Tony karakterini degistirmeye karar verdim. Multimedya da yeni Tony yi görebilirsiniz. Bu bölümde yasananlar Arya icin bir dönüm noktasi olacak. Tony'den duyacagi seyler onun bütün hayatini, Dogru bildigi herseyin, bütün hayatinin aslinda ne kadar büyük bir yalanin üzerine kurulu oldugunu ögrenecek. Bu yeni bilgiler onun hayata bakisini, hatta sevdiklerine karsi bütün davranislarini etkileyecek. Daha fazla aciklama yaparsam okumaniza gerek kalmayacak. O yüzden ben simdi kenara cekileyim. Herkese keyifli okumalar diliyorum ;))
"Benden hic birsey saklamadigini söylerdin, Ayaz. Demek ki seninde sakladigin seyler varmis bu hayatta." diye fisildadim. Bu sefer türkce konusmustum.
"Eminim sakladigi baska seyler daha vardir." dedi, Tony.
Gözlerim saskinlikla büyürken, hayretler icinde Tony'ye baktim.
"Sen türkce biliyor muydun?"
"Bilmem." dedi, Tony gülümseyerek. Yine türkce konusmustu.
"Ama nasil? Madem dilimizi anliyordun, neden anlamiyormus gibi yaptin?" diye sordum sinirle.
"Benimle hic türkce konusmadiniz ki; bende bu yüzden size hep ingilizce cevap verdim. Bana türkce bildigimi hic sormadin." dedi.
"Ama bu nasil olur? Ne alaka yani! Gayet güzel konusuyorsun üstelik."
Tony, düsünür gibi bakislarini baska yöne cevirdi ve bir kac saniye etrafa bakti. "Eskiden, yani daha bir cocukken ailemle beraber ülkeyi terk etmek zorunda kalmisiz. O zamanlar neden öyle oldugunu hic sorgulamadim. Babam Türkiye'ye gidecegimizi söyledi. Ben daha öyle bir ülkenin varligindan bile habersizken kendimi Istanbul'da buldum. Uzun bir süre orada kaldik. Orada okula gittim, orada arkadaslarim oldu; yani senin ülkende senden daha cok vakit gecirdim." dedi ve gülümsedi. Bense saskinlikla acilmis dudaklarim ve hayret dolu bakislarimla ses bile cikarmadan onu dinliyordum.
"Neden Istanbul'a gitmek zorunda kaldiniz?" diye sordum.
Sertlesen bakislari yüzümde dolasti. Sorum onu rahatsiz etmis gibiydi. Ifadesi, yutkunup, yerime sinmeme neden olurken kendimle mücadele ettim. "Is yüzünden." dedi, küfür eder gibi.
Dudaklarimi birbirine bastirarak, anladigimi belli etmek icin basimi salladim. "Aklimizin almadigi baba isleri."
"Ben babami bile anlamazken, yaptigi isleri hic anlamiyorum. Keske, en azindan neler yaptiklarini bizden saklasalar." diye fisildadi.
Ne demek istedigini anlayamadim ama bunu sormaya cesaretim de yoktu. Bende aklima gelen baska bir soruyu sordum. "Ayaz'la orada mi tanistiniz?"
"Evet. Onunla tanismamiz tesadüf degildi. Seninle tanismamiz da tesadüf degildi. Sadece bu sekilde karsilasmamiz bir tesadüftü. Önünde sonunda bir yerde tanismak zorunda kalacaktik." dedi. Isaret parmagini üzerime dogrultmus, gözlerimin icine bakiyordu.
"Bu ne demek oluyor? Neden tanismak zorunda kalacaktik?"
"Aslina bakarsan daha bizler dogmadan kaderlerimiz kesismis; babalarimiz ve onlarin babalari tarafindan."
"Cok gizemli konusuyorsun, Tony. Bunu bilerek yapiyorsun, degil mi? Bana daha acik konus lütfen."
"Peki, acik acik konusalim o zaman. Babanin ne is yaptigini biliyor musun?" diye sordu.
"Elbette biliyorum. Arkadaslarinla birlikte konakladigin otelin ve diger ülkelerdeki otel zincirlerinin babamin oldugunu biliyorsundur heralde."
"Evet, bunu biliyorum. O sadece isinin cok kücük bir parcasi. Ben sana asil ne is yaptigini soruyorum."
Kaslarimi cattim. Cünkü ne demem gerektigini bilmiyordum. "Benim bildigim tek isi bu. Dedemin diger isleriyle de ilgilendigini biliyorum ama bunlar cok cesitli isler. Hepsi hakkinda fikir sahibi olmam imkansiz."
Tony'nin dudaklari yukari kivrildi ve elini biraz ileride oturan arkadas grubuma cevirdi. Benim görebilecegim sekilde parmagini üzerlerinde dolastirdi. "Hepsini taniyorsun, öyle degil mi?"
"Tabiiki de taniyorum. Onlar benim arkadaslarim."
"Bartu ve Derin'in babasi, Kutay'in babasi, Beren'in babasi..." sonra parmagini bana cevirdi ve devam etti. "senin ve benim babam; hepsinin ugrastigi ortak bir is var." dedi ciddiyetle.
Nefes bile almadan ne diyecegini bekledim.
"Bunu duymak hic hosuna gitmeyecek ve büyük ihtimalle bunu sana söyledigim icin azardan daha fazlasini isitecegim. Bizim babalarimiz, dünyanin en büyük uyusturucu cetesinin üyeleri."
Bir kac saniye boyunca tuttugum nefesimi büyük bir kahkaha esliginde disari verdim ve kahkaha atarken öne dogru egildim ve bedenimi dizlerime yapistirdim. Tony'nin bu söyledigine katila katila güldüm. Hala öne dogru egikken basimi cevirip ona baktim. "Bu gercekten komikti." dedim ve toparlanmanmaya calisarak tekrar arkama yaslandim ama hala söyledigi seye gülüyordum. "Bu duydugum en ama en sacma seydi." dedim fakat; Tony, bana büyük bir ciddiyetle bakmaya devam ediyordu. Bakislari bana dogrulugundan sasmadigi bir gercegi aciklamanin ifadesiyle bakiyordu ve bu bakislar beni ciddiyete davet ediyordu. Gülmem yüzümde solarken "Saka yaptin, degil mi?" diye sordum.
Basini yavasca saga sola cevirdi. Gözlerim korkuyla büyürken bakislarim arkadaslarima kaydi. Bartu, ayakta hararetle birseyler anlatirken; digerleri kahkahalarla anlattigi seye gülüyordu. Bakislarim Beren'i buldugunda göz göze geldik. O gülmüyordu ve kaskati olmus bir ifadeyle yüzüme bakiyordu. Sanki Tony'yle ne konustugumuzdan haberi varmis gibi...
"Beren'in bu islerden haberi var mi?" diye sordum hala Beren'e bakarak.
Tony, nefesini seslice disari verdi. "Süpheleniyor. Bana bir kere sormustu ama ona böyle birsey olmadigini söylemistim. O da bir daha sormadi. Ama bence bunu biliyor ama bildigini söylemiyor." Elini kolumun üzerine koydugunda Tony'ye baktim. "Bak bunu sana neden anlattigimi bilmiyorum. Sadece senden cok fazla seyin saklandigini fark ettim. Muhtemelen abin Ates'in bu islerden artik haberi olmustur. Tipki benim abim gibi. Bu bir aile isi ve babalarimiz onlardan sonra bu islerle ilgilenmemizi isteyecekler. Bunu bizlere aciklamak icin dogru zamani beklerler ve Beren'in hala zamaninin geldigini sanmiyorum. Sizler benden daha sanslisiniz. Cünkü sizin babalariniz gercekte ne is yaptiklarini sizden sakliyorlar. Siz, masum görünen ve kanuna uygun bir hayatin icine dogdunuz. Benim babam her ne kadar bizi bu islerden uzak tutmaya calismis gibi görünsede biz bu hayatin icine dogduk. Görünürde babam kahve, tütün ve sarap isiyle ugrasiyordu ama ben isin aslini cok uzun zaman önce ögrendim. Sen New York'da pembe bir rüya yasarken bunu nasil ögrenebilirdin ki?"
Saskinligim yerini öfkeye, daha sonra hayal kirikligina birakirken göz yaslarim usulca yanaklarimdan süzüldü. Benim babam miydi bir cok ölüme sebep olan? Dünyada her gün kac kisi, kac genc uyusturucu yüzünden ölüyordu ve buna benim ve arkadaslarimin babalari mi sebep oluyordu? Tanrim, bu nasil bir dünyaydi böyle? Benim babam ya, benim babam! Babam benim kahramanimdi. Ben hep onun gibi bir adamla evlenmenin hayallerini kurarken, babam dünyayi mi zehirliyormus? Tony'ye sormak istedigim cok fazla sey vardi ama ben sesimin cikabileceginden bile emin degildim.
Bagazimi temizledim. "Ayaz'in bundan haberi oldu mu?" diye fisildadim güclükle. Lütfen hayir de, lütfen! Icimden hayir demesi icin dua ettim. Ayaz, böyle bir seyi ögrenmemeliydi.
Basini salladiginda gözlerimi kapattim ve basimi ellerimin arasina aldim. Tanrim, Ayaz bunu ögrenmisti ve kim bilir neler hissetmisti. Ahh, hayir böyle birsey olamaz. O bunu kaldiramazdi. Onun intihar etmis olabilecegini söylediklerinde bunu reddetmistim. Ayaz, asla böyle birsey yapamazdi.
"Arya, bak bunlarin cok agir geldigini biliyorum ama böyle dagilmana izin verme. Lanet olsun! Bunlari sana anlatirken ne geciyordu ki aklimdan?" diye kendine kizmaya basladi, Tony.
Gözyaslarimi elimle sildim ve Tony'ye döndüm. "Hayir, sen kötü birsey yapmadin. Sadece gözlerimin önündeki kalin sis perdesini kaldirdin. Bunun icin... bunun icin sana minnettarim. Fakat senden birsey isteyecegim. Lütfen arkadaslarima bunlardan bahsetme. Bu cok agir bir yük ve hepimizin altina girmesine gerek yok."
"Tamam, onlara hicbir sey söylemem. Zaten buna hakkim da yok. Sana bile anlatmamam gerekirdi."
"Ayaz, bunu ne zaman ögrendi?" diye sordum.
"Cok olmadi. Yanidan kazadan kisa bir süre önce ögrendi."
Gözlerimi yumdugumda yeniden akmak icin savas veren gözyaslarima daha fazla engel olmadim. Sessizce aglarken "Ayaz, bu yüzden intihar etti." diye fisildadim.
"Bunu bilemeyiz, Arya."
"Ama o bir kaza degildi. Beni kimse onun kaza yaptigina inandiramaz. Biliyorum, Ayaz intihar etti. Kazadan kisa süre önce ögrendi demedin mi? Ayaz, böyle birseyi kabul etmezdi. Ben bile hala babamin böyle bir isle ugrastigina inanamazken; Ayaz kim bilir ne hallere düsmüstür. Ayaz öldü ve buna kendi ailem sebep oldu. Tanrim, bu nasil bir hayat? Ben nasil bir yalani yasiyorum? Sevdigim herkes bana yalan söylemis." Dogru bildigim hersey yalanmis ve ben bunu daha yeni ögreniyordum. Babam, dedem, arkadaslarimin babalari, hatta Beren'in babasi bile arkamizdan ne isler ceviriyordu! Ya hala inanamiyorum! Benim babam, benim dedem nasil böyle bir ise girerdi? Annemin haberi var miydi? Eger varsa, nasil bize belli etmemeyi basariyordu? Nasil yüzüme bakabiliyordu? Tony, Ates abiminin bu isten büyük ihtimalle haberinin olabilecegini söylemisti. Abim nasil böyle bir isin ortagi olmayi kabul edebilirdi?
"Arya, bak! Bende böyle birseyi duydum ama ben Ayaz'in intihar edecegine asla inanmam. Simdi sana söyleyecegim seyin dogrulugundan emin degilim ve duyacagin seyden sonra yanlis seyler yapmayacagina emin olmam lazim. Düsünmeden, aceleyle hareket etmeyecegine dair bana söz ver!"
"Ne söyleyeceksin?" diye sordum heyecan ve korkuyla.
"Önce söz ver." dedi tek kasi havaya kalkarken.
Basimi salladim. "Tamam, söz. Söyleyeceklerin aramizda kalacak."
"Tamam, o zaman. Bak ben birseyden süpheleniyorum ama bunun dogru olup olmadigini bilmiyorum. Ayaz, o kazayi yapmasindan hemen önce benimle konustu. Sesi ve tavri bi garipti. Bilmiyorum, belki de ben bir anlam yüklemeye calisiyorum ama bence Ayaz, öldürüldü."
"NE?" Ayaz, öldürüldü mü? Abimi kim, neden öldürmek istesin ki?
"Biliyorum, bunun düsüncesi bile sana cok sacma geliyor ama ben onun öldürüldügüne inaniyorum."
"Sana güvenebilir miyim, Tony?" diye sordugumda onu fazlasiyla sasirttigim yüzünün aldigi ifadeden belli oluyordu. Birkac saniye saskinlikla yüzüme bakti, sonra basini salladi ve ciddiyetle konustu. "Bak, biliyorum pek güven verici bir baslangic yapmadim ama inan bana güvenmeni cok isterim. Biz ayniyiz, Arya. Sen de, ben de ailemizin bize bictigi hayati yasadik ve cokca kez en sevdiklerimiz tarafindan kandirildik. Kaderimizi onlar cizmis olabilir ama bunu degistirmek bizim elimizde. Ben, benimkini degistirmek icin elimden geleni yapacagim. Eger sen de kendinkini degistirmek istiyorsan sana her türlü yardimda bulunurum ama bunun icin birbirimize güvenmemiz gerekiyor. Bana güvenmek verecegin en yanlis karar olmayacaktir." dedi gülümseyerek.
"Onlarin yaninda rahat degilim ve bizim konusmamiz gereken cok fazla sey var. Beni buradan götürür müsün, Tony?"
"Tamam, sen arkadaslarina gidecegimizi söyle ondan sonra gidelim."
"Hayir, onlarla degil. Gidecegimizi bilirlerse bizi yalniz birakmazlar. Ben seninle yalniz konusmak istiyorum."
Tony, tek kasi havaya kalkarken bi bana bi onlara bakti. "Emin misin? Sonra gittigimizi fark edince sana kizmazlar mi?"
"Inan, su an hicbir sey umurumda degil. Sadece suradan bir an önce gitmek istiyorum." dedim bikkinlikla.
"Kaldir kicini da gidelim öyleyse." dedi ve ayaga kalkti.
Hizla yerimden kalktim ve kimseye bakmadan Tony'nin pesinden eve girdim. Tony, arabalarin anahtarlarindan birini eline aldiktan sonra kimseye gözükmeden evden cikip arabaya dogru yürümeye basladik. "Kullanabilecegine emin misin? Bugün sende baya icki aldin." dedim.
"Merak etme, kullanabilecek durumdayim." dedi ve arabanin kilidini acti. Elimi kapiya uzattim ve tam acmak üzereyken bir el arkamdan kolumu yakaladi.
"Nereye gidiyorsunuz, Arya?" diye sordu sertce.
Arkami döndügüm anda Beren'le göz göze geldim. "Yalanlarla yüzlesme gezisine cikmaya karar verdik. Sen de gelmek ister misin, Beren? Ailelerimiz hakkinda ki gerceklerle yüzlesmeye cesaretin var mi? Fakat sunu bil ki, bu arabaya binersen artik hicbir sey eskisi gibi olmayacak!"
Yeni basladigim GÖLGE OYUNU kitabina göz atmanizi istedigimi yeniden hatirlatmak istiyorum. Deli divane bir aski anlattigim hikayenin hosunuza gidecegini düsünüyorum.