Hafta başında dayanamadım paylaşıyorum kısa bir alıntı. Umarım hoşunuza gider :)
Cuma günü de 75. bölümü paylaşacağım inşallah. Şimdilik hoşçakalın Allah'a emanet olun...
***
''Ahsen daha ne kadar devam edecek bu?'' Ahsen tabağındaki baklavadan bir ısırık alıp tabağı önündeki sehpaya bıraktı. Her gün aynı mevzu dönüp dönüp duruyordu. Sıkılmıştı artık.
''Canım ne zaman isterse o zaman bitecek Leyla yeter. Darlayıp durma.'' Bu sefer sehpanın üzerindeki çayına uzandığında çayı dökmemek için çok dikkat ediyordu.
''Tamam, anladım da kendi kocana çektir ceza, benimkine neden bulaşıyorsun? Dışarısı buz gibi!''
''Suç ortağı da en az suçlu kadar ceza yer. Bilmiyor musun?'' Leyla çaresizce önce Rahşan Hanım'a sonra da Meryem Hanım'a döndü. İkisi de ellerinden bir şey gelmeyeceğini ifade edince hayal kırıklığıyla kalakalmıştı. Ahsen'in Ateş ve Yavuz'a çektirdiği cezalar artık canını sıkıyordu. Gerçi Ateş'e sadece Miroğlu Konağı'na geldiğinde caza vardı evet ama buz gibi soğukta kısa da olsa kocasının soğukta durmasına içi el vermiyordu. Yazıktı vallahi Yavuz'a. Günlerdir dışarıda ne yapıyordu garip kim bilir...
Yerde kendince emeklemeye çalışan oğluna döndü bu sefer. Arslan bebeğin yanında oyunlar oynuyor Murat da bununla eğleniyordu.
''Gör oğlum gör! Halanın babana yaptıklarını gör!''
''Leyla! Yine başlama istersen. '' Emirhan ikilinin atışmasına kıkırdayıp göz ucuyla Melek'e baktı. Kızın ilgisinin kendisi hariç diğer herkeste olduğunu fark edince bozulmuştu. İşte buna sinir oluyordu genç adam. İnsanların yanında doya doya bakışamıyordu sevdiğiyle. Canına tak demişti artık. Konuşacaktı Yavuzla da, Ateş izin vermiyordu. Durumlar karışık bekle diyordu. Ahsen'in Yavuz'u affedip her şeyin normale dönmesini bekliyordu. Aslında Ahsen affetmese canına minnetti. Böyle bir şeyi Emirhan'dan saklamalarına çok bozulmuştu genç adam. Ama işin sonu Melek olunca o da istiyordu artık bir an önce affetmesini.
''Ondan demiyorum gülüm ben. Ateş'in deli damarı tutarsa bir daha gelmez, konuşmaz seninle. Ondan şey ediyorum. Yoksa müstahak tabii hepsine.''
''Gidemez. Meraklanma sen.''
''O nedenmiş o?''
''Suçlu çünkü. Suçlu olmasa haklısın. ''
''Leyla haklı Ahsen. Çok uzadı. Yazık değil mi adamlara. Bu soğukta dışarıda. Yemek de vermiyormuşsun.'' Emirhan Antep'in dilinde dolaşan dedikoduları hatırlayıp oradan yürümeye çalıştı.
''Vermem tabi! Verir miyim? Avluya aldığıma dua etsinler onlar. Yoksa Yavuz'un yeri kapının dışı!''
***