❝I carry the weight of you in my heavy heart❞
Kiana
Το βράδυ της Τρίτης όταν ξύπνησα ήταν ακόμη κουρνιασμένος στην αγκαλιά μου, αναγκάστηκα να τον ξυπνήσω επειδή ο πυρετός είχε ανέβει και ένιωθα απαίσια.
Με φίλησε στο μέτωπο και του είπα πως καλύτερα θα ήταν να πάει σπίτι του να ξεκουραστεί. Όταν τον ρώτησα αν ήταν καλύτερα, απλώς μου έγνεψε χαμογελώντας ελάχιστα. Και έπειτα έφυγε.
Την Τετάρτη το πρωί, δεν πήγα πάλι στη δουλειά, από το απόγευμα άρχισε ο πυρετός να πέφτει, και έτσι παρέμεινα στο κρεβάτι να κοιμάμαι, μέχρι την Τετάρτη το βράδυ.
Σηκώθηκα και πήγα μέχρι το σαλόνι όμως έπειτα, κάθισα στον καναπέ και παρατήρησα το όμορφο χριστουγεννιάτικο δένδρο που είχε στολίσει εκείνος.
Ο Tom έλεγε να πάω πίσω στο κρεβάτι για να μην το κολλήσω χολέρα ξανά και ξανά, μέχρι που η μαμά σταμάτησε να τον αγνοεί και τον αγριοκοίταξε. Έτσι σταμάτησε.
Ο μπαμπάς με φίλησε στο μέτωπο και μου χαμογέλασε. «Κάτσε εδώ, είναι καλύτερα από το αρρωστοκρέβατο.» μου είπε και του ανταπέδωσα ένα χαμόγελο.
«Αυτά.» κοιτάζω την Arabella καθώς κάθεται στην πολυθρόνα απέναντι διαγώνια από το κρεβάτι μου.
«Περίεργα πράγματα.» στραβώνει τα χείλη της. «Αλήθεια, δε γνωρίζω τίποτα. Ο Niall δε μου λέει τι λένε με τον Harry ή γενικά ξέρεις, ούτε εγώ του λέω τι λέμε εμείς οι δύο.» με κοιτάζει μπερδεμένη.
«Εντάξει, δεν πειράζει. Δε θέλω να ρωτήσεις ούτως ή άλλως. Το πρωί μου έστειλε μήνυμα, λίγο πριν έρθεις, για να δει αν είμαι καλά. Αυτό μόνο επιπλέον από χθες.» της εξηγώ.
«Του απάντησες;»
«Όχι ακόμη.»
«Γιατί;» σμίγει τα φρύδια της καθώς σηκώνεται και έρχεται και κάθεται στην άκρη του κρεβατιού μαζί μου.
«Επειδή-δε-δε ξέρω. Νιώθω πως κάτι δεν πάει καλά.» της εξηγώ.
«Μα αφού δεν έχει γίνει τίποτα μεταξύ σας.» με κοιτάζει προβληματισμένη, στραβώνοντας τα χείλη της.
«Δε ξέρω, Arabella. Νιώθω περίεργα. Τέλος πάντων, ελπίζω όλα αυτά να είναι απλά βλακείες που πλάθει το μυαλό μου.»
«Ναι..» ανασηκώνει τους ώμους της εκείνη, καμπυλώνοντας ελάχιστα τα χείλη της σε ένα ελαφρύ μούτρωμα.
«Τι κάνει ο Ben; Έχω πολύ καιρό να τον δω. Είναι πλέον με εκείνη την κοπέλα που μου έλεγες;» με ρωτάει αμέσως μετά.
«Με την Crystilia, ναι. Χαίρομαι τόσο για εκείνον, του αξίζουν τα καλύτερα.» της λέω, μα παραλείπω την όλη περίπου εξομολόγηση του για τώρα από εκείνον.
«Και σε εσένα. Αξίζεις τα καλύτερα.» μου χαμογελάει γλυκά και μετακινούμαι στο κρεβάτι για να την αγκαλιάσω, μόλις το κάνω αμέσως όμως απομακρύνομαι πίσω.
«Μου έχεις λείψει πολύ, αλλά δε θέλω να σε κολλήσω.»
«Δε με νοιάζει, και εμένα μου έχεις λείψει πολύ.» μου ομολογεί, τραβώντας με αμέσως πίσω μες την αγκαλιά της σφίγγοντας με και φιλώντας τα μαλλιά μου ξανά και ξανά.
«Σειρά σου τώρα, πες μου πως είναι τα πράγματα με τον Niall.»
«Καλά. Πολύ καλά, ομολογώ. Θέλει να γνωρίσω τους δικούς του και έχω αγχωθεί πραγματικά...» ξεφυσάει δυνατά.
«Σοβαρή σχέση, τότε. Θα σε λατρέψουν στα σίγουρα, δε χρειάζεται να ανησυχείς γι'αυτό, αγάπη.» την διαβεβαιώνω.
Η Arabella είναι ένας τόσο γλυκός και αξιολάτρευτος άνθρωπος, που θα πρέπει να είσαι πολύ ανόητος ή κακός για να μην την λατρέψεις.
«Όχι βρε, δεν ανησυχώ γι'αυτό. Δε ξέρω ποια τουαλέτα από όλες να βάλω, είπα στην καινούργια υπηρέτρια της μαμάς να μου βρει τις εικοσιδύο καλύτερες από όλες για να επιλέξω την ιδανική. Αν και λέω να κάνω εναλλαγή ανάμεσα σε δυό, μία για το ορεκτικό και το κυρίως και άλλη μία για το επιδόρπιο και μετά έτσι για τη χαλάρωση.»
Μου εξηγεί πολύ γρήγορα και γελάω αμέσως δυνατά.
«Από τα πόσα φορέματα πρέπει να επιλέξει τα εικοσιδύο;» τη ρωτάω μέσα από τα γέλια.
«Νομίζω από τα εβδομήντα. Δε θυμάμαι κιόλας καλά πόσα έχω για αυτήν την σεζόν.» τρίβει το κεφάλι της.
«Αχ, σε αγαπώ.» την αγκαλιάζω γύρω από το κεφάλι και της αφήνω ένα φιλί στο πάνω μέρος του μέσα από τα γέλια μου που δεν σταματούν.
«Πρέπει κιόλας να κρατήσω και ένα για τα γενέθλια σου.» αποκρίνεται.
«Μπα..» σηκώνομαι από το κρεβάτι.
«Ο Niall αλήθεια τι λέει για όλα αυτά τα φορέματα;»
Περπατάω προς την πόρτα και της κάνω νόημα με το κεφάλι να πάμε από εκεί.
«Θέλει να τα πετάξει όλα στη φωτιά στο τζάκι.» γελάει ελαφρά και έπειτα και εγώ μαζί της.
Βγαίνω από το υπνοδωμάτιο μου και με ακολουθεί. «Σας λατρεύω!» της λέω τσιριχτά.
Καθώς η Arabella αποκοιμιέται βλέποντας το "Ψυχρά και Ανάποδα" που τόσο ήθελε, παίρνω το κινητό μου και κοιτάζω την ώρα.
Κοντεύει εννιά και μισή. Χαίρομαι που είναι εδώ από το πρωί και περάσαμε όλη τη μέρα μας μαζί μέχρι το βράδυ.
Ανοίγω το μήνυμα του Harry όπου με ρώταγε τι κάνω από το πρωί, και αποφασίζω να του απαντήσω τώρα.
*Είμαι καλά* του στέλνω. Δεν περνάνε ούτε πέντε λεπτά όταν μου στέλνει την απάντηση του.
*Ευχαριστώ που δε μου απάνταγες. Έχεις πυρετό;* μου γράφει.
*Παρακαλώ. Όχι, δεν έχω κάνει σήμερα, αλλά θα μείνω προληπτικά σπίτι αυτές τις ημέρες. Έχει έρθει η Arabella να με δει, μα μόλις αποκοιμήθηκε.* του στέλνω με τη σειρά μου.
*Λοιπόν, δε βρέθηκε χρόνος να μου απαντήσεις, τότε.* μου λέει.
Δε μου αρέσει καθόλου το ύφος του και γι'αυτό πιστεύω ότι πρέπει να τον ρωτήσω και για το πάρτι αύριο μιας και δε μου έχει πει τίποτα ακόμη.
Βασικά, θα τον ρωτήσω πλαγίως. Θα μάθω με αυτόν τον τρόπο.
*Τι θα κάνεις αύριο;* του στέλνω.
*Θα έρθει η Gemma. Θα έχουμε αυτά τα οικογενειακά, ξέρεις, ίσως μείνουμε σπίτι ή πάμε στον μπαμπά.* μου γράφει.
*Στο Michigan; Θα μείνετε μέρες;* τον ρωτάω.
Δε γίνεται να μου λέει ψέματα και να χρησιμοποιεί την ίδια την οικογένεια του, έτσι; Νιώθω ελάχιστα, κάπως πιο ανακουφισμένη.
*Όχι το πολύ μία μέρα. Θα τα πούμε όμως την Κυριακή. Θα έρθεις να δεις και την Gemma. Είσαι η αγαπημένη της.* μου γράφει.
*Το θέμα θα ήταν να είμαι η αγαπημένη κάποιου άλλου, αλλά ξέχασα ότι εσύ προτιμάς τη γιαγιά Williams. * του στέλνω.
Κάπως το κλίμα μεταξύ μας έχει ηρεμήσει και είναι πιο παιχνιδιάρικο.
*Θα σου πω κάτι μεταξύ μας, αλλά μην το πεις σε κανένα...*
*Πες μου.*
*Η αγαπημένη μου πάντα και πάντοτε είναι η Kiana Williams. Πάντα θα είναι. * χαμογελάω σα χαζό μόλις διαβάζω αυτό το μήνυμα του. *Να θυμάσαι ότι σε αγαπώ.* μου στέλνει απανωτά ακόμη άλλο ένα μήνυμα.
Το ηλίθιο χαμόγελο δε λέει να φύγει από τα χείλη μου.
*Βάλε την αναθεματισμένη χαμογελαστή φάτσα για να το κάνεις κατάλληλο.* του απαντάω γελώντας καθώς πληκτρολογώ.
Με κάνει τόσο χαρούμενη κάποιες φορές.
*:) x* μου στέλνει.
*Όχι έτσι!* του γράφω.
* =) * στέλνει μετά.
*Ούτε έτσι...* του στέλνω.
*Να θυμάσαι ότι σε αγαπώ 😊* του στέλνω με τη κατάλληλη φάτσα εγώ. *Έτσι * του στέλνω ακόμη ένα μήνυμα.
*Απλώς ήθελα να το πεις και εσύ πίσω ότι με αγαπάς ... 😂😂* για πρώτη φορά βάζει φάτσες στο τέλος του μηνύματος που μου στέλνει.
🌙 Ελπίζω να σας άρεσε. Πηγαίνετε να τσεκάρετε τη νέα μου ιστορία "Cursed Souls" θα είναι αρκετά ώριμη, με όλες τις έννοιες ;) Παρακαλώ, μη ξεχνάτε να κάνετε favorite. Love. anna. x
🎄 Xmas Question: Προτιμάτε τη βραδιά των Χριστουγέννων ή την βραδιά πριν αλλάξει ο χρόνος;