga siya sa aking kandungan at ginawang unan ang aking hita. He shut his eyes.

I stunned.

Gusto ko siyang itulak ngunit hindi ko magawa lalo na't malinaw kong nakita ang pagod sa kanyang mukha.

Napabuntong hininga na lang ako.

Tsaka hindi ko mapigilang haplusin ang kanyang buhok.

Muli akong napasandal sa sandalan nang sofa saka napatingala sa kisame.

"Wife.."

"Hmm?"

"I'm sorry.."

Bumalik ang tingin ko sa kanya. "Sorry for what?"

Nanatili pa rin syang napapikit. "For avoiding you this past few days."

Napatigil ako sa paghaplos sa kanyang buhok.

Saglit na namayani ang katahimikan..

Hindi nga ako nagkamali. Iniiwasan niya nga ako. Dahil ba sa nangyari nong nakaraang araw?

I broke the silence between us. "Zeke?"

Mapupungay ang kanyang mga mata na dumilat siya. "Fvck. Why am I feeling this way."

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. "Huh?"

"Nah forget it." Muli siyang pumikit.

"Are you sleepy?"

I need to do this. I need to manipulate him.

"Why?" His voice is cold and deep.

"Let's play chess. If you want to rest, sleep then."

"Why you suddenly want to play a chess with me?"

Seneryoso ko ang aking mukha. "I'm bored."

Napaiwas ako nang tingin ng matiim ulit niya akong tinitigan. Parang binabasa ako.

"Okay"

Pasimple akong napangisi sa tipid na sagot niya. "Really?But you're tired."

"Give me fifteen minutes to rest then."

Hindi ko na mapigilan pa ang mapangisi. "Let's have a deal."

Nagsalubong ang kanyang kilay. "I felt something with your smile, Maxella."

Hindi ako nagpapakita nang emosyon upang hindi niya ako mabasa. "Just shut up and lessen to me, Zeke."

Sa halip na umangal ay pumikit na lang ulit siya.

Good.

"If you lose, you will answer one question from me."

"You plan this? Didn't you?"

Humaplos ulit ang kamay ko sa buhok niya. "Didn't I told you I'm bored?"

"Tsk. If I win then?"

Nagkibit balikat ako. "Depende sayo. Deal?"

Narinig kong bumuntong hininga siya. "Fine. Deal."

***