Kabiguan Ng Manunulat

KAPAYAPAAN

Hinalungkat ko ang baul

At wala akong nakitang kapayapaan

Bagkus mga ala-alang malapit 

Sa kulay ng gabi

Gabi na sana'y 

Simo'y ng hangin ay 

Malapit sa kanyang pangalan

Bagkus luha ang iniiwan ko

Kadalasan

At kasalanang walang katapusan

Ng marupok kong katawan

Ng marumi kong pag-iisip

Sa panahon ngayon

Sadyang mahirap

Maapuhap ang tunay 

Na diwa ng kapayapaan

Wala ito sa kaliwa, wala ito sa kanan

O kaya'y sa hilaga man o sa may kanluran

Mahirap isulat ang bagay na tila

Malayong maganap sa katotohanan

Kaya unti-unti kong ibinalik ang lahat

Sa mahiwaga kong baul

Akala ko'y nakausap ko na noon

Ang pangalan ng kapayapaan

Ngunit hindi pa, hindi pa pala

Naibalik ko na lahat ang mga ala-alang

Inilagay ko sa mumunting lalagyan

At bigla akong napaisip nang aking makita

Hindi pa pala puno ang aking baul

At di ko pa lubos nagalugad

Ang kaibuturan ng aking puso

Di ko na yata kailangang

Lumayo pakanan o kaya'y pumakaliwa

Pumakanluran at pumahilaga

Alam ko ang salitang kapayapaa'y

Narito sa malapit

Narito lamang siya

At sa di nalalayong panahon

Magtatagpo rin kami

Di ko siya ilalagay sa baul

Bagkus yayakapin ko siya

Gagawing kaibigan

At ipapakilala sa lahat

April 19, 2017

Submitted to  WritersforPeace

Mysterious_aries