Kabiguan Ng Manunulat

Salitang Awa

Gising! Bumangon ka! Salitang Awa

At mata'y imasid sa mga taong sayo'y umasa

Sana'y paikutin mo ang gulong, pagkat ito'y tila sira

Upang nasa itaas nama'y medyo bumaba

Ito sila, mga taong nabiyayaan ng boses na paos

At sa kanilang puso'y may dagang tumatahan

Na sa pagkahapo sa hirap idinaan na lang sa dalangin

Pagkat ang yumaman sa dahas at itinaga sa bato na di gagawin

May'roon silang kariktan ngunit ito'y pumanaw

Pagkat mukha nila'y laging nahaharap sa may kalan

Maging peste ay sa kalamnan nila'y nagdiriwang

Kapalit ay mabigyan ng kaunting laman ang tiyan

Pagkat tunay na sa puso'y may lubhang nakakasakit

Kung sa isang dukha'y malakas na bagyo'y dumating

Walang sa kanya'y magnais na dumamay

Walang tunay ang puso na mag-aabot ng kamay

Mangyaring marami ng pumanaw na tulad nila

At ngayon isang mula sa kanilang lahi ang muling umiiyak

At di na maikubli sa ngiti ang kanyang hirap

Kaibigan ito siya't isang hinga na lang

Di mo ba kayang ipamahagi ang ilang sandali ng iyong buhay

Di mo ba aabutin ang madungis niyang kamay

Hahayaan mo na lamang ba na kaluluwa niya'y ngayon na'y lumisan

Salitang Awa, hindi pa huli ang lahat...

written: Nov. 2, 2000 @ 12:30 pm

Mysterious Aries