Chapter 58
Pag balik ko nang bahay ni padre sito agad kong nakita si ginoong. Crisanto sa tapat nang pinto at sa tingin ko hinihintay ako nito, kaya agad ko siyang nilapitan..
Isabella :ginoo?
Agad akong nilapitan ni ginoong.crisanto at biglang nag alala nang makita nitong magang maga na ang mga Mata ko sa kakaiyak.
Crisanto :binibini anong nangyari sayo? Saan kaba galing? Nang pinontahan kita sa kwarto mo,
wala kana ang sabi ni tesa lumabas kalang daw ,saan kaba nag ponta at bakit ka umiiyak?
Dahil sa bigat nang kalooban ko hindi ko napigilang yakapin si ginoong. Crisanto alam kong nagulat ito ngunit naramdaman kong bahagya nitong tinapik tapik ang likod ko..
Crisanto : kong ano man ang dahilan nang pag iyak mo asahan mong handa akong makinig saiyo binibini..
Nang mahimas masan ako sa kakaiyak inalalayan ako ni ginoong. Crisanto na pumasok sa loob nang bahay at hinatid sa silid ko..
Habang naka upo ako sa Kama pilit akong pina patahan ni ginoong. Crisanto ,hindi parin ako maka paniwala sa lahat nang nalaman ko..
Isabella :paumanhin ginoo kong
pinag aalala kita palagi..
Crisanto :binibini wag mo nalang alalahanin yon ang importante ngayon ay umayos ang iyong pakiramdam, ngunit saan kaba nanggaling?
Bago ko sinagot ang ginoo, napa isip Muna ako nang malalim Kong sasabihin ko na ba sakaniya ang dahilan nang aking labis na pagka lungkot at pag hihinagpis, siguro nga oras na para malaman nito ang katotohanan at dahil may tiwala naman ako dito, bahala na kong huhusgahan man ako nito ngunit alam hindi mababaw na Tao si ginoo kaya umaasa akong maiintindihan niya rin ako..
Bago ako nagsalita napa hugot muna ako nang malalim na pag hinga at malungkot na napa tingin kay ginoong. Crisanto..
Isabella :nakipag tagpo ako kay ginoong Miguel at nakiusap na balikan ang ate Louisa ko..
Crisanto :ganun ba? Ano ang sabi nang ginoo babalik ba siya sa ate Louisa mo?
Malungkot akong napa tango sa ginoo ngunit nakita ko ang pag tataka sa mukha nito.
Isabella : malamang nag tataka ka kong bakit malungkot ako gayong pumayag naman ang ginoo na balikan ang ate Louisa ko.
Crisanto :ganun na nga binibi hindi bat dapat maging masaya ka dahil maayos na ang problema mo sa ate Louisa mo?
Hindi ko na naman napigilan ang pag tulo nang aking luha nang maalala ko ang sinabi ni ginoong Miguel.
Isabella : ginoo gusto kong MAngako ka na hindi mo sasabihin sa pamilya ko na.. Na kaya umalis si ginoong. Miguel para iwan ang ate Louisa ko dahil.. Dahil saakin.
Agad na bumakas ang pagka bigla at pag tataka sa mukha nang ginoo kaya dahan dahan akong napa tango dito para kompirmahing tama ang narinig nito..
Crisanto :ikaw? Pero bakit ikaw binibini? Maari ko bang malaman ang dahilan?
Bago ko sinagot ang ginoo crisanto pinonasan ko muna ang mga luhang kanina pa pumapatak sa mga mata ko at pilit na pinalakas ang loob ko upang masabi ko dito ang katotohanan..
Isabella :ako yong binibining iniibig nang ginoo.miguel at hindi si binibining Clara , bata palang kami nong Una kaming naging magkaibigan nang ginoo ang sabi nang ate Louisa ko noon, napapansin niya na, na may lihim na pagtingin ang ginoo saakin ngunit hindi ko ito batid, at dahil sa hindi inaasahan pangyayari umibig ang ate Louisa ko kay ginoong. Miguel at dahil sa labis na pag ibig nito sa ginoo, nagawa niya akong siraan sa ginoo, sinabi niyang may iba na akong iniibig kong kaya't labis na nalungkot at nasaktan si ginoong. Miguel at nang mga panahong nasasaktan ito si ate Louisa ang tanging karamay nito at kalaonan nahulog ang loob nito sa kapted ko na naging dahilan para masira ang pagkakaibigan namin at naka gawa ako nang bagay na ang batang ito ang naging bunga...
Pagka tapos kong sabihin ang lahat kay ginoong. Crisanto tahimik akong napa hikbi dahil sariwa parin ang sakit na dulot nang mga nalaman ko kay ginoong. Miguel..
Nakita ko namang bahagyang napa yuko si ginoong crisanto at napa buntong hininga, maya maya ay lumapit ito at niyakap ako nang mahigpit at hindi ko iyon inaasahan..
Crisanto :sadyang napaka lupit nang tadhana sayo binini at labis akong nahahabag sa kalagayan mo ngayon, ngunit wag kang mag aalala tulad nang sinabi ko Hindi kita pa pabayaan andito lang ako para sayo handa akong maging ilaw sa madilim nong nakaraan.
At dahil sa sinabi nang ginoo mas lalo akong napa hikbi at napa yakap pabalik rito, labis akong nag papasalamat dahil may kaibigan akong handa akong damayan sa kahit na anong bagay at sitwasyon..
Kinabukasan nag pasya akong bumalik na sa aming tahanan at tulad nang sinabi nang ginoo na hindi ako nito pa pabayaan sinamahan niya kami ni tesa mag lakbay pabalik nang hacienda at para narin sana kausapin ang aking mga magulang tungkol sa kalagayan ko ngunit nakiusap muna ako dito na wag na muna namin sabihin dahil hindi pa aako handa at pumayag naman ito saaking iminungkahi.
Pagdating namin nang hacienda agad akong sinalubong ni Ina, ama at ate Carolina ngunit batid kong nag taka ang mga ito kong bakit ko kasama si ginoong. Crisanto ..
Crisanto:magandang araw don. Joselito, donya: devina binibining. Carolina..
Agad namang binati nang mga ito si crisanto..
Isabella :ama, Ina ate Carolina marahil nag tataka kayo kong bakit magka sama kami nang
ginoong. Crisanto ang to too po niyan sinamahan niya akong hanapin si ginoong. Miguel at dahil sa tulong niya natagpuan kona si ginoong. Miguel at nangako siyang babalik na ito kay ate Louisa kaya wag na po kayong mag alala.
Carolina :to too ba yang sinabi mo kapated ko? Tiyak na matutuwa ang ate Louisa kapag nalaman niya ito..
Don. Joselito:anak maraming salamat dahil tinupad mo ang pangako mo sa kapated mo, dahil nag aalala na kami sa kalagayan nito ngayon mas madalas na itong hindi kumakain at mas lalong naging malungkotin..
Donya. Devina: totoo ang sinabi nang iyong ama anak labis na kaming nag aalala sa kapated mo kaya masaya akong malaman na nag tagumpay ka na hanapin ang ginoo..
Kahit akoy nalulungkot sa kabila nang pag babalik ni ginoong. Miguel sa ate Louisa pinilit ko nalang ngumiti para hindi nila mahalata ang bigat nang suliranin na aking dinadala..
Pagka tapos akong inihatid ni ginoong. Crisanto sa tahanan namin agad narin itong nag pa alam para umowi at bago ito umalis sinabi nitong madalas na niya akong dadalawin.
Simula nang dumating ako sa bahay hindi ko parin magawamg harapin si ate Louisa kahit na natupad kona ang pinangako kong pababalikin si ginoong. Miguel para magka sama na ulit ang mga ito..
Tulala at parang wala sa sarili akong naka upo sa tabi nang Kama at malalim ang iniisip nang biglang bumokas ang pinto kaya agad akong napa tingin sa papasok na si ate Carolina. Pinilit kong ngumiti dito para pag takpan ang lungkot na nararamdaman ko, maya maya ay lumapit ito saakin at umopo sa tabi ko..
Carolina :mag hahaponan na tayo bakit hindi ka parin bumababa?
Bago ko sinagot si ate Carolina, pasimple kong hinawakan ang tiyan ko dahil ang totoo gutom na talaga ako, simula nang malaman kong buntis ako madalas na akong nagugutom at nag hahanap nang makakain para hindi tuloyang sumama ang pakiramdam ko ngunit may mga pagka kataong hindi ko mapigilang masuka habang kumakain at yon ang iniiwasan ko na makita nila dahil ayuko munang malaman nang mga ito ang tungkol sa kalagayan ko hanggat hindi natutuloy ang kasal ni ate Louisa at ginoong. Miguel at yon ang disisyong kailangan kong gawin.
Isabella : ah mamaya na lang siguro ako kakain ate Carolina, hindi pa naman ako gutom..
Biglang hinawakan Ni ate Carolina ang pesnge ko at halatang nag aalala ito kaya hindi ko napigilang kabahan dahil baka nakaka halata na ito..
Carolina : Sigurado kaba? Eh mukhang namumutla kana Isabella, talaga bang hindi kapa nagugutom? O baka naman masama ang iyong pakiramdam mag sabi kalang saakin kapated ko..
Mas pinilit ko pang ngumiti para hindi na mag alala pa si ate Carolina..
Isabella : ate ayos lang talaga ako, wala kang dapat na ipag alala sakin, kaya sige na kumain kana baka hini hintay kana ni Ina at ama, tsaka paki sabi sakanila na maaga akong natulog para hindi kana nila tanongin kong bakit hindi ako sumabay sa hapunan..
Napa buntong hininga muna si ate Carolina bago napa tango saakin at tipid na napa ngiti..
Carolina :sige, pero pag nagutom ka tawagin mulang ako..
Isabella :sige po ate..
Agad nang tumayo si ate Carolina at lumabas nang kwarto ko kaya hindi ko napigilan Mapa hugot nang malalim na pag hinga..
Kinabukasan nagising ako nang maramdaman kong kumakalam ang sikmura ko at masakit ito. bigla kong na alala na hindi pala ako kumain nang hapunan kagabi kaya ganito siguro ang nararamdaman ko, dahan dahan akong tumayo at bumaba sa Kama ngunit hindi pa ako nakaka hakbang nang bigla akong mahilo kong kaya't napa balik ako nang upo sa Kama at napa hawak sa aking ulo..
Isabella : ang sama nang aking pakiramdam ano kaya ang gagawin ko? Hindi nila pweding malaman sa ngayon ang kalagayan ko..
Pilit akong nag isip nang paraan para maitago sa lahat ang kalagayan ko ngunit dahil sa madalas na pag sama nang pakiramdam ko hindi ko kakayaning mag isa itago ang pag bubuntis ko. Gusto kong humingi nang tulong kay ate Carolina ngunit natatakot ako na baka magalit ito saakin kapag nalaman niya kong sino ang ama nang batang dinadala ko..
Naputol ako sa pag iisip nang biglang bumokas ang pinto at nakita ko si tesa na pumasok at may dala itong gatas at pagkain..
Tesa:magandang umaga binibini mabuti naman at gising kana, heto ang almusal kumain kana.
Hindi ko napigilang napa ngiti dahil sa ginawa ni tesa na dalhan ako nang almusal..
Isabella :salamat tesa..
Tesa:walang ano Man binibini, ang totoo po niyan, ibinilin po kayo sakin ni ginoong. Crisanto, alagaan ko daw po kayo nang mabuti lalo na ngayon sa kalagayan niyo..
Nanlaki ang Mata ko Dahil sa sinabi ni tesa hindi ko napigilan kabahan sa kadahilanang baka alam na nito ang kalagayan ko.
Isabella :a.. Anong ibig mong sabihin..?
Bago ako sinagot ni tesa nilapag muna nito ang pagkaing dala niya at lumapit saakin..
Tesa: binibini patawarin niyo sana ako ngunit hindi ko sinasadyang malaman na buntis kayo, hindi ko sinasadyang marinig kayo ni ginoong. Crisanto,ngunit na ngako ako na hindi ko sasabihin sa iba ang kalagayan mo at pinangako korin kay ginoong. crisanto na aalagaan kita binibini hanggang sa maging handa kana sabihin sa pamilya mo ang katotohanan..
Habang nakikinig ako kay tesa hindi ko napigilan mapa luha dahil pakiramdam ko may karamay na ako sa sitwasyong to kahit papano, hinawakan ko ang kamay ni tesa at humihikbi na napa ngiti..
Isabella :maraming salamat tesa hindi mulang alam kong gano ako kasaya..
Tesa:masaya akong tulongan ka binibini kaya sana wag mong paherapan ang sarili mo kong may kailangan ka sabihin mo lang saakin.
Isabella :sige..
Tesa: kumain kana binibini bago pa lumamig ang lugaw na niluto ko para sayo..
Isabella :salamat ulit tesa ah..
Napa tango nalang si tesa habang napapa ngiti saakin ,pakiramdam ko gumaan ang loob ko dahil kay tesa sana bago pa malaman ng pamilya ko ang tungkol sa pag bubuntis ko ay magiging maayos na ang lahat sa pagitan ni ate Louisa at ginoong. Miguel..
Itutuloy
*_________________________________*
Don't forget
To vote
My story
Thank you