Chapter 48
Nang maka balik kami ni ina sa bahay agad akong dumeritso sa kwarto ko at tinanggal ang pulseras sa kamay ko at inilagay sa maliit na kahon, simula nang malaman ko ang kahulogan nito binabagabag na ako nang konsensya ko na hindi ko maintindihan, ayuko namang isipin na baka gusto din ako ni ginoong. Miguel subalit hindi maari yon dahil malapit na siyang ikasal sa kapated ko, di bale nang ako lang ang may naramdaman para sakaniya dahil kaya ko namang itago ito o kalimutan nalang.
Isabella :anong gagawin ko? Hindi pweding mahulog ang loob nang ginoo saakin, ayukong masaktan ang ate Louisa ko..
Hindi ko napigilang ang mapa hikbi dahil naheherapan ang damdamin ko ngayon lalo na sa tuwing na iisip ko na baka nagugustohan narin ako nang ginoo. Mayamaya pa ay nagulat ako nang biglang bumokas ang pintoan nang aking silid kong kayat agad kong pinonasan ang mga luhang nag uunahan sa pag tulo mula sa mga Mata ko..
Carolina :isabella maari mo ba akong tulo...
Hindi na naituloy ni ate carolina ang sasabihin nito nang makita niya akong umiiyak at pinapahid ang mga luha ko kong kayat Dali Dali itong lumapit saakin..
Carolina :isabella anong problema? Bakit ka umiiyak?
Bago ko sagutin si ate carolina kumoha muna ako nang lakas nang loob alam kong siya lang ang makakausap ko at MA pag kakatiwalaan ko sa ganitong bagay..
Isabella :nagugulohan kasi ako ate carolina..
Carolina : nagugulohan saan? May dinaramdam kaba?
Isabella : ate carolina si.. Si ginoong. Miguel kasi may binigay siya saaking regalo..
Agad kong kinuha ang pulseras sa kahon at ipinakita kay ate carolina pero walang reaksyon ang mukha niya habang tinititigan ang pulseras na hawak ko..
Carolina : napaka ganda nang pulseras na yan bakit parang hindi ka yata masaya na niregalohan ka ni ginoong. Miguel nang ganyang bagay.
Isabella :hindi sa ganun ate carolina ang totoong nag papa bagabag saakin ay ang kahulogan nang pulseras na to.
Carolina :bakit? Ano ba ang kahulogan nang pulseras na yan?
Bago ko sinagot si ate carolina malungkot akong napa tingin dito.
Isabella :walang hanggang pag mamahal nang isang kasintahan..
Nang marinig ni ate carolina ang sinabi ko bumukas ang pagka gulat sa mukha nito..
Carolina :ano? Walang hanggang pag mamahal? Subalit bakit ito ang ibinigay ni ginoong. Miguel sayo kong yan ang kahulogan nito?
Isabella :hindi ko alam ate carolina kaya ako nagugulohan ngayon, ayuko namang isipin na baka ngugustohan narin ako nang ginoo ,dahil baka nag kaka Mali lang ako, pero hindi ko MA Ali's sa isip ko ang kahulogan nang pulseras na to at bakit ito pa ang naisip niyang ibigay saakin?
Carolina : isabella, huminahon ka baka naman ang ibig sabihin non ay mahal ka niya bilang kaibigan, wag ka agad mag isip nang hindi maganda ..
Tama si ate carolina baka naman masyado lang ako nag isip nang sobra kaya pinilit kong ngumiti kahit na nagugulohan parin ako.
Isabella : salamat ate carolina dahil kahit papano naliwanagan ako..
Carolina :walang ano man yon, pero kapated ko ang MA ipapayo kulang saiyo ay limitahan mo ang pakikipag kaibigan kay ginoong. Miguel dahil baka magka totoo yang sinasabi mo na baka mahulog ang loob niya sayo at pati narin ikaw, isipin mo si ate Louisa mahal na mahal niya si ginoong.miguel at sigurado akong masasaktan yon kapag nalaman niyang nakikipag mabutihan ka dito.
Isabella :upo ate carolina, pero ate carolina ano ang kailangan kong gawin para MA iwasan ko ang ganung sitwasyon, ayukong malagay kami sa maherap na sitwasyon ni ginoong. miguel ?
Carolina : kailangan mong pigilan kong ano man yang naramdaman Mo isabella, ibaling mo sa iba ang atensyon mo..
Isabella : pero pa paano?
Carolina : tamang tama, maraming bisita si ama mamaya nasisigurado kong kasama nang mayayamang kaibigan ni ama ang pamilya nila makipag kaibigan ka sa mga ginoo upang MA ibaling mo sa iba yang atensyon mo..
Saglit akong natahimik dahil hindi ko alam kong kaya ko bang gawin iyon ngunit may ponto si ate carolina hindi mawawala ang nararamdam ko kay ginoong. Miguel hanggat wala akong pinag totoonang iba.
Isabella :sige gagawin ko ang sinabi mo ate carolina..
Carolina : alam kong mabuti kang Tao isabella alam kong hindi mo kayang sirain ang tiwala ni ate Louisa sayo kaya sana kalimutan muna yang naramdaman mo kay ginoong. Miguel.
Malungkot nalang akong napa tango kaya hindi ko napigilang yakapin ni ate carolina para pagaanin ang bigat na nararamdaman ko..
Kinagabihan pagka tapos kong mag ayos at mag bihis nang pinaka magandang barot saya niyaya na akong bumaba ni ate carolina dahil dumarami na ang bisitang dumarating habang pababa kami nang hagdan bigla akong napa hawak sa braso ni ate carolina at napa hinto sa pag lalakad dahilan para napa hinto din ito at napa tingin sakin..
Carolina :may problema ba isabella?
Isabella :ate carolina kinakabahan ako andaming Tao at mukhang mayayaman pa..
Bahagyang napa ngiti si ate carolina habang naka tingin ito sakin kaya napa simangot ako dito.
Isabella :ate naman eh, kinakabahan na nga ako pinag tatawanan mo pa ako..
Carolina :pasensya na kapated ko, naninibago lang kasi ako sayo, dati rati ikaw tong punong puno nang kumpyansa sa sarili na maki halo bilo sa mga tao, samantalang ngayon ikaw tong takot na takot na harapin sila..
Isabella : eh hindi ko kasi alam kong anong gagawin ko, kong pano ko sila pa pakitungohan..
Carolina : isabella wala kang dapat gawin kundi ang ngumiti salahat nang bisita ni ama yon lang kong may itatanong sila sumagot kalang nang pormal..
Isabella :ganun ba? Sige lalakasan kona ang loob ko..
Carolina : huminahon kalang magiging maayos ang lahat..
Agad nalang akong napa tango kahit na kinakabahan parin ako, nang maka baba kami ni ate carolina agad akong napa ngiti sa mga bisitang nakaka salubong ko habang papalapit kami kila ama at ina na abala sa pakikipag usap sa mga bisita.
Nang makita kami ni ama agad itong napa ngiti saakin at kay ate carolina..
Don. Joselito:amigo gusto ko sanang ipakilala saiyo ang dalawa kong anak na si carolina at ang bunso kong si isabella mga anak batiin niyo si
senior. Santibañez..
Agad kaming napa yuko ni ate carolina para mag bigay galang kay senior. Santibañez.
Carolina /isabella:ikina gagalak po namin kayong makilala senior.
Nakita kong napa yuko din ito para mag bigay galang saamin.
Senior. Santibañez: ikina gagalak korin kayong makilala mga binibini, alam mo amigo mukhang napaka swerte Mo sa mga anak mo, maliban sa magaganda na mukhang mababait pa..
Don. Joselito: tama ka riyan amigo wala akong problema sa mga anak ko napaka babait nila..
Senior. Santibañez: amigo alam mo yong nag iisa kong anak na si Crisanto napalaki nang problema ko dahil parang walang balak mag asawa ang tanging gusto lang ay mag lakbay sa ibat ibang lugar dito sa pilipinas kong kayat nababahala ako..
Don. Joselito: ganun ba, bakit hindi mo hanapan nang mapapa ngasawa ipag kasundo mo..
Senior. Santibañez : naisip ko narin iyan amigo at mukhang may naisip na ako na pweding ipag kasundo sa anak ko kong papayag ka?
Halos sabay sabay kaming nagulat nila ama ate carolina at ina dahil sa sinabi ni senior. Santibañez .
Don. Joselito : ako? Wag mong sabihin amigo na dahil sa dalawa kong anak na si carolina at isabella? Tama ba ang pagkaka intindi ko?
Agad na napangiti si senior. Santibañez kay ama kaya kinabahan ako at napahawak kay ate Carolina ganun din ito saakin.
Senior. Santibañez :tama ka amigo kong papahintolutan mo gusto ko sana ipag kasundo ang anak ko sa isa sa mga anak mo at kapag pumayag ka tutulongan kita sa iyong hacienda alam muna ang ibig kong sabihin kaya ikaw na ang mag disisyon..
Dahil sa sinabi ng senior nakita ko ang pagka balisa ni ama pero pinilit parin nitong ngumiti.
Don. Joselito :ah.. Senior santibañez hindi naman sa tumototol ako pero hindi ko naman pweding sapilitang ipakasal ang mga anak ko dependi kong pumayag sila sa nais ko..
Donya. Devina: maumanhin senior. Santibañez ngunit para saamin nang asawa ko mahalaga parin ang magiging disisyon nang mga anak namin..
Bago mag salita si senior. Santibañez napa buntong hininga ito at ngumiti nang tudo kay ama nakita ko namang bahagya lang napa ngiti si ama dito, Hindi ko tuloy maintindihan parang may kakaiba sa mga ito.
Senior. Santibañez :sige hindi ko kayo bibiglain ngunit amigo pag isipan mo sana ang kahilingan ko..
Don. Joselito: sige pag iisipan ko..
Napa tango lang ang senior at nag pa alam munang mag iikot ikot para makipag usap sa iba pang bisita kaya naiwan kami nila, ama, ina at ate carolina.
Don. Joselito :mga anak wag kayong MAg alala hindi ko naman kayo pipilitin mag pakasal kong hindi niyo ito kagustohan importante parin saamin nang inyong ina ang kaligayahan niyo at ang mag papaligaya sainyo..
Donya. Devina: tama ang inyong ama mahal na mahal namin kayo kaya hindi namin hahayaang maipit kayo sa isang sitwasyong maheherapan kayo.
Napaka bait talaga nang mga magulang namin kaya napaka swerte ko talaga, bigla kong niyakap si ama ganun din si ina upang mag pasalamat.
Isabella :ama, ina maraming salamat dahil napaka buti niyo..
Carolina : tama si isabella, maraming salamat din ama, ina ..
Don. Joselito : walang ano man mga anak o sige na Mag saya kayo ngayon Gabi dahil kaarawan nang inyong ama..
Isabella /carolina:maligayang kaarawan ama..
Donya. Devina:maligayang kaarawan mahal ko..
Don. Joselito :maraming salamat sainyo pero teka nasaan na si Louisa bakit hindi niyo siya kasama?
Sasagot pa sana si ina nang mapa tingin kami sa bagong dating ang pamilya Alfonso kaya bigla akong kinabahan nang makita ko ang ina at ama ni ginoong. Miguel, kasunod nito si angelita at lorenzo ngunit nagulat ako nang hindi ko makita si ginoong. Miguel hindi ba ito kasama sa pag dalo sa kaarawan ni ama, nataohan ako sa pag iisip nang marinig kong nasa harap na pala namin si donya. Esme at
Don. Alejandro at binabati si ama at ina, nakita ko namang tudo ang ngiti ni angelita at lorenzo saakin kaya napa ngiti din ako sakanila.
Habang nag uusap sila, hinila ko si angelita para usisain kong nasaan ang kuya niya kaya gumawa ako nang paraan para maka Alis, dinala ko si angelita kong nasaan ang mga pagkain at kinuhaan ko ito para hindi nito mapansin kapag tinanong ko siya tungkol sa kapated niya, pag katapos kong kuhaan nang pagkain si angelita agad kong ini abot sakaniya ang Plato kaya napa ngiti ito sakin.
Angelita :salamat binibini.
Isabella :walang ano man, sige ma upo tayo Ron sa bakanteng mesa..
Angelita : sige..
Isabella :siya nga pala, binibini si.. Si ginoong. Miguel ba hindi sumama sainyo..
Angelita :si kuya miguel, hindi narito siya, nong dumating kasi kami sinalubong kami ni binibining. Louisa kaya pina Una na muna kami pumasok ni kuya miguel mag uusap daw muna sila ni ate Louisa sa harden..
Nang malaman kong andito si ginoong. Miguel bigla bigla na naman ang pag bilis nang tibok nang puso ko.
Isabella :ganun ba sige Kain kalang binibini..
Habang abala sa pagkain si binibining angelita nag isip ako nang paraan pano ako makaka labas para hanapin si ginoong. Miguel at ate Louisa, alam kong Mali tong iniisip ko pero bakit hindi ko napigilang mag alala tuwing mag kasama sila, nasasaktan ako sa tuwing na iisip kong magka yakap sila ngayon kaya kailangan ko silang makita.
Palihim akong lumabas nang bahay para mag tungo sa harden upang hanapin si ate Louisa at ginoong. Miguel, pagdating ko nang harden hindi ko sila makita medyo maliwanag ang harden gawa nang repleksyon nang mga ilaw na nag mumula sa buong bahay kaya hindi maherap makita kong may Tao sa harden ngunit wala akong makita, mas lalo tuloy akong kinabahan pilit akong nag isip kong saan sila pwedi pang mag tungo maliban sa harden hanggang sa sumagi sa isip ko ang kabilang dako nang harden na maraming puno, hindi ako madalas mag ponta doon dahil para na itong gubat, ang sabi ni manang anding saakin dati daw iyon tambakan nang mga gulay at prutas dahil may maliit na kubo roon, hindi kaya naroroon sila ate Louisa at ginoong miguel?
*____________________________________*
Don't forget
To vote
My story
Thank you