Kabiguan Ng Manunulat

Dulot Ng Ulan

Umuulan nang aking isulat

Ang likhang ito ng kamay

Ewan ko kasi ba't may naramdaman 

Na isulat ko ang tungkol sa ulan

Ang ulan saki'y nagparamdam

At di maipaliwanag ang dulot niyang tunay

Basta parang gusto kung sabayan ang ulan

Sumulat sabayan ang bilis ng kanyang pagpatak

Inaaliw ako ng musikang dulot ng ulan

Sumabay ang kulog na tumugtug

At tanawing liwanag ng kidlat

Mayroon silang mensahi sa lahat ng nilalang

Kanina'y magulo ang aking isipan

Subalit pinapayapa ng ulan

Di ko nga alam ba't ang lakas ng dating

Naririnig ko nga ang mensahi ng ulan

Sabi niya'y "Hwag kang malungkot, narito ako kaibigan."

Pumarito daw siya upang isipa'y bigyan ng kapayapaan

Kaya sagot ko'y "Salamat sa'yo ulan."

Ngunit sagot niya'y "Wag ako ang 'yong pasalamatan kundi ang Diyos na sa ati'y lumalang."

written: Sept. 5, 1999 @ 6:49 PM

Tandang-tanda ko itong sulatin ko na eto... Time na sobrang gulo ng isip ko...

Until it rain hard... that I feel like somebody embracing me.... to calm down...

Mysterious Aries