To Love Again – cHappy twenty-three.point.one
LAUREN’s pov
Mahirap magpaliwanag sa taong sarado ang isip. Iyon lang naman ang nasa isip ko ngayon habang pinagmamasdan ko siyang papalayo sakin.
Wala na. Wala na siya. Ang nag-iisang taong inaasahan kong magiging karamay ko. Wala na.
Napa-upo na lang ako at humagulgol.
Bakit ‘di ka nakinig? Huli na ba ko? Nahuli na ba ko?
Napagod ka na rin ba?
Nagsawa ka na ba sa kakaintindi sakin?
Ha? Arwill?
“Ahh… very sweet revenge, isn’t it?” said a mocking voice beside me. “Ang galing talaga at tumama ang hinala ko.” At tinawanan niya ko. ‘Yung tawang may kasamang pangungutya.
Nakita kong nagsquat siya sa harap ko at nilevel ang mukha niya sakin. Ang mukhang hinding-hindi ko makakalimutan.
“Jean.” Puno ng galit na sambit ko sa pangalan niya.
“Masakit ba? Ang tanga mo rin kasi eh. Hindi ka nag-iingat.” Hinawi pa niya ‘yung buhok ko na marahas ko naming tinapik. Nginitian niya lang ako ng pang-asar. “Kawawa ka naman. Malaki pa naman ang respeto ko sa’yo noon. Tapos isa ka pa rin pa lang makati. Ok pa sana if you just cheat on him but no. Talagang nagpabuntis ka pa—“
“’Wag kang magsalita na parang marami kang alam. Hindi mo alam ang nangyari. Pinalaki mo lang ang gulo.”
“B.tch.” naiinis na sabi niya. “Lagi kitang minamatyagan kaya alam ko lahat ng kinikilos mo. Kumukuha lang ako ng tsempo para mahuli kita. At nang makakuha na ko, tinimbre na kita sakanya. Ang tanga mo lang talaga dahil hindi ka nag-iingat. Pasalamat nga siya at hindi siya napunta sa isang katulad mo. Manggagamit.” Pagdidiin niya sa huling salitang sinabi niya. “You are worst than me.” Tapos tumayo na siya at umalis.
Napapikit ako. So all this time ‘yun na talaga ang plano niya. Ang makahanap ng pagkakataon para mapasama ako kay Arwill.
Iniyak ko na lang ‘yung inis ko dahil sa sitwasyon ko, nahihirapan lang akong labanan siya. At isa pa, baka masabi ko na hindi talaga ko buntis. Hindi pwede ‘yun. Masasayang ang effort ko.
Tumigil ako sa pag-iyak at napag-isip-isip ko na hindi ako papasok ngayong araw.
__________
ASH’ pov
“Easy there— oh sht!”
Napa-pikit na lang ako nang makarinig ako ng pagbasag. This time, alam kong salamin ‘yun sa bintana.
Napatingin lang kami sa isa’t-isa. Ako, si Zaion at si Locus lang nandito sa bahay. Wala si Ken eh, sorry sa mga fans niya jan xD He’s on a meeting. Si Freed eto at kadadating lang.
“Anong nangyayari? Bat nanjan kayo sa tapat ng kwarto ni Arwill—“
*BOOOSGH!*
“What the hell! O_____O”
ZAION: Kanina pa ‘yan nagwawala. Mga… *looks at his watch* one hour na siguro. Mild pa lang kanina eh tapos ayan, mukhang lumala na.
LOCUS: Last time na nagkaganyan siya ay noong naghiwalay sila ni Jean.
“Yeah, pero hindi ganito kalala.”
FREED: Edi ano ng gagawin natin? Takte! Pasukin na naten! Baka patayin na niya sarili niya.
Sinubukang buksan ni Freed pero naka-lock. Kinuha niya ‘yung susi kay Locus pero hindi pa rin niya nabuksan.
“He locked himself.” I sighed. “Ano bang nangyari sakanila ni Lauren, Loc?”
Tinanggal niya ‘yung salamin niya. “Remember the rumor awhile ago na may isang estudyante na buntis?”
FREED: Buntis si Arwill?! O_____O)
ZAION: *binatukan is Freed* Bungol! Nabubuntis ba lalaki? Nakaka-tanga ka na ah.
FREED: Malay ko?
Tinignan na lang naming si Locus na seryoso. “Well… sabi nila si Lauren daw ‘yun.”
“What the—“
Sabay-sabay kaming napatingin sa pinto ni Arwill. “Then, bakit nagwawala siya? He should be thankful.” Bigla tuloy akong nainis sakanya. G.go ‘to ah! Ano? Hindi niya pananagutan si Lauren? Hindi ko akalain na siya ang tipo ng taong iresponsable.
Napasugod naman bigla si Freed sa pinto. “Bastard! Buksan mo ‘to! Hoy! Alvarez lumabas ka jan! G.go ka!”
Kaunti na lang mawawarak niya na ‘yung pinto ni Arwill. Sinabayan pa nitong si Zaion na halatang galit din.
“Stop it you two.” Naiiritang sabi ni Locus. “He’s not the father.”
Parang na-freeze kami bigla. Tinignan ko lang si Loc kung nagjo-joke pero seryoso lang siyang nakatingin ng diretso sa pinto ni Arwill.
ZAION: Unbelievable, Loc. It’s absolutely insane! Pano magagawa ‘yun ni Lau?
FREED: Y-yeah! She’s not like that! Daig pa niya sa pagkahinhin si Eunice! C’mon! Joke lang ‘yan ‘di ba?
LOCUS: I hope so, too. But not this time. Especially kung ganito kalakas ang ebidensya.
Mula sa cellphone niya, may pinakita siya saming picture ng dalawang tao na namimili ng pang-baby na supply. Meron pa nga nagpunta sila sa OB. Ang sweet lang. At ang mas nakakagulat pa, kilala namin ‘yung lalaki.
Nanahimik lang kami. Kahit anong gawin kong pag-iisip na hindi siya ganun, wala pa rin dahil sa pictures na nakita ko. Hindi eh. Hindi talaga siya ganun.
Sht! Lau, ano ba? Hindi mo makakayang magcheat. Hindi ka naman ganyan eh.
Nagulat na lang kami nang biglang bumukas ‘yung pinto at lumabas si Arwill. Mugto ang mata niya, nagdudugo ang kamao, may sugat sa braso. Dire-diretso lang siya na parang hindi kami nakita.
Nakasalubong niya pa si Ken na halatang nagulat sa itsura nito.
KEN: Ano pang tinutunga-tunganga niyo jan? Let’s go. And get wasted. *smirk*
The smirk that says damayan natin ang taong sawi.
Crap! Kung nandito lang si Lester. Tsk!
_____________
#Rocket Coffee
LAUREN’s pov
Tatlong araw na ang nakalilipas. Tatlong araw na din akong hindi pumapasok. Umalis ako sa dorm. Pinatira ako sa bahay nila Mira. Pero tuwing gabi lang ako umuuwi dahil nagtatrabaho ko sa Rocket Coffee. Hindi ako pwedeng tumira ng dorm hangga’t ‘di pa ko pumapasok ng school.
Alam na rin ni Mira at nagalit siya sakin. Pero wala siyang magagawa dahil desisyon ko naman ‘to at wala na rin naman akong choice. Saan ako kukuha ng mga panggamot kay Nikko ‘di ba?
Bale, ospital-work-ospital-bahay lang ang naging routine ko araw-araw. Alam kong hindi ako magtatagal sa trabahong ‘yun dahil minor lang ako. Pero ‘buti na lang at may permission ako dahil kung hindi, baka nakulong na si Sir Rocket dahil h-in-ire niya ko.
At hanggang ngayon din, hindi ko pa nakakausap si Arwill. Pinapalamig ko pa ang ulo niya. Nakikibalita na lang ako kay Mira. Ang sabi niya medyo hindi daw maganda ang kinalabasan ng break-up naming dalawa. If he’s cold nung hindi pa kami close, lumala siya ngayon. Parang pati tao sa paligid niya, naninigas na din sa isang tingin niya lang. And worst, umiinom siya.
Ghad! Hindi niya gawain ‘yon. Ayaw niya ngang magbisyo eh. Tapos sumasali din daw ng drag racing. Grabe talaga. To think na tatlong araw lang ‘yun ah.
“Lauren! Yuhoooo! ‘Lika dito.” Tawag sakin ni Ate Venus. Pumunta naman ako sa pwesto niya at habang papalapit ako, pabagal ng pabagal dahil kilalang-kilala ko kung sino ang pinag-se-serve-an niya.
Kinakabahan ako. Mga kaibigan niya pa lang ‘to. Pano pa kaya kung siya na?
“Gusto ka daw nilang maka-usap. Don’t worry, pinayagan ka naman ni Sir Rocket mylabs. *winks* Malakas ang hatak eh.” Turo niya kay Locus.
“O-ok po.” Tapos iniwan na niya kami. Mabuti na lang at nasa pinaka-sulok na parte nila naisip na umupo.
“Dito ka.” Tapik ni Ken sa tabi niya.
Dahan-dahan naman akong naupo at halos hindi makatingin sakanila. Nahihiya ako. Alam kong nangako akong hinding-hindi ko sasaktan si Arwill pero nangyari na eh. Tatanggapin ko kung pati sila, galit sakin.
Tatlong araw na lang din naman ang titiisin ko bago umalis si Mira ng bansa. Pagkatapos nun, pwede na ulit akong magsimula. Yep. Titigil ako sa pag-aaral at magfo-focus na muna kay Nikko. Sa ngayon, siya ang priority ko.
“Tungkol ba sa nangyari samin ni Arwill kaya kayo nagpunta dito?” isa-isa ko silang tinignan na seryoso lang ang itsura. Nevertheless, gwapo pa rin.
FREED: Bawal sa’yong mapagod ah. Dapat nagpapahinga ka na lang.
ZAION: San ka nakatira? Maayos ba tinitirhan mo?
ASH: Kumakain ka naman ba ng mabuti? Eto oh, may dala kaming prutas.
LOCUS: Sa amin ka na magdinner.
KEN: We miss you.
Tatlong salita at napahagulgol na lang ako bigla. Sht. Hindi ko sila deserve eh. Bakit ganito? Ang bait pa nila sakin. Ako na nga ‘tong masama, pero bakit nila ginagawa ‘to?
Inakbayan ako ni Ken since siya ang pinakamalapit. Pinunasan ni Locus ang luha ko.
“Salamat.” Kasi naman eh. Ang sweet nila. Ayan tuloy. Tumulo ‘yung luha ko. “Salamat talaga.”
KEN: So is it true? Probably not. We don’t see Jhay here.
LOCUS: Yeah. There’s something wrong, isn’t it?
ASH: Tell us. Sige na, Lau. We hate to see you like this.
Umiling lang ako. “Kaya ko pa naman eh.”
Freed sighed. “Hindi nakikinig samin si Arwill. Kahit anong gawin namin, parang wala lang siyang naririnig. Pasok sa kaliwa, labas sa kanan.” Sabi niya while gesturing his left and right ears.
Tumitig si Ken sakin. “Kausapin mo na siya. Sa’yo lang ‘yun makikinig.”
“Hindi rin.” Napa-iling lang ako. “Ako lang kasi ang nakag.go sakanya eh.” Mapait akong ngumiti. Napanganga sila sa sinabi ko. “Magpapaliwanag naman ako. Hindi niya lang pinakinggan. Pagkatapos ng trabaho ko dito, pupuntahan ko siya. Susubukan ko ulit siyang kausapin.” Tinignan ko sila isa-isa. “Ayoko ng patagalin ‘to. Nasa sakanya na rin naman kung makikinig siya.”
Ngumiti si Zaion. “Makikinig ‘yun. Matitiis ka ba naman nun.”
KEN: Yep. We will help you. Alam namin kung saan siya tumatambay kapag gabi na.
Tumango ako at ngumiti. Nagkalakas ako ng loob bigla. Kailangan kong sabihin kay Arwil. Kailangan niyang makinig. Hindi naman ako papayag na mauuwi lang sa basta-basta ang relasyon namin. May pag-asa pa.
Pagkatapos ng kaunting pag-uusap, umalis na sila. Hindi na sila nagpumilit sa kung ano talagang nangyari. Naiintindihan nila kung hindi man ako magsalita. Sasabihin ko rin naman sakanila pero hangga’t hindi pa kami maayos ni Arwill, mas mabuting ako na lang ang makakaalam.
Nang mag-off na ko, nakatanggap ako ng tawag kay Ken. Nasa isang club daw si Arwill ‘di kalayuan sa INVU Café. Balak pa nga nila kong samahan dahil gabi na pero tumanggi lang ako. Binigay lang nila sakin ‘yung direksyon at mag-isa na kong pumunta.
Mega club ang pangalan ng club. Sa itsura pa lang, mga elite na tao ang nandito. Napag-isip-isip kong hintayin na lang siyang lumabas.
Siguro mga isang oras at kalahati na kong naghihintay nang may pamilyar akong taong nakita. Bigla akong kinabahan. Hindi ko namalayan na napaatras na ko hanggang sa tumakbo ako palayo.
Alam kong hinabol niya ko dahil nakita kong ngumisi siya nang makita ako. At laking gulat ko nang maabutan niya ko. “Aaaaaahhhhh!” tili ko. Hinapit niya ko sa baywang at sapilitang tinulak sa pader. Tumama ang likod ko at napa-aray sa sakit.
“Tamang-tama at nakita kita. I’m so lucky. *smirk*”
“D-de Guia…” nangingig kong sambit sakanya. Sh.t bakit ngayon pa!
Humalakhak siya. “Ayos! Natatandaan mo pa pala ko. Sabagay, sa gwapo kong ‘to.” Gusto kong mandiri sa sinabi pero kinilabutan ako bigla sa ngiti niya.
“How about we play?”
Aalis na sana ko ng tinulak niya ulit ako. Napa-upo ako. “Paalisin mo na ko.”
“Aww~ Mamaya na. Maglalaro pa tayo eh. Masaya ‘to. Mag-e-enjoy ka.”
Tapos dahan-dahan siyang lumapit sakin. Nasa eskinita kami at dead-end na ‘to. Hindi ko pa naman kabisado ‘tong lugar na ‘to.
“Pupuntahan mo ba ang g.gong ‘yun kaya ka nandito? T.ng.na niya, ang kapal talaga ng mukha ng boyfriend mong ‘yun eh. Lahat na lang inagaw sakin. Pero buti na lang…”
Hindi ko pinapansin ang pagsasalita niya. Busy ako kung pano ko makakatakas. Wala kong madadaanan kundi sa gawi niya. Pero sa laki niyang ‘to, hindi ko magagawa ‘yun. Wala kong choice. Ayoko rin namang ma-stock dito. Tumayo ako at sumugod pero nagawa pa rin niya kong pigilan and this time sobrang lakas ng pagkakatulak niya sa pader at marahas na hinalikan ako sa labi.
Pilit kong iniiwas ang mukha ko pero ang lakas niya talaga. Lasing na siya base sa amoy alcohol niyang hininga. Nalasahan ko na rin ang and dugo ko dahil sa lakas niyang makahalik.
Ang sakit-sakit ng ginagawa niya. Hindi ko magalaw ang katawan ko dahil dikit na dikit siya sakin. Nang makakuha ko ng tsempo, sumigaw ako ng malakas pero naputol ‘yun dahil sinukmuraan niya ko.
“Makulit ka. Sinabi ng gaganti ko sa g.gong ‘yun kaya tumino ka. Ha?!” hinalikan niya ulit ako and this time, naramdaman ko na ‘yung kamay niya sa dibdib ko.
Naalarma ko bigla at napaiyak. “’Wag!” pilit ko inaalis ang kamay niya sa dibdib ko pero nanghina na ko sa suntok niya kaya parang wala lang.
Nagpumiglas ako ng nagpumiglas hanggang sa sapilitan niyang sinira ‘yung uniform ko ng RC. Natanggal ang mga butones. Ngayon, ramdam na ramdam ko na ang kamay niya sa dibdib ko.
Diyos ko…
“’Wag! Tama na!” hagulgol ko sakanya pero parang wala lang siyang narinig at patuloy sa paghalik sakin sa leeg pababa sa dibdib ko. Sinuntok niya ulit ako at parang mawawalan na ko ng ulirat pero pinilit kong labanan. Kailangan kong makaalis dito. Magpapaliwanag pa ko kay Arwill.
Hanggang sa naramdaman ko ang kamay niya sa pinaka-pribadong parte ng katawan ko. “Tama naaaaaaa!!!” buong lakas na sigaw ko.
Buong lakas na sana marinig niya at iligtas ako…