Chapter 56
Kahit sobrang nasasaktan ako sa mga oras na to pinilit kong maging pormal sa harap nang lahat lalo na sa harap ni ginoong. Miguel, dahil ayukong makagawa nang kahit na anong problema kahit sobra akong nasusuklam sa mga sandaling ito.
Nakita kong dahan dahan na lumapit si ginoong. Miguel saamin at alam kong pilit lang ang mga ngiti nito marahil ay labis nitong ikinagulat ang muli naming pag kikita..
Clara :aalis naba tayo ginoo? Ngunit maari mo ba akong hintayin saglit may kailangan lang akong kunin saaking silid?
Miguel :sige hihintayin kita binibini.
Agad na nag paalam si binibining. Clara para mag tungo sa silid nito, habang naiwan naman kami.
yayain na sana kaming lumabas ni ginoong. Jose alfaro na umalis nang dumating si manang soleng at nag mamadali ito..
Soleng:ginoong. Jose paumanhin kong inisturbo ko ang inyong pag uusap ngunit nasa labas si
kapitan.santiago nais ka raw nitong makausap..
Ginoong. Alfaro :ganun ba? Sige susunod na ako..
Agad napa tango si manang. Soleng at agad na lumabas, hinarap naman kami ni ginoong. Alfaro..
Ginoong : ginoo, binibini ipag paumanhin niyo ngunit kailangan ko munang kausapin si kapitan. Santiago ayus lang ba kong hintayin niyo ako rito saglit?
Dahil sa sinabi Ni ginoong. Alfaro bigla akong kinabahan ngunit wala na akong nagawa nang bigla itong umalis at naiwan kaming tatlo.
Nang maka alis na si ginoong. Alfaro binalot nang katahimikan ang buong sala,at abot hanggang langit ang kabang naramdaman ko dahil sa presensya ni ginoong. Miguel hindi ko akalaing ganito pala ka Tindi ang tensyon sa pagitan namin ngayon.
Nabasag ang katahimikan sa pagitan namin nang bigla kong marinig nag salita si ginoong. Crisanto malamang ramdam nito ang kaba ko.
Crisanto :kamusta kana ginoong. Miguel hindi ko inaasahan na mag kikita tayo rito..
Hindi ko napigilang mapa tingin kay ginoong. Crisanto dahil sa sinabi nito ngunit nakita kong bahagya itong napa tango.
Bago sumagot si ginoong. Miguel nakita kong napa buntong hininga ito..
Miguel :a.. Ayus lang ako ginoong. Crisanto masaya akong makita kayong muli rito, ngunit maari bang malaman kong bakit kayo naririto?
Habang pina pakinggan ko si ginoong. Miguel hindi ko napigilan ang pag kirot nang puso ko, Hindi ko lubos maisip na maayos lang ito habang kami nang ate ko ay nasasaktan dahil sakaniya. Ngunit may bigla akong naisip upang maka gante rito kahit na hindi ko sigurado kong mag tatagumpay ba ako..
Hindi ko na hinintay pang sumagot si ginoong. Crisanto at ako na mismo ang sumagot kay ginoong. Miguel ngunit bago pa bumoka ang bibig ko humogot muna ako nang malalim na pag hinga para lakasan ang loob ko..
Isabella :naririto kami upang.. Mamili nang kagamitan para sa nalalapit naming pag iisang dibdib ni ginoong. Crisanto..
Pagkatapos ko itong sabihin sa harap nang ginoo agad kong kinuha ang kamay ni ginoong. Crisanto at hinawakan, alam ko hindi tama ang ginawa ko ngunit may gusto akong patunayan sa sarili ko kaya tiniis ko ang sobrang kahihiyan kay ginoong. Crisanto ,naniniwala naman ako na maiintindihan niya ang ginawa ko..
Nakita ko sa mukha ni ginoong. Miguel ang labis na pagka bigla, kong kayat hindi ko napigilang magalak dahil kahit papano na apektohan ito dahil sa sinabi ko.
Ngunit nagulat ako nang bigla rin itong napa ngiti..
Miguel :ganun ba! Binabati ko kayong dalawa ,masaya akong malaman na ikakasal kana binibining. Isabella..
Isabella :salamat at nais korin sanang personal kang imbitahan sa aming kasal kong ayus lang sainyo, ngunit sa nakikita ko mukhang wala ka nang balak bumalik sa ating bayan kaya ayus lang kong tatanggihan mo..
Hinintay ko ang sagot ni ginoong. Miguel ngunit bigla dumating si binibining. Clara kaya naputol ang aming pag uusap..
Clara :paumanhin sainyo ngunit kailangan na naming umalis ni ginoong. Miguel at muli akong nag papa salamat sainyong pag bisita saaming hacienda..
Hindi na ako nag salita at napa tango nalang ako kay binibining. Clara, bago tuloyang umalis ang mga ito muling nag tama ang aming mga Mata ni ginoong. Miguel, ngunit nag taka ako sa aking nararamdaman nang makita kong may lungkot sa mga Mata nang ginoo. Hindi ko tuloy napigilang malito...
Maya maya ay bigla akong naka ramdam nang pagka hilo kong kayat napa higpit ang hawak ko sa kamay ni ginoong. Crisanto na agad naman nitong nahalata na hindi maayos ang aking kalagayan kaya agad ako nitong inalalayan..
Crisanto :binibini ayus kalang ba?
Isabella : a.. Ayus lang ako wag mo akong alalahanin..
Inalalayan akong MA upo ni ginoong. Crisanto at bahagyang pina sandal sa balikat nito.
Crisanto :binibini mukhang Hindi maayos ang pakiramdam mo, mas mabuti sigurong mauwi na muna tayo..
Dahil sa pag ka hilo napa tango nalang ako sa ginoo. At agad ako nitong inalalayan para maka tayo ngunit bahagya akong natumba kong kayat naisip nitong buhatin nalang ako..
Pagka labas namin nang mansion ang buong akala ko ay naka Ali's na sina ginoong. Miguel ngunit nakita kong kausap ni binibining. clara ang kaniyang ama kasama si ginoong miguel kaya mas lalong tumindi ang tensyong nararamdaman ko dahilan para mas lalo akong maka ramdam nang pagka hilo.
Nang mapansin nang mga ito na buhat buhat ako ni ginoong. Crisanto nag madali ang mga ito na lapitan kami, nakita korin ang biglang pag bakas nang pag aalala sa mukha ni ginoong. Miguel ngunit Hindi kona ito pinansin dahil pakiramdam ko ilang sandali pa ay mawawalan na ako nang Malay at sobrang nang hihina na ako..
Habang naka pikit ako naririnig ko ang pag uusap nang mga ito..
Ginoong. Alfaro : ginoo anong nangyari sa kasama niyong binibini?
Crisanto :bigla po itong nahilo kaya paumanhin babalik nalang kami sa ibang araw kailangan konang e uwi ang binibini..
Ginoong. Alfaro :ganun ba? O siya sige sana maging maayos ang kaniyang kalagayan.
Clara :kong inyong mamarapatin ako po ay nag aaral nang medicina maari ko bang tingnan ang kalagayan nang binibini?
Crisanto :sige mas nakaka buti nga yon..
Kahit naka pikit ako naramdaman ko nang biglang hawakan ni binibining. Clara ang kanang kamay ko para pakiramdam ang pulso ko hanggang sa narinig ko muli itong nag salita..
Clara : ginoo wala po kayong dapat ipag alala normal lang po na mahilo ang binibini dahil nag dadalang Tao po ito ngunit kailangan po niyang mag pahinga..
Labis kong ikinagulat ang sinambit ni binibining. Clara ngunit mas na ngamba ako sa maaring isipin ni ginoong. Miguel dahil sa narinig, gusto ko sanang mag paliwanag na mali ang iniisip nila ngunit pakiramdam ko wala na akong lakas..
Crisanto :ha? Ah talaga? MA.. Magandang balita nga yan, o siya pano kailangan ko nang e uwi ang binibini..
Naramdaman kong nag lalakad na si ginoong. Crisanto at parang nag mamadali ito hanggang sa maramdan ko nalang na sakay na kami nang kalesa..
Hindi ko namalayan na naka tulog ako habang sakay kami nang kalesa marahil dala nang matinding pagka hilo , hapon na nang magising ako sa silid at pagka mulat ko nakita ko agad si ginoong. Crisanto na seryusong naka titig saakin..
Sinubokan kong bumangon ngunit agad itong lumapit saakin at pinigilan ako..
Crisanto : binibini mahiga kalang at wag kang masyadong mag gagalaw baka maka sama sa bata..
Dahil sa sinabi ni ginoong. Miguel halos nanlaki ang Mata ko sa sobrang pagka gulat at halos hindi ako maka paniwala..
Isabella : a. .anong sinabi mo? Bata? Ginoo gusto kulang linawin sayo hindi ako buntis..
Akala ko maniniwala na si ginoong. Crisanto sa sinabi ko ngunit bigla itong napa buntong hininga at seryusong naka titig saakin kaya bigla na akong kinabahan..
Crisanto : binibini wag ka sanang mabibigla sa sasabihin ko, ngunit totoong nag dadalang Tao ka 2 buwan na ang bata saiyong sinapoponan at katulad nang sinabi ni binibining clara yan din ang sabi nang manggamot na ipinatawag ko..
Biglang huminto ang mundo ko nang marinig ko ang sinabi ng ginoo ,sunod sunod din ang pag patak nang luha ko at sobrang gulong gulong gulo ang isip ko madaming katanongan sa isip ko at isa na don kong pano ako na buntis at sino ang ama nang dinadala ko.
Isabella :ginoo sabihin mo nag bibiro kalang diba? Hindi totoo ang sinabi mo, hindi ako buntis..
Dahil hindi ko matanggap ang katotohanan, umaasa parin akong isang malaking Biro lang ang lahat ngunit mas lalo akong nang hina nang makita kong umiling si ginoong. Crisanto at don na nag simula bumohos ang emosiyon ko halos hindi ako maka hinga dahil sa kakaiyak ko hanggang sa naramdaman kong niyakap ako ng ginoo, yakap na sobrang higpit marahil ay awang awa ito ngayon saakin.
Nang mahimasmasan ako agad akong pina inom nang tubig nang ginoo upang maka hinga ako nang maayos..
Crisanto :binibini alam kong nabigla ka ngunit simula sa oras na to kailangan mong alagaan ang sarili mo para diyan sa batang dinadala mo..
Saglit akong natahimik ngunit patuloy ang aking pag hikbi hindi parin ako maka paniwala na nag dadalang. Tao talaga ako..
Isabella : pa.. Pano nangyari na nabuntis ako na hindi ko alam kong sino ang ama at kong paano nangyari ang mga bagay na to? Wala akong MA alala..
Crisanto :anong ibig niyong sabihin binibini? Hindi mo alam kong sino ang ama nang batang iyong dinadala?
Dahan dahan akong napa iling kay ginoong. Crisanto at bumakas ang pagka gulat sa mukha nito..
Isabella :ang totoo niyan, nawalan ako nang alala nong araw na na aksidente ako at hanggang ngayon wala parin akong maalala, kaya hindi ko alam kong ano ang nangyari sa nakaraan ko..
Crisanto :Napaka saklap naman nang nangyari saiyo binibini, marahil sobrang nag heherap ang iyong kalooban ngayon subalit wala na tayong magagawa sa sitwasyon mo, kailangan mong IPA alam sa iyong pamilya ang iyong pag bubuntis para maalagaan ka nila...
Isabella :hindi! Hindi! Hindi pweding malaman ni Ina at ama ang pag bubuntis ko, anong sasabihin ko sakanila na nabuntis ako nang hindi ko alam? na hindi ko kilala kong sino ang ama? na magiging bastardo ang magiging anak ko?
Hindi ko na naman napigilan ang humagolgol sa kakaiyak dahil wala akong maisip na dahilan kong pano ko gagawan nang paraan ang pag bubuntis ko..
Crisanto :naiintindihan ko binibini, ngunit subokan mong isipin baka sakaling may ala-alang bumalik sayo o baka MA alala mong may kasintahan ka?
Tulad nang sinabi ng ginoo, pinilit kong alalahanin ang naka raan ngunit walang puma pasok sa isip ko kaya mas lalo akong na dismaya..
Isabella :ano bang gagawin ko para MA alala ang lahat? Hindi kona talaga alam ang gagawin ko ginoo pakiusap tulongan mo ako..
Hinawakan ni ginoong. Miguel ang magka bilang balikat ko dahilan para mapa tingin ako dito at nakita kong mas lalong sumeryuso ang mga titig nito, napa buntong hininga rin ito bago mag salita.
Crisanto :binibini huminahon ka hindi makaka buti sa bata ang pag iyak mo at pag durosa.. Alam kong hindi madali ngunit handa akong tulongan ka, handa akong panagutan ka habang hindi mo pa na aalala kong sino talaga ang ama nang magiging anak mo kaya pakiusap tama na wag kanang umiyak Dahil labis akong nasasaktan sa tuwing nakikita kitang umiiyak at naheherapan..
Napa hinto ako sa kakaiyak nang marinig ko ang sinabi ni ginoong. Crisanto hindi ko inaasahang sasabihin niya ang bagay na yon..
Isabella :ginoo sigurado ka ba diyan sa sinasabi mo? Napaka laking resposebilidad ang papasokin mo at ayukong pati ikaw madamay sa problema ko..
Crisanto :makinig ka sakin binibini, hindi na mahalaga sakin kong madamay Man ako sa problema mo, ang isipin mo hindi kana maheherapan na ipaliwanag sa pamilya mo ang lahat at isa pa hindi kaya nang konsensya ko na pabayaan ka lalo na't may mga problema kang kinakaharap..
Biglang gumaan ang bigat na nararamdaman ko dahil napatunayan kong handa akong tulongan ni ginoong. Crisanto kahit na walang kapalit..
Isabella : maraming samalat ginoo. Ngunit pano kong ipag kasundo nila tayo na mag pakasal? Pa..pano kana?
Crisanto : matatanggihan ba kita? Isipin mo nalang sa buhay lahat nang bagay ay hindi sigurado Malay mo isang araw matutunan din kitang mahalin at matutunan Morin akong mahalin ...
Kahit na malaki ang suliranin na aking kinakaharap nag papasalamat parin ako na nandyan si ginoong. Crisanto para alalayan at tulongan ako, kong pwedi kulang ibaling sakaniya ang nararamdaman ko ginawa ko na snaa dahil karapat dapat itong suklian nang pag mamahal ang lahat nang kabutihang ipina pakita nito saakin..
*___________________________________*
Don't forget
To vote my story
Thank you