(Kabanata 25)
Zea POV
Pumunta kami ng Batangas, sa rest house ng Zamora. Hindi na ako umalma at sumama na lang sa kanya. Tahimik lang ang buong byahe hangga't sa makarating kami sa sinasabi nilang resthouse.
Maganda ang view. Dahil parang highland yong area. And the beautiful garden sorrounded by different flowers. At antique yong may kalakihang bahay. Very homey at cozy at the same time. May mga vintage furnitures na gawa pa yata ng ilang centuries. But still looks matibay.
Umikot ang paningin ko sa buong sala. Very unique and beautiful.The long staircase made from hard woods. Its a combination of brown and gray colors. May mga portrait paintings pa na gawang Italy and Paris. And those expensive vases na nasa tabi ng bawat antigong mesa ay napakaaya-aya tingnan.
"Wow.."
Tangi kong nasabi.
May dumating na matanda at masayang masaya itong nakita si Jamie. Binati kami nito.
"Naku naparito ka't hindi man lang nagpasabi. Di sana'y nakapaghanda man lang ako ng mga pagkaing gusto mo."
Di magkaugaga nitong sabi. Hinagod niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. I know na nagigiliwan siya sa itsura ko.
"Okay lang ho Nana Pasing. Hindi pa naman kami gutom. O nga pala, asawa ko, si Zea."
Nakangiting pakilala ng asawa ko sa kanya. Inakbayan ako nito, at gaya ng nakagawian nakikiliti na naman ako sa hatid ng sensasyong yon. Na-amazed ang matanda sa kakatitig sa akin. Ngumiti lamang ako.
"Kaygandang bata. Siya ba ang anak ni Senador Chiongbian?"
Agad nitong tanong. Kakatapos lang ng botohan and Dad won of those twelve senator.
"Opo."
Magalang kong sagot.
"Kaya pala. O siya at ipagluluto ko muna kayo. Anong gusto mo? Sinigang na hipon?"
Binalingan niya ang asawa ko. Tumango lang ito.
"Alam niyo po naman na isa yon sa mga paborito ko."
Pahabol nito sa matanda nang tumalikod na.
I never cook shrimp coz bawal sa akin yon. Namamaga ako pagkatapos kong kumain. Tapos namumula at nangangati pa. Kaya kahit masarap ang hipon hindi ko magagawang kainin. Pero its one of his favorite. Pwede kong lutuin para sa kanya.
"Come on let's go upstairs."
Kinuha niya ang hand carry bag na nakalapag sa sahig. Umakyat kami sa itaas. Kung gaano kaganda sa sala ay ganun din sa taas.
Pumasok kami sa iisang kwarto. Matutulog kami sa iisang kwarto? Parang hindi yata magandang ideya yon.
"Are we gonna share here? I mean dito ba tayo matutulog?"
Alanganin kong tanong. Tiningnan niya ako na parang nayayamot. Hindi ko talaga siya maintindihan kung bakit nagkakaganito siya palage. Ang moody lang, daig pa ang buntis. Minsan ang sungit pa.
"What kind of question is that? Do you want Nana Pasing will know about our real situation? If course we will sleep together here."
Pamimilosopo niya saka nagwalk out. Naiwan akong natigilan. Sabagay, all of these are part of the drama. We have to pretend na okay kami, a happy couple and whatsoever. Minsan gusto kong mainis sa sarili dahil napakaengot ko para umasa.
Sinundan ko siya sa terasa.
"Alam mo ang suplado mo. Hindi kita maintindihan. Bakit ba ang bilis mong magalit?"
Nagsusuplada kong tanong sa kanya. Nakatayo siya teresa at nakatukod ang dalawa niyang kamay sa harang nito. Tinatanaw ang paglubog ng araw.
Seryoso siyang lumingon sa akin. Humarap siya at isinandal ang katawan. Tinitigan niya lang ako.
Tinitigan ko rin siya. I was mesmerize with his fiercing eyes. Dahan dahan siyang lumapit sa akin. Para akong naestatwa sa kinatatayuan. And then he stop when were inches apart.
I gulped. Nanunuyo ang lalamunan ko at gusto kong magsalita pero may bumabara dito. Halos magtama na ang ilong namin at Amoy na amoy ko ang mabango niyang men's cologne. Tumatama yong init hininga na bumubuga sa aking mukha. I nibbled my lip. At nakita kong nakatitig siya sa labi ko. Ang tanging naririnig ko lang ay ang malakas na kabog ng aking dibdib.
"Why are you making it hard for me?"
His husky voice makes my limb weak. And I shiver in unexplanable feelings.
"Hmm.. Why? "
Bigla niyang kinabig ang bewang ko. And my body pressed to him. His questions makes me confuse more.
Make it hard for him? How? I think ako yata ang pinapahirapan niya.
Naduduling ako sa subrang lapit namin. Kaya iniwas ko ang mga mata sa ibang deriksyon. Sa subrang dikit ng katawan namin, nanginig ang tuhod ko. I felt like my stomach is a ribcage of butterflies.
Napaawang ang bibig ko. May gusto akong sabihin pero hindi ako makapgasalita. He's staring at my lips intensely.
"Ah.. Nathaniel---"
Nanlaki ang mga mata ko nang biglang sinalakay niya ang labi ko.
My God!
Ano ba sa tingin niya ang ginagawa? Alam niya bang hindi ako tumatanggi sa biyaya? Oh well, masarap ang lips niya.
Dahan-dahan akong pumikit at ninamnam ang labi niya. I clung my arms on him possesively. This is really intimate moment for both of us. Lalong lalo na sa akin.
His expert tounge exploring my mouth. I respond every moves he makes. It was a hunger kiss but passionate. His hands began caressing my back down to my waist and to my utter shock hinawakan nito ang dibdib ko. Nakikiliti ako sa mainit na palad nito na humahaplos dito.
He massage it gently and I moaned in pleasure. For the first time nahawakan na ang boobs ko. He's playing my tiny nipple with his fingers.
Mas lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya. I pressed my body to him. He pulled my butt at nagawa niyang ilagay ang dalawa kong hita sa waistline niya.
At mas lalo niyang diniinan ang labi niya. Mas naging mapusok. Nakakalula din pala ang ganito. Nakakagutom, ang sarap sarap kasi niyang humalik. Subrang init na sa pakiramdam.
After a while, he stop. Nabitin ako. He smirked at tinitigan niya ako, panay ang sulyap niya sa aking labi.
I swallowed the lump in my throat. I felt like my cheeks were red like ripe tomatoes.
"I love your lips honey..."
He said between his smiles. I gulped.
Then I realize our position. Para akong tuko na nakakapit sa kanya at ahas na nakapulupulot ang dalawa kong bente sa bewang niya.
Napatanga ako at huli na ang lahat para kumilos dahil subrang pahiya na ako sa posisyon ko ngayon.
Agad akong bumitiw at inayos ang sarili.
"Its not yet enough. Just watch it out later."
Pilyo itong ngumiti. He winked, at saka tumalikod. Natulala ako. Anong hindi pa enough na sinasabi niya?
I sighed in mortification.
Naku naman, pumapalpak na naman akong huwag magpadala sa sariling emosyon.
**
"Come on try it, masarap."
Yaya nito sa sinigang na hipon. Nag-angat ako ng ulo at tinitigan ang sabaw sa mangkok. Sarap na sarap siya sa pagkain. Panay ang subo nito at lageng nagyayang kumain. Pinili ko ang adobong manok ang gawing ulam dahil allergy ako sa hipon.
"Don't worry malinis at masarap magluto si Nana Pasing."
Hindi naman ako maarte o nandidiri sa pagkain kaya lang allergy ako. Pero seeing him na pinu-push akong tikman ang sinigang ay naeengganyo akong kumain nito. Parang ang hirap tanggihan ang isang bagay na ikakasaya niya.
"Hindi naman sa ganun. Kaya lang.."
Alanganin talaga ako. He looked at me frowning. Yung tipong nagtataka kung bakit ganito ang reaction ko sa pagkain.
"Sige."
I smiled quitely. Sumandok ako sa mangkok. At dahan-dahan kong isinubo ang kutsara sa bibig. Masarap nga. Nanunuot ang sarap sa panlasa ko.
Kumain ako at pasandok sandok ng paunti unti sa mangkok. Binalatan niya ako ng hipon saka pinatikim sa akin. Gusto niya pala ng mga sea foods.
Maya-maya lang ay nakaramdam na ako ng pangangati. Huminto ako sa pagkain at uminum ng maraming tubig.
"Are you okay?"
Nagtataka niyang tanong nang mapansing medyo nag-iiba na ang mga ikinikilos ko.
"Yeah, I'm fine. Busog na ako. Sandali lang may kukunin muna ako sa itaas."
Hindi ko na pinakinggan ang mga complain niya. Masama daw magdiet at hindi daw dapat ako nagtitipid sa pagkain. Nagmamadali ko siyang tinalikuran at umakyat na ako sa itaas.
Hinanap ko sa bag ang gamot ng anti allergy. Kinalkal ko ito pero nakalimutan ko palang dalhin.
Nayayamot akong napaupo sa gilid ng kama. Pakiramdam ko mainit na ang buong mukha at leeg ko. Kinamot ko ang part ng jawline at chin ko. Humarap ako sa salamin at unti-unti na akong namamaga.
Oh my God!
Kinamot ko ang mukha ko at namumula na pala ako. Subra pa ako sa taong lasing.
"Zea!"
I heard a loud knock on the door. Hindi ko ito pinansin at patuloy lang ako sa pagkamot. Sana hindi na lang ako kumain. Sana tumanggi na lang ako.
I need my medicine. I have to buy. Pero medyo naninikip yong dibdib ko. Napadami yata ako ng kain.
"Zea open the door."
My husband was so desperate. Sunod sunod yung katok niya sa pinto, hinayaan ko parin. Nahihiya akong makita niyang ganito ang itsura ko.
Tumigil yong pagkatok niya ng pinto. For sure naiinis na naman ito.
Nanlaki ang mata ko nang makita ang sariling repleksyon sa salamin. Namamaga na pati yong labi ko. Para na akong si Jennifer Lopez sa movie niyang MONSTER IN LAW na namaga ang mukha nang makakain ng peanut butter or so spinach. Dahil rin sa allergy.
Maya-maya bumukas ang pinto.
"What's wrong with you ? Bakit--"
He suddenly stop when he saw my face. Kumakalat na ang pangangati sa braso ko.
Natataranta niyang sinuri ang mukha ko, leeg at dibdib. Dali-dali niya akong binuhat at sinugod sa hospital. Hindi na ako nakapagsalita pa dahil naninikip na rin ang dibdib ko. Panay ang bulong nito na malapit na kami.
Pagdating sa hospital ay pinainum agad ako ng karampatang gamot. Then pinagpahinga ng ilang oras. Sinabi ko ang dahilan ng allergy at binigyan ako ng babala na huwag ng ulitin dahil pwede ko daw itong ikapahamak. Pwede daw lumakas at di normal ang palpitation ng heartbeat ko.
After three hours, nagcheck out agad kami sa hospital. Kitang kita ko ang takot niya kanina at pagkataranta. Ngayon ay seryosong seryoso siya sa pagmamaneho hanggang sa makarating kami sa rest house.
Inalalayan niya akong pinahiga sa kama. I feel like I'm important to him. I can't help it to assume and expect anything from him. Dahilan na rin siguro sa pag-aalala niyang ipinapakita sa akin.
"Why you didn't tell me that your allergic in shrimp? Alam mo bang delikado ang ginagawa mo? Zea, you're really scared me."
May pag-aalala nitong sabi. Tinitigan niya ako at parang matutunaw ako sa ginagawa niya. Wala sa sariling nakatingin ako sa kanya.
"Kasi paborito mo eh. Saka gusto mo tikman ko rin."
I reason out. He sighed. Dahan dahan siyang tumabi sa akin. Lihim ko lamang siyang pinagmamasdan.
Kinabig niya ako at hinalikan ang temple ko. I'm wondering why he's doing all of these. Hindi naman siguro part ito ng pagkukunwari.
"You need rest."
He sighed again. Hinigpitan niya ang pagkakayakap sa akin. And I feel warm with what he's doing right now. I close my eyes and feel the moment. Lihim akong napangiti. I think I have to say thanks to my allergy, because of it my husband take good care of me.
I hug him. I felt like were husband and wife for real. I just realize na mahal ko talaga ang asawa ko at tingin ko hindi ako mabubuhay kung wala siya. I hope this moment won't end.
Well, good job allergy! Haha
******please VOTE if you like the story **- THANKS :)