Kazumi
"WHAT?!" gulat na reaksyon naming lahat maliban sa dalawang kapatid ko.
"Ay, kung maka-react." umiiling na sabi ni Elle.
"Haynako, akala ko talaga matalino kayo. Kaya nga kami walang pake sa relasyon niya, hindi ba? Bakit, nandiri ba kami nun?" naningkit ang mata ko nang marinig ko ang sinabi niya.
Oo nga, she has a point.
"Gutom na ako guys! Sa cafeteria na lang tayo mag usap-usap." ani Gia habang nakahawak sa tyan niya kaya napatawa naman kami, tumango at dumeretso na sa cafeteria.
Nang makabili na kaming lahat ng pagkain, agad na kaming nag hanap ng table.
Buti na lang at konti pa lang ang tao at hindi siksikan. Nakahanap agad kami ng mauupuan.
"Bakit hindi niyo agad sinabi sa akin?" tanong ko habang nasa kalagitnaan kami ng pag kain.
"You never asked."
"At saka, pag i-me-mention namin si Lucas, bigla ka na lang nababadtrip, kaya hindi na kami nag try pang mag paliwanag." dagdag ni Ella.
Napatango naman ako. Naaalala ko na.
Everytime na mag o-open up sila ng topic about kay Lucas, gagawa ako ng excuse para mag-change ang topic.
"'Di mo ba siya nasisilayan?" takang tanong ni Gia.
"What do you mean?"
"Mag kaharap lang ang bahay niyo, imposibleng hindi niyo makikita ang isa't isa."
Bago pa ako makapagsalita, agad na nag-usap si Elle.
"Nako, hindi nga lumalabas ng bahay yan eh."
"Pansin ko nga. I didn't see you for the whole summer." ani Cleo.
"Ako rin! Sobrang namiss ko ang babaeng yan." malungkot na dagdag ni Gia.
"Haynako! Wag na kayong mag tampo. Babawi ako." nakangiti kong sabi sa kanila.
"Siguraduhin mo lang." ngumiti rin si Cleo.
"Nag tataka ako..." ani Gia habang pinaglalaruan ang pagkain niya.
"What?"
"Ano pala ang connection niyo sa isa't isa?" tumingin siya sa aming magkakapatid.
Ng hindi kami sumagot, agad siyang nagsalita ulit. "Kay Lucas, I mean." mukhang nagets niyang hindi namin alam kung anong pinagsasasabi niya kaya ayan, dinagdagan niya.
"Ah, simula bata pa lang, alam na naming mag pinsan kunu kami."
"Tapos?"
"Tapos ayun, ewan. Kinuwento kasi ni Mommy sa amin tungkol do'n." ani Ella.
Buti pa sila, nag kwe-kwentuhan kasabay ni Mommy.
Napa-iling naman ako sa naisip ko.
No, you shouldn't be jealous of you sisters. Your mom loves you.
Pag papa-alala ko sa sarili ko.
"Anong kinwento sa inyo?"
"About how our family is messed up. Kaya nga niya kami tinago dahil sobrang kahihiyan daw kami sa pamilya ng Coldsmith. Tanggap naman namin yun pero syempre, masakit pa rin sa amin na tinago kami ni Mommy. Para bang ikinakahiya niya kami sa mundo." nalungkot naman ako sa sinabi ng kapatid ko.
Alam ko namang nasasaktan sila eh, ayaw lang nilang sabihin.
Walang nag salita ni isa sa amin. Hindi kasi namin alam kung anong sasabihin.
Napa-iling si Ella at ulit na nag salita.
"Anyway, 'wag na natin 'yon pag-usapan. So ayun na nga, nakwento niyang may step sister siya."
"Si mommy?"
Tumango naman siya bilang sagot. "Yep! Ang sabi niya, best friend's lang naman daw talaga sila. Pero dahil mahirap ang nanay ni Lucas dati, kinupkop siya ng parents ni Mommy, kaya ayon, naging magkapatid sila."
"So that makes sense..." tumango tango naman ako. Binilisan ko ang pag kain dahil may kailangan pa akong gawin.
"Chill, Kazumi! Walang humahabol sa'yo." natatawang sabi ni Gia.
May pagkain pa man sa bibig ko, I still chose to speak, "I need to do something..." nilunok ko ang pagkain ko. "Finally!" sabi ko and I ran out of the canteen.
Narinig ko pa ang pag tawag nila sa akin but I didn't look back.
I was running. Inikot ko na ang buong building namin but I haven't even saw Lucas. Kahit anino niya man lang.
The bell rang so I had to go back to our classroom.
Bagsak ang mga balikat ko while I was walking. Pagdating ko ng classroom, there, I saw who I was looking for; Dylan.
Aish! Nag sayang pa ako ng energy, andito lang naman pala siya! Ba't ba hindi ko naisipang pumunta sa classroom namin kanina? What a dumb girl, Kazumi.
Umupo na ako sa upuan ko kanina. When I sat down my chair, napansin kong lahat ng kaibigan at mga kapatid ko ay nakatingin sa akin.
"What?" I asked to avoid this awkward situation.
"What's with the what? And why did you leave us, girl?" maarteng tanong ni Cleo.
"Wala lang. I went to out to look for someone."
"Is that someone, that someone?" ani Gia habang may nginunguso sa likod ko kaya napalingon ako. Only to see Lucas there. Okay, she got it right, pero hindi ko sasabihin!
"Nope." patay-malisya kong sabi and I faced in front.
Nang may pumasok na teacher, natahimik na sila sa pagtatanong sa akin. Buti na lang!
When the bell rang which refers to dismissal, agad kong inayos ang gamit ko at walang pasabing umalis. Again, I heard them calling me but I didn't mind.
While I was following him, nagtext ako kay Ella na mauna na silang umuwi. She asked pa if bakit hindi raw ako sasama, I just told her that I have important matters to attend. Well, it kind of is.
"Ouch." I said habang hinihimas-himas ang ilong kong natamaan sa kung saan; I was focused on my phone kasi.
"Kazumi?" aniya and from the second he said my name, my heart skipped a beat.
"L-Lucas..." damn, did I just stutter? What a shame.
"What are you doing here?" tanong niya at doon ko lang napansin ang lugar.
It was dark at nasa dulo na ito ng school. Walang tao rito kaya para siyang nakakatakot.
Ang tanong, bakit andito si Lucas?
"A-Ahm." napaiwas ako ng tingin. What will I say? Na sinundan ko siya dito dahil gusto kong magkabalikan kami? Which I think is very impossible to happen because it has been months since we last talked. Eight months, I guess?
"What?" iritable niyang sabi kaya napaatras ako. The Lucas I know won't ever do this to me.
"I-I just wanna talk to you." I bowed my head.
"Seriously?" 'di makapaniwala niya sabi. "Dito talaga?" agad niyang dagdag.
"Napadaan lang ako... at dahil andito ka na rin naman. C-Can we talk?"
"Do you know what place is this?" tanong niya.
Dahan-dahan akong umiling.
"This is my place for—" di natuloy ang sasabihin niya dahil may tumawag sa kanya.
"Lucas!" she ran until she reached our place. Agad na pumulupot ang kamay niya sa braso ni Lucas.
Then a unexpected thing happened.
I froze as I blinked multiple times.
That hurts. Bigtime.
----
Author's note:
Hello guys! I'm back here and maybe mag-u-update na ako every week. "Maybe" lang ah.
Medyo kinakapa-kapa ko pa ang mangyayari dito dahil I completely forgot my plot here (which is so sad). Kaya sorry if ang pangit ng updates.
Anyway, thank you for still reading this kahit na ang pangit nito. Lovelots.