Napoleon.
I am all aware na hindi aalis sa lugar na to ang mga batang yun dahil tulad ko matigas din ang tuktok nila kaya naman kasalukuyan namin sila ngayon hinahanap bago pa kami maunahan nila hordan.
Agad na may nagpaulan samen ng putok ng baril kaya naman binawian namin sila. " let's get going siguradong malapit lang sila dito " sigaw ko kaya naman tumakbo na kami paalis sa lugar na yun habang ang iba kong tauhan ay nakikipagpalitan pa rin ng putok ng baril sa mga kalaban.
" no! Hindi! " i stoped from running nang makita ko si mika na umiiyak habang nakatingin sa... d*mn it
* bugsh * agad kong pinaputukan ang lalaking akma sanang babaril kay mika. Lahat sila ay napalingon sa direksyon kung nasaan ako. These kids talagang hindi sila umalis.
" lolo.. si euriko " umiiyak na sabi ni mika. Sa kanilang lahat na nandito, ang tanging may ideya lang kung ano ang nasa loob ng van na nasa harapan nila ay si mika dahil naging parte sya ng planong ito ni hordan.
Naglakad ako palapit sakanila " sinabi ko naman kasi sainyo umalis na kayo di ba? stay away from here kapag nakuha ko na si iku " matigas na sabi ko sakanila. Nakita ko naman ang pagguhit ng takot sa mga mukha nila.
" argel! Sumunod ka saken ikaw ang magdala palayo kay euriko " sabi ko kay argel nang balingan ko sya saka ako nangunang maglakad papunta sa purification van " we still have 10 minutes " i took the special key from my pocket at inumpisahanag i-unlock ang van.
Nang mabuksan ko ito ay agad na pumasok si argel sa loob kaya sumunod na ako sakanya" iku?! Iku ! " tawag nya sa anak habang nililibot ang paningin nya sa kabuuan ng van. Nakita ko na bahagya syang natigilan, marahil ay alam nya na kung ano ang bagay na to.
" purification van " sabay kaming napalingon ni argel nang marinig ang pamilyar na boses na yun. Sabi na nga ba at susundan nya kami dito " dito ka dapat kanina namatay steal... kung hindi lang nangealam sila mika at jackson "
" appa " agad na kinarga ni argel ang anak nya nang lumapit ito sakanya.
" tigilan mo na to... " galit pero bakas ang pagmamakaawa na sabi ni argel kay hordan. Hindi mo sya masasabihan argel, dahil kahit saken... hindi sya nakikinig
Naglakad sya palapit sa direksyon ni argel at sa isang iglap nakwelyuhan nya na ito " at sino ka para sabihan ako ng ganyan? You're not even a jimenez.. kaya nagtataka ako kung paanong napunta syo ng posisyon n matagal ko ng pinapangarap.. panong hindi isang jimenez ang nagmana ng posisyon?! Anong karapatan mo ha! " malakas na tinulak nya ang binata kaya tumilapon ito malapit sa pinto ng van.
" stop it hordan!" Sigaw ko sakanya. Natigilan naman sya sa paglalakad, he's still the jordan i've known. I look at him straight to his eyes " he deserve the position. I know that you already know what i mean... bakit hindi ka na lang maging masaya para sa mafia.. na sa kauna-unahang pagkakataon ay nagkaroon ito ng emperador na hindi isang jimenez " paliwanag ko sakanya na diniinan pa ang mga salitang yun para lang pumasok sa isipan nya
He didn't say a thing, nakatingin lang sya saken na parang may sinasabi pero hindi ko yun maunawaan. He's my brother and were very close back then pero madalas hindi ko maintindihan ang mga dahilan nya kung bakit sya gumagawa ng mga bagay na hindi maganda.
" ilabas mo na ang bata dito... " sabi ko kay argel na hindi man lang inalis ang tingin kay hordan na nakatingin lang din saken. I think i know what he's tryin' to say and i guess yun na lang ang tanging paraan para matapos na ang gulong to " pumunta kayo sa pinakamalayong lugar at wag ka ng bumalik dito " mahinang sabi ko pero sapat na yun para marinig nya
" mag-iingat po kayo " sabi nya saka agad tumayoat tumakbo palabas ng van. That kid siguradong magbaalak.pa syang bumalik dito.
" you trusted that kid a lot nape " basag ni hordan sa katahimikan na namayani matapos umalis ni argel. Maya-maya pa ay narinig ko na ang pagsara ng bakal na pinto ng van
" i knew it.... you have the control of everything " pagak na natawa ako. Sabi na nga ba, hindi ko talaga nabuksan kanina ang pinto ng van dahil kusa lng itong bumukas at ang may kontrol nun ay sya.
" at alam mo rin ang kahihinatnan ng lahat ng to... " sabi nya saka naupo sa isang sulok ng van " five minutes left " dagdag nya. Napatingin naman ako sa timer na nasa pinaka-dulo ng van.
" noong una hindi ko alam kung anong binabalak mo.. kung bakit pilit mong pinahihirapan ang bawat namumuno ng mafia, ang anak ko... si norman... you made him choose between his daughthers.. at ngayon si argel.. sobrang hindi ko maintindihan ang takbo ng utak mo.. " sabi ko
" at first i thought you just want to have your revenge dahil hindi mo nakuha noon ang posisyon.. but from what happened right now... alam ko na ang dahilan .... thank you for doing this... jordano" dagdag ko. Tears fall from my eyes na agad ko namang pinunasan.
" i'm not doing this for you nape... i'm doing this for nathan's sake " walang emosyong sabi nya.
Napangiti namn ako at napatango " i know... that's why i thanked you " sabi ko.
" your child, norman.... he did a great job... he raised nathan as a great empress and you did the same to nathalia.... i want to be part of their lives but i didn't intend that it will be in this way.... i want to hug them... held them in my arms... tell them stories... dedicate a song for them... i want my family back nape... i want them to know about me... that i am their grand father... i am jordano jimenez " kahit na madilim ay hindi nakaligtas sa paningin ko ang mga luhang tumulo mula sa mga mata nya. Mga luhang alam ko kung gaano nya kagustong ilabas. Masalimuot at mahirap ang pinagdaanan nya. Alam ko yun, at alam ko rin na pinanindigan nya lang ang mga bagay na naumpisahn nya na.. ang maging kalaban ng mafia.
" shhh... don't worry... i'm here for you... do you remember what i've told you before mom left us on that training hall? " sabi ko sakanya habang akap sya. He sobs like a child and i smile when everything flashed back on my mind.
Flashback
" umma! Don't leave us " umiiyak na sabi ni hordan. Walang emosyon lang na tiningnan sya ni umma ganun din ako. " umma! I don't want to live here... i'm scared " patuloy na pagmamakaawa nya.
" madame.. ? " may babaeng nakasuot ng puros puting damit ang pumasok sa kwartong kinaroroonan namin.
" were done " matapos sabihin yun ay tumayo sya at hindi man lang pinansin si hordan na nakayakap sa binti nya. She look at me with her emotionless and cold eyes, those stare gives me shiver down to my spine " you two need to stay alive... " she paused as she look at me and hordan " i will not forgive you... if you die " yun lang ang huli nyang sinabi bago tuluyang nilisan ang silid at iniwan kami sa taong hindi namn namin kilala
Limang taon lang noon ang kapatid kong si hordan habang ako naman ay anim na taon. Pinuno ng mafia ang mga magulang namin, isang buwan pa lang ang nakakalipas nang mawala si appa nang dalhin kami ni umma sa lugar na to. Ang lugar na para saamen ay impyerno. Puro pagpapahirap ang ginagawa nila samen, sampu kaming mga bata ang nakatira sa malaking lugar na to ngunit namatay na ang dalawa samin kaya walo na lang kami.
Noong una hindi ko alam kung bakit ganun ang mga huling sinabi ni umma, kung bakit sinabi nyang kailangan naming mabuhay at hindi nya kami mapapatawad kung mamatay kami. Ngayon, alam ko na at dahil yun sa mga pasakit na ginagawa samin sa lugar na ito. Ang tila empyernong pagpapahirap nila sa mura naming edad.
Dalawang buwan na ang nakalipas, tila nasanay na kami sa mga bagay na ginagawa nila. Sa umaga pagkagising ay pakakainin kami at pagkatungtong ng alas nuebe y medya ay isa-isa kaming ipatatawag at duon isasagawa ang morning training, ang electrifying training kung saan ginagapos kami sa magkabilang kamay at paa saka padadaluyin ang kuryente sa especial na cable wire papunta samin. Nakakapanginig ng kalamnan, utak at buong sistema ang training na yun.
Pagpapahingahin nila kami pero pagsapit ng hapon muli kaming ipatatawag isa-isa para sa endurance training kung saan pinatatakbo kami sa hanggang bewang na tubig na sa katagalan ay pataas ng pataas hanggang sa kailangan na naming languyin ito. At sa gabi muli kaming dadalhin sa electrifying room. Ganun natatapos ang araw ng mga bata sa lugar na yun.
Pero hindi lang pisikal ang pagpapahirap nila dahil tinuturuan din nila kaming pumatay, humawak ng baril, maging marahas at maging walang awa sa kahit na anong bagay. Kapag hindi mo sila sinunod, matindi ang parusang naghihintay sayo.
" hyung... i-i can't do this anymore... " nanginginig ang kamay ni hordan habang hawak ang baril na binigay sakanya. May training kami ngayon, at base sa mga siabi ng naunang bata samen. Tao daw ang papatayin namin ngayon.
" but you kmow that we have to do this or else ----"
" jordano jimenez! You're next " mahigpit na hinawakan ko ang kamay ni hordan he's still shaking. He's really afraid of what will going to happen " jordan.. let's go " pareho pa kaming naghabol ni hordan sa paghawak sa isat-isa hanggang sa makapasok sya sa kwarto kung saan gagawin ang training.
Hindi ako mapakali, hindi ko alam kung ano tong nararamdaman ko pero kinakabahan ako, kinakabahan ako na baka hindi magawa ni hordan ang training at ang pinaka-kinakatakot ko ay ang parusang pwede nyang matanggap.
Nakarinig kami ng malakas na pagbagsak at agad akong napatakbo palapit sa kapatid ko nang makita kong sya pala ang bumalya sa isang sulok ng hallway " hordan! " agad kong tinayo ang maliit nyang katawan " stop this... " awat ko sa akma sanang paghampas ng latigo sa kapatid ko ng lalaking nakamaskara.
" this is his punishment " tila nanggaling sa ilalim ng lupa ang boses ng lalaki.
" i will take the responsibility " sabi ko. Naramdaman kong hinawakan naman ni hordan ang dulo ng damit na suot ko. I look back at him and smile " don't worry... you will not get hurt anymore " matapos yun ay binibit na ko ng mga lalaking nakamaskara.
Sa isang walang kalaman-laman na kwarto nila ko dinala, isang kwarto na ang tanging kulay lang na makikita mo ay puti. I pray in silent, alam kong mahihirapan ako sa mangyayare but if it is for my brother i will take it.
" argh! " napahiyaw ako nang malakas na tinadyakan ako nang lalaking to dahilan para tumilapon ako sa isang sulok ng kwarto at ramdam ko ang paglabas ng dugo mula sa bibig ko. Kita ko ang paglapit ng lalaki sa direksyon ko at nang makalapit sya ay hinahupit nya ko ng latigo na hawak nya. Hindi ko mabilang kung ilang beses ang paghagupit at pambubugbog na ginawa nila saken basta ang alam ko lang, hindi na ko makatayo ng ayos.
" hyung... i'm sorry " umiiyak na sabi ni hordan nang maihatid ako sa kwarto namin.
I smile at him and wipe his tears away " hush... you don't have to say sorry okay? Hyung is fine.. it is actually part of the training... " sabi ko at kahit na masakit ang mukha ko ay pinilit kong ngumiti sakanya
" but it happens because of my stupid-----" i cut him off.
I pull him closer to me " always remember that hyung will always protect you... no one will hurt you.. or if someone wants to, they need to fight me first... i will never leave you... hyung will always stay beside you... arraseo? " sabi ko sakanya.
Umiiyak na tumango naman sya " is that a promise hyung? " tanung nya.
I smile and nod as an answer " it's a promise " sabi ko sakanya at nag-pinky swear kami.
Nagbalik ako sa reyalidad nang marinig ko ang warning count down.
" it's time " rinig kong sabi ni hordan. Humiwalay sya sa pagkakayakap ko at ngumiti " you made your promise .. hindi ka talaga umalis sa tabi ko.. kamsamnida....hyung " kusang kumurba ang ngiti sa mga labi ko nang muli kong marinig sa mga labi nya na tinawag nya ulit akong kuya.
I pat his head " of course... that's a promise " i said while smiling and showed him my pinky. Nakangiting kinabit nya naman ang sakanya at saka ngumiti. It brings back the old times, noon na magkasama kami, na kami ang sandalan ng isat-isa. We both close our eyes nang madinig namin ang pabilis na pabilis na tunog ng countdown. This is the last... i kept my promise. Umma.... we both survived our life and we protect mafia at all.cost. we miss you...umma.
***