Chapter 45
Habang nag hihintay kami nang hapunan, inilibot muna ako ni angelita sa mansion nila habang si ginoong. Miguel pomonta muna ito sa silid niya dahil may kukunin daw muna ito.
Dinala ako ni angelita sa silid aklatan nila para ipakita saakin ang mga bagong libro nito, at hindi ko maiwasan ang mapa hanga dahil sa laki nang silid aklatan nang mga ito.
Isabella :ang daming libro, nabasa muna ba ito lahat angelita?
Angelita :hindi gaano, ang totoo niyan binibini, si kuya miguel ang mahilig mag basa katulad mo, madalas siyang nag kukulong noon sa silid na ito, pero alam mo kong anong naka pag tataka, dati rati hindi naman ito mahilig mag basa, ang gusto talaga kasi nito ay ang mag pinta..
Nagulat ako sa sinabi ni binibining. Angelita at hindi korin napigilang mapa isip kong sino ang nag impluwensya dito para mag basa nang libro, dahil sigurado akong hindi si ate Louisa iyon, hindi mahilig mag basa si ate louisa ang hilig nito ay ang mag luto at mag borda samantalang si ate carolina mahilig ito mag tanim nang bulaklak at tomogtog, saaming tatlo ako lang naman ang mahilig mag basa, hindi kaya ako ang dahilan kong bakit nahilig sa pag babasa si ginoong. Miguel pero ayuko namang isipin na ganun nga, kaya pinilit ko nalang iwaksi ito sa isip ko.
Isabella :ganun ba, siguro dahil naisip niyang mas nakaka tulong ang babasa para magkaroon nang mas marami pang karunongan..
Angelita :kong sabagay tama ka, ah binibini maari ba kitang iwan muna dito sa silid aklatan titingnan kulang kong tapos n mag luto si Ina, mag basa ka muna..
Isabella :sige walang problema..
Agad nang lumabas si angelita at naiwan akong mag isa kaya nag hanap ako nang libro na pwedi kong basahin muna, habang nag hahanap ako may nakita akong kakaibang libro na naka agaw nang pansin ko pero nasa itaas ito nang istante at kailangan kopang pumatong para makuha ito, pero wala akong makitang upoan na pweding patungan kaya pinilit ko nalang abutin ito ngunit hindi ko kaya susuko na sana ako, nang maramdaman kong may biglang lumapit sakin sa likod at nakita ko ang kamay niya na inabot ang librong pilit kong inaabot kanina pa, ngunit laking gulat ko nang makita kong si ginoong. Lorenzo ang lalaking nasa likod ko kaya agad akong lumayo nang bahagya dito.
Isabella :ginoong. Lorenzo ikaw po pala..
Lorenzo :nagulat ba kita, binibini?
paumanhin..
Isabella :ah hindi ayus Lang, hindi lang kita napansin dahil masyado akong abala sa pag kuha nang libro..
Lorenzo :ito ba iyon binibini?
Agad akong napa tango dito, at iniabot naman niya ito sakin kaya kinuha kona ito..
Isabella :salamat ginoo..
Lorenzo :bakit ka nga pala nag iisa dito? Asan na si angelita? O miguel bakit ka nila iniwan mag isa rito?
Isabella : ah.. Si angelita nag paalam titingnan niya raw kong naka handa na ang haponan, samantalang si ginoong. Miguel may kinuha sa silid niya pero ayus lang..
Lorenzo :ah ganun ba, ayus lang ba sayo kong sasamahan muna kita?
Saglit akong hindi naka sagot dahil hindi ko alam kong hahayaan ko ba siyang samahan ako rito dahil sa totoo lang nahihiya ako kay ginoong. Lorenzo simula nong magka titigan kami nong pomonta sila sa bahay, pero naisip kong hindi tama kong pa aalisin ko siya nang walang maayos na dahilan, kaya hahayaan ko nalang siyang samahan ako, mukhang mabait namang Tao si ginoong. LORENZO, Maamo ang mukha nito at magalang din katulad ni ginoong. Miguel.
Isabella :ayus lang ginoong. Lorenzo..
Nakita kong napa ngiti si ginoong. Lorenzo sakin kaya bahagya din akong napa ngiti.
Niyaya niya akong ma upo sa isang sopa sa loob nang silid, habang naka upo kami napansin kong titig na titig ito saakin kaya hindi ko naiwasang mahiya kaya pasimple kong itinaasa ang librong binabasa ko para takpan ko ang mukha ko at nag kunyaring nag babasa, nang marinig kong bahagya itong tumawa kaya napa ngiwi ako.
Lorenzo :binibini nahihiya kaba saakin?
Dahil sa sinabi nito bigla kong naibaba ang libro at pinatong sa maliit na lamesita at kunot noong napa tingin kay ginoong. Lorenzo
Isabella : anong ibig niyong sabihin ginoo?
Lorenzo :napapasin ko kasing na iilang ka saakin binibini tama ba ako?
Gusto ko sanang itanggi ang sinasabi nito ngunit tama siya kaya dahan dahan akong napa tango..
Isabella :hindi kasi ako sanay makipag usap sa isang ginoo pasensya na..
Lorenzo: pero bakit sa kapated kong si miguel, komportable ka sakaniya?
Isabella : dahil mag kaibigan kami ni ginoong. Miguel..
Lorenzo :tayo ba, maari din ba kitang maging kaibigan?
Isabella :ah, eh sige... Simula ngayon mag kaibigan Na tayo ginoo..
Lorenzo :talaga binibini? Ngunit ang to too niyan,ayuko lang na kaibigan ka dahil simula nang makilala kita na pag tanto kong gusto kita ..
Natigilan ako at sobrang nagulat sa biglaang pag amin ni ginoong. Lorenzo nang kaniyang damdamin para saakin, ngunit bakit ganun wala akong maramdaman o hindi manlang lang bumilis ang pag tibok nang puso ko, kaya hindi ko tuloy alam kong anong isasagot ko dito, pero ayuko naman MA dismaya siya dahil sigurado akong mababagabag lang ako kapag nasaktan ko siya, bago ko siya sinagot napa buntong hininga ako at napatingin nang deritso kay ginoong. lorenzo.
Isabella :labis akong nagulat sainyong biglaang pag tatapat ginoo, ngunit ipag paumanhin mo hindi pa ako handang mag mahal..
Napansin ko ang biglang pag lungkot nang mukha ni ginoong. Lorenzo ngunit agad din itong napa ngiti.
Lorenzo :naiintindihan ko binibi, ngunit hindi ako susuko at mapapagod na hintayin ka hanggang sa maging handa kana..
Pakiramdam ko parang naging komplikado ang sitwasyon dahil mas lalo kulang binigyan nang tsansa si ginoong. Miguel na hintayin ako, pero hindi ko naman kayang deritsong sabihin sakaniya na wala akong naramdaman para sakaniya,sasagutin ko na sana ito nang biglang may nag salita at nakita ko si ginoong. Miguel kaya bigla akong kinabahan, na ngamba ako na baka narinig niya ang usapan namin ni ginoong. Lorenzo
Miguel :binibining isabella, pina patawag na kayo ni Ina para sa haponan, gayun din sayo kuya Lorenzo Tara na at kakain na tayo..
Nang marinig ko ang sinabi ni ginoong. Miguel agad akong tumayo para lumabas nang silid ngunit bago ako maka labas, nag salubong ang mga Mata namin ni ginoong. Miguel kaya agad akong umiwas at deri deritsong lumabas.
Pagka tapos nang haponan kasama ang pamilyang Alfonso, inihatid ako ni ginoong. Miguel pabalik nang hacienda mote.gracia
Habang nasa kalesa kami, nanatili lang akong tahimik at naka tingin sa labas nang bintana kahit wala na akong makita dahil sa dilim nang paligid.
Napukaw ako sa malalim na iniisip nang marinig kong nag salita si ginoong. Miguel..
Miguel :binibini ako na ang humihingi nang paumanhin dahil sa sinabi nang aking kuya Lorenzo alam kong labis kang nabahala..
Hindi agad ako naka sagot dahil sa sobrang kaba at pagka bigla, ibig sabihin narinig nga niya ang pag uusap namin kanina, hindi ko tuloy alam kong pano ko ito sasagutin dahil sa tensyong naramdaman ko ngayon, ngunit ayaw ko namang ipahala dito..
Isabella :a.. Ano kaba ayus lang yon, malayang sabihin ni ginoong. Lorenzo ang kaniyang damdamin sa kahit na sino, Hindi mo kailangan humingi nang paumanhin..
Miguel :pero binibini, hindi mo ba talaga gusto ang aking kapated?
Mas lalo kong ikina bigla ang tanong ni ginoong. Miguel bigla ring kumirot ang puso ko nang maisip kong pinag tutulakan ako nito sa kapated niya..
Isabella :ah.. Ginoo diba mag kaibigan tayo? Ayus lang ba kong maging to too ako sa naramdaman ko?
Miguel :oo naman maiintindihan ko..
Saglit akong natahimik at napa hugot nang malalim na pag hinga bago ulit mag salita.
Isabella :ang to too niyan wala talaga akong naramdaman para kay ginoong. Lorenzo dahil may minamahal na ako..
Halatang ikinagulat ni ginoong. Miguel ang sinabi ko kaya nag alala ako..
Miguel :ano ang ibig niyong sabihin, binibini? May nagugustohan na kayong iba? Alam ba ito nang iyong mga kapated at mga magulang?
Isabella : hindi pa, ang totoo niyan ikaw palang ang sinabihan ko nito, hindi ko kasi alam kong pano ko sasabihin sakanila na may iniibig na akong iba ngunit hindi kami pweding mag kasama dahil nasa alala kulang siya..
Napa kunot ang noo ni ginoong. Miguel malamang nagulohan ito sa sinabi ko pero pakiramdam ko MA pag kakatiwalaan ko siya kaya hindi ako nag dalawang isip na sabihin sakaniya ang nag papa bigat nang loob ko..
Miguel :hindi ko maunawaan binibini anong ibig niyong sabihin?
Isabella :hindi ko alam kong tama bang sabihin ko ito saiyo ngunit naramdaman ko maiintindihan mo ako sa sitwasyon kong ito, na alala mo nong maaksidente ako nang kalesa, pagka gising ko nang araw na yon, wala akong MA alala tungkol sa nakaraan ko nabura ang lahat nang memorya ko pati narin yong Una nating pag kikita, maliban sa iilang alala noon namin nang mga kapated ko, kaya siguro nag tataka ka kong bakit bigla nalang akong nag bago, pero hindi yon ang labis na pina ngangambahan ko, kundi yong mga alalang nasa isip ko na hindi maalis alis lalo na yong lalaking madalas kong MA alala, pakiramdam ko totoo ang lahat nang ala-alang yon yong bawat ala-alang kasama ko siya at sa tuwing sinasabi niya kong gaano niya ako kamahal, pakiramdam ko totoo ang lahat nang iyon, pero.. Pero ang totoo hindi siya yong taong para sakin hindi siya yong taong maka kasama ko sa panahong to, dahil may mahal na siyang iba..
Pinilit kong pigilang ang mga luha ko,ngunit labis akong binalot nang kalungkotan kaya hindi ko napigilan ang napa hikbi sa harap ni ginoong. Miguel, maya maya ay naramdaman kong pinahid nito ang mga luha ko gamit ang mga palad niya kaya napatingin ako dito.
Miguel :tumahan kana binibini,hindi ko man lubos maintindihan ang lahat ngunit handa akong makinig at maging sandalan mo sa tuwing na lulungkot ka kapag na alala mo ang ginoong yon, alam kong maherap at masakit maiwanan mag isa pero lagi mong iisipin na kapag may taong iiwan ka may taong darating din para sayo huwag kang mawalan nang
pag. Asa, at yong mga alaalang nawala sayo pina pangako ko ibabalik natin lahat nang yon, ipapa alala ko saiyo kong pano tayo nagka kilala at naging magkaibigan..
Isabella :hindi! Ayuko, ayuko nang MA alala ang nakaraan..
Miguel :pero bakit?
Isabella :dahil gusto ko gumawa nang bagong alala, nang magandang alala kasama ka at ang pamilya ko..
Dahil sa sinabi ko biglang napa ngiti si ginoong miguel at napa tango..
Miguel :naiintindihan ko, wag kang mag alala gagawa tayo nang mga bagong alala kaya tumahan kana binibini..
Agad kong pinunas ang mga luhang nag uunahan tumolo sa mga Mata ko at napa ngiti Kay ginoong. Miguel, ang saya ko ngayon dahil may taong nakaka intindi sakin maliban sa ate carolina ko, higit pa Ron masaya ako dahil sa ideyang gagawa kami nang mga bagong alala ni ginoong. Miguel.
Pagdating namin nang hacienda agad akong inalalayang bumaba ni ginoong. Miguel, papasok na sana ako sa bahay nang tinawag ako ni ginoong. Miguel.
Miguel :binibini gusto mo bang mag tungo bukas sa sapa?
Isabella :sapa?
Miguel : yong madalas nating pina paligoan noon..
Isabella : talaga? Sige..
Miguel :hihintayin kita bukas sa sapa pano mag pa paalam na ako, magandang Gabi ulit binibini..
Isabella :sige, pero gusto mo bang tawagin ko si ate Louisa baka dumating na sila..
Miguel :ah.. Wag na siguro, magkikita naman kami ni binibining. Louisa sa susunod na araw kaya ayus lang..
Isabella :sigurado kana?
Dahan dahang napa tango si ginoong miguel at muling sumakay sa kalesa bago ito tuloyang umalis kumay muna ito saakin kaya napa ngiti ako.
Pag pasok ko nang bahay nakita kong nag mamadaling bumaba si ate Louisa kaya napa ngiti ako ngunit hindi Niya ako napansin deri deritso itong lumabas dahil inaakala nito na hindi pa umaalis si ginoong miguel, maya maya ay nakita kong matamlay itong bumalik papasok nang bahay kaya nilapitan ko ito.
Isabella :ate Louisa si ginoong. Miguel ba ang dahilan bat ka nag mamadaling lumabas..
Matamlay na napa tango si Ate Louisa sakin kaya hinawakan ko ito sa kamay..
Louisa :bakit umalis agad siya nang hindi ako nakikita..
Isabella : ate louisa wag kana malungkot sinabi ni ginoong. Miguel sakin na mag kikita daw kayo sa susunod na araw nag mamadali lang siyang umowi dahil baka gabihin na siya sa daan..
Nang marinig ni ate Louisa ang sinabi ko agad umaliwalas ang mukha niya.
Louisa :talaga? Sinabi niya yon?
Isabella : oo kaya wag kanang malungkot..
Louisa :pasenya kana kapated ko, talagang nasasabik na ako sakaniya ilang araw na kasi kaming hindi nag kikita..
Isabella :maiintindihan ko ate Louisa alam ko naman kong ganu mo kamahal ang ginoo..
Habang tini titigan ko ang masayang si ate Louisa sa tuwing bina banggit ko ang pangalan ni ginoong. Miguel, binabalot naman ako nang lungkot, alam kong hindi ko dapat ito nararamdaman pero bakit hindi ko mapigilan..
*____________________________________*
Don't forget
To vote
My story
Thank you