Kabiguan Ng Manunulat

Pintuan Nang Kapahamakan

Kung babalikang tunay pintuang binuksa'y agad isasara

Ngayo'y marka ng patalim sadyang di na mabura

Kalungkutang binangka'y nilunod ako ng pilit

Di marunong lumangoy kaya napainum ng mapait

Ang luha'y umalon na sya'ng tanging pananggalang

Pagsisisi nga sa huli ang sya'ng masusumpungan

Kung sakaling ako'y nakinig lamang sa mga aral na inihaplos

Marahil di nawala sa daan, kung inunawa ko lamang ng lubos

Ang bawat ginintuang aral na minarka ng ating kasaysayan

Di sana napaslang ang puring pinakaiingatan

Datapwat maganda sa simula ang sya'ng hangarin

Ang tumulong sa kapwa't maghatid ng sariwang hangin

Sa pintuang binuksa'y maraming nagsidaing

Hanggat wala na sa aking maiwan ni isang kusing

Napilitang magnakaw upang itulong sa iba

Kaban ng baya'y natutunan ngang ibulsa

Di napansing buhay ay tila gumuguho

Dahil napakatamis palang mabuhay sa paraiso ng luho

Ang matawag ng iba na kagalang-galangan

Maningning ang pangalan sa kanluran man o silangan

Ngunit sa huli nanaig ang katotohanan

Nabisto ng masa ang ginawang kalokohan

Ngunit nang dahil sa yama'y madali ko lang iyong nalusutan

Magkaganon may pinagharian ako ng kalungkutan

Tila langgam na kumagat sa aki'y nagdulot ng lason

Umakyat sa isip at sa puso'y bumaon

Konsensya'y naghari't ako ay nilamon

Hangga't ang patalim sa hinagpis ko'y sya'ng tumugon

Natagpuan nila akong nawalan ng malay

Dugo'y umaagos mula sa sugat na aking hinalay

At nang matauha'y ito na ang  aking salaysay

Na sana sa iba'y magkaroon ng saysay

Kung babalikang tunay pintuan ng pulitikang binuksa'y agad isasara

Ngayo'y marka ng patalim sa aking pulso'y sadyang di na mabubura....

written: February 17, 2015 - 9:45 pm

Mysterious Aries