Odada aynanın karşısına geçmiştim ve saçlarımı düzeltiyordum. Üzerime siyah bir tişört giymekle yetinmiştim. David de çalışma masasına oturmuş. Çizim ödevini yapıyordu. Oflayarak bana baktı ve belini sandalyeye doğru dayadı.
"Tanrım! Size hiç ödev verilmiyor mu?"
"Hayır!" Dedim kaygısızca. Ardından parfümümü de sıkıp onu yanına gittim. Masanın üzerindeki çizime baktım.
"Diana da ödevini yapıyor mu bari?"
"Bilmiyorum." Dedi omuzlarını silkerek. Diğer sandalyeyi onun önüne çektim ve oraya oturdum.
"Dostum kızla ne zaman konuşacaksın?"
"Bilemiyorum. Biraz fazla endişeliyim. İstersen durumu anlatırken yanında olabilirim."
"Yalnız olsam daha iyi olacak sanırım."
"Anlıyorum...peki ne için endişeleniyorsun? Kız senin aklını kaçırdığını falan sanacak diye mi yoksa şu kurt avcılar yüzünden mi?"
"Aslında her ikisi içinde...diyelim ki onu dönüştürdüm. Bir gün onlarla karşı karşıya geldiğimizde kendini nasıl savunacak. Ya onu çok erken kaybedersem?"
"Ondan hoşlanıyor musun?"
"O bana değer veriyor...yalnızca bunu biliyorum ve sanki diğerleri gibi değil."
"Anna ve Melissa gibi mi?"
"Kesinlikle...ilk defa bir kız benden hoşlandığını ben ona bir şey söylemeden söylüyor. Her ne kadar Jessica onu gaza getirmiş olsa da sonuçta bunu bana kendisi itiraf etti."
"Bak dostum!...eğer Diana seni gerçekten seviyorsa..her şeyi anlayışla karşılar ama tepki verirse de onu suçlama. Sonuçta o bir insan. Emin ol ki Bella'da da aynı şeyleri yaşadım."
Kafasını salladı ve gülümsedi.
"Sanırım haklısın. Aslında bugün onunla konuştuğumda, akşam seni alırım demiştim ama sonrasında vazgeçtim."
"Vazgeçme! Hemen hazırlan ve git. Onu sakin bir yere götür ve konuş onunla. Anlat ona!"
"Sence bunu yapmalı mıyım?"
"Bence bunu kesinlikle yapmalısın."
O sırada kapı çalmıştı. Gelenin Ed olduğundan emin bir şekilde David'e baktım ve içeriye girdim. Tyler kapıyı çoktan açmıştı. Tahmin ettiğim gibi Ed gelmişti. David de yanımıza geldi ve Ed'e doğru baktı.
"Neler oluyor?" Diye sordu Ed, hepimize teker teker bakarak.
Üçümüzde aynı anda omuz silkmiştik.
"Ben gidiyorum." Dedim askılıktan ceketimi alarak. Ardından David'e baktım.
"Sen de artık çıksan iyi olur. Geç kalma." Dedim ve son kez Ed'e bakarak oradan ayrıldım.
-David
Chris kapıdan çıkar çıkmaz Ed bana bakmıştı.
"David çıkmadan önce seninle bir şey konuşabilir miyiz?"
Kafamı salladım. Sanırım ne konuşacağını biliyordum. Tyler bir bana bir de Ed'e bakıyordu. Biz koltuklara doğru geçerken o da odasına girmişti.
"Sanırım ne hakkında konuşacağımı biliyorsun.."
O daha sözünü tamamlamadan konuşmuştum.
"Jessica."
-Bella
Hızlı bir şekilde ayakkabılarımı giydikten sonra boy aynasında kendime doğru bakmıştım. Birazdan Chris gelecek ve beni alacaktı. Elena da çalışma masasına oturmuş önündeki deftere bir şeyler karalıyordu. Ceketimi üzerime geçirirken aynı anda onun yanına doğru ilerledim ve deftere karaladığı şeylere baktım. O kadar dalgındı ki dibinde olduğumu fark etmemişti bile. Deftere bir ad yazıyordu ama bunu oldukça küçük darbelerle yapıyordu. Gözlerimi kısarak tekrar baktığımda her bir satıra "Tyler" yazdığını gördüm. Hafifçe boğazımı temizlediğimde Elena elindeki kalemi bırakarak defteri kapattı ve bana doğru baktı.
"Bella...demek çıkıyorsun!"
"Evet." Dedim kafamı sallayarak.
"Gelirken bir şey ister misin?"
"Ne gibi bir şey?"
"Bilemiyorum..istersen Tyler'ı yanımda getirebilirim.
"Tyler mı?" Diye sordu gözlerini belerterek. Ardından kısık bir sesle konuştu.
"Haa..şu senin mavi gözlü arkadaşın değil mi? Hani şu doğum gününde konuştuğum çocuk.."
"Evet!..hani şu ismini deftere karaladığın çocuk." Dedim sırıtarak.
"Pekala! Sanırım yakalandım." Dedi yere doğru bakarak.
Gözlerimi kıstım.
"Uff..hem de nasıl yakalndın!"
"Bundan utanmıyorum." Dedi kafasını kaldırarak.
"Elbette utanmayacaksın. Duygularımızda özgürüz."
"Sanırım haklısın, özgürüz. Sence onunla konuşmalımıyım?"
"Bunu kesinlikle yapmalısın. Hemde en kısa zamanda."
Gülümsediğinde ben de gülümsemiştim.
"Hatta istersen senin yolunu açabilirim. İlk önce onunla ben konuşabilirim daha sonra sen konuşursun."
Biraz düşündü sonrasında cevap vermişti.
"Pekala! O zaman onunla yarın konuş ve beni onunla buluştur. Sana bu konuda güveniyorum."
"Güvenebilirsin!" Dedim ve telefonumu da cebime koyarak odadan çıktım. Chris arıyordu. Sanırım gelmişti. Telefona bakıp gülümsediğim sırada arkamda biri olduğunu fark etmiştim. Hızlı bir şekilde arkama döndüğümde Hailey'nin rahatsız edici gülümsemesiyle karşı karşıya kalmıştım. Hiçbir şey söylemeden arkamı döndüm ve merdivenlerden indim. Elimde olsa şu anda suratını parçalayabilirdim.
Arabaya binmiş ormana doğru ilerliyorduk.
"Yine o kız karşıma çıktı." Diye söze başladım.
"O pis sırıtışını gördüğümde kendimi zor tutuyorum. Yakında elimden bir kaza çıkacak diye endişeleniyorum."
"Hangi kızı?" Diye sordu Chris kaşlarını çatarak.
"Sence hangi kız Chris...elbette Hailey'den bahsediyorum."
Hiçbir şey söylememişti. Arabayı durdurduğunda aynı anda inmiştik. Elimi tuttu ve yürümeye başladık.
-David
Ed, elbette benimle Jessica hakkında konuşmuştu. Aslında konuştu mu yoksa tehdit mi etti, tam olarak anlayamasamda bir şeyler olmuştu işte.
Arabayı durdurdum ve Diana'ya bir mesaj attım. Birkaç dakika sonra evin kapısı açıldığında kafamı eğdim ve oraya baktım. Diana geliyordu. Ayakkabılarını kapıyı yavaşça kapattıktan sonra giymişti. Bana doğru baktı ve hızlıca arabaya koşup ön koltuğa bindi.
Bir yandan gülümsüyor bir yandan da eve bakıyordu.
"Sanırım ucuz atlattım." Dedi alt dudağını ısırarak.
"Neden ki?"
"Halamın dışarıya çıktığımdan haberi yok."
"Sana haber vermeni söylemiştim."
"Dinle beni! Hayatım boyunca ailemden saklı bir şey yapmadım. Bırakda tadını çıkartayım." Dedi ve derin bir nefes vererek arkasına yaslandı. Gülmüştüm.
"Pekala beni nereye götürüyorsun?" Diye sordu.
Dikiz aynasından gözümü ayırmadan konuştum.
"Sessiz ve yalnız kalabileceğimiz bir yere."
Nihayet geldiğimizde saat 11.30 olmuştu bile. Diana esneyerek arabadan indi ve tuhaf bakışlarla bana baktı.
"Ormanda mı konuşacağız?" Diye sordu. Korktuğu her halinden belli oluyordu ama aklıma başka bir yer gelmiyordu. Onu cafeye götürüpte olanları anlatamazdım. Gözlerini karşısından ayırmıyordu. Onun yanına gittim ve yavaş bir şekilde elini tuttum. Ancak o zaman yeşil gözlerini bana sabitleyebilmişti. Ona güven vermek istercesine gülümsedim. Ellerimizi bırakmadan ilerlemeye başlamıştık...