Yearn
-----
Malaki naman 'yung mug ng kape namin pero naubos din agad. Nag-usap lang kami ni Harry tungkol sa Genetics, lumipad na ang oras.
"Ubos mo na?" tanong ko sa kanya kahit alam ko ang sagot.
He showed me his mug. Confirmed. Said ang kape.
Hindi ko siya maalok ng refill dahil baka mahirapan na siyang makatulog.
"I guess you have to go home..." sabi ko.
"Yeah. Maybe."
Pero walang tumatayo sa amin sa mesa.
"Kailangan mo nang matulog, 'di ba? Maaga ka pa bukas sa conference mo," sabi niya.
"Yeah." Napabuntonghininga ako at tumitig kay Harry. I really want to be with him longer but I don't know how to ask him to stay.
His apartment is nearby. He's not drunk. There's no rain nor thunder. Walang rason para ialok ko ang bahay ko sa kanya.
Dapat yata, alak na lang ang ininom namin. Pero may conference ako and I couldn't afford to get drunk tonight.
Ngumiti siya sa'kin. "Ano'ng iniisip mo, Aling Jia?"
"Wala." Labag sa loob ko nang tumayo ako. "I'll walk you to the door."
Lumakad kami papunta sa pinto. Mabagal. May makulit na ngiti si Harry na hindi ko alam kung para saan.
We stood by the door.
"So..."
"So..."
Nakatingin kami sa isa't isa. Naghihintayan ng hindi ko alam kung ano.
"Wala ka nang iaalok?" tukso niya.
Napasimangot ako. Ang obvious ko siguro na ayaw ko pa siyang paalisin. Tapos, tutuksuhin pa 'ko. "Wala na."
Why isn't it raining tonight?
"Hindi umuulan," sabi niya.
"Yeah."
"Maghapon na rin tayong magkasama."
"Uhum."
"My apartment's nearby."
"I know."
"It's late and you have a conference tomorrow."
I sighed.
"Uuwi na muna ako," sabi niya.
"Yeah. You have to go home. Goodnight uli."
Nakangiti siya nang buksan ko ang pinto. "Goodnight, Jianna."
Pinanood kong lumabas ng pinto si Harry at lumakad palayo. Then I proceeded upstairs, sa kwarto ko.
I took a quick shower before changing into my night dress. I lay down the bed with thoughts of the day.
Abusada ang puso ko. I'm with Harry all day. Bakit parang kulang pa? I want him nearby—closer than two blocks. Closer than the small distance we maintain throughout the day.
I miss him more now, more than I have missed him the last few months. I didn't know it was possible to feel like this.
And I haven't heard it again—his three words.
May lumuwag bang turnilyo sa isip ko as they term it? Am I cheap? Gosh.
I decided to read a thesis by my bedside table para mailayo ang isip ko kay Harry at makatulog. But the doorbell rang.
Ang bilis kong nakatayo sa higaan ko at nagpatong ng robe sa pantulog.
I checked on the intercom first. Si Harry nga.
I opened the door, maybe more eager than I hope to hide.
"Magandang hatinggabi, binibini," bati niya na malaki ang ngiti.
Nakapagpalit na siya ng damit. May bitbit na unan.
I cleared my throat. "You're back."
"Yeah. I told you, uuwi muna ako. Nakauwi na ko kaya pwede nang bumalik," sabi niya pa. "Saka, mag-isa ka lang dito. Balita ko, may gumagalang akyat-bahay ngayon."
Nangunot ang noo ko. Wala akong nababalitaang akyat-bahay around the area.
"May akyat-bahay rito sa Minnesota?"
"Nope. Sa Pilipinas. Pero mabuti na 'yung prepared, 'di ba?" sagot niyang ngumisi.
I bit my lower lip to try to suppress a smile but I failed. Natawa ako.
"Makikitulog po ako, Aling Jia."
Niluwangan ko ang bukas ng pinto. "Come in."
We locked the door and went upstairs. Binuksan ko ang isa sa mga guest rooms.
"You can sleep here," sabi ko, "May extra blankets and sheets if you need it. Kompleto rin 'yung toiletries."
He looked around. "Nice."
"Kapag may kailangan ka, katukin mo lang ako sa kwarto ko."
Bumaling siya sa'kin. "Saan ang kwarto mo?"
"Next door."
"Can I see it?"
We transferred to my room. Suddenly, na-conscious ako sa mga nakakalat na libro sa sahig at sa kama.
"Nagbabasa ka bago ako bumalik?" usisa niya, lumapit sa kama ko at inusisa ang nakabuklat na thesis.
"Medyo. Hindi kasi ako makatulog," sabi ko.
"You should sleep. Hatinggabi na," sabi niya. "Maaga ka mamaya."
"Tingin ko naman, makakatulog na 'ko ngayon," sabi ko.
"Good," aniya at tumingin sa'kin. "Do'n na 'ko sa guest room. Matulog ka na."
Tumango ako. We walked to my door.
"Do'n na 'ko sa kwarto ko," sabi niya.
"Okay. Hindi na 'ko mag-go-goodnight dahil nagasgas na natin."
He chuckled. "Yeah. Close the door."
I did so. But instead of going to my bed, nakiramdam ako sa pinto.
Narinig ko ang mga yabag niya palayo. Then, I heard the television clicked open.
Nanonood yata siya sa sitting room sa labas lang ng mga kwarto namin.
Tukso rin talaga 'to si Harry. He told me to sleep but he's watching something by himself. If he's outside my room, I will be tempted to peek on him.
Nakiramdam pa 'ko at nagpabalik-balik ng lakad sa kwarto ko.
Sisilip lang ako ng isang beses. Then, I'm good.
I carefully opened the door to check on him. Pero sinalubong ako ng ngiti at kaway ni Harry. Nakalingon siya sa pinto ko as if alam niyang sisilip ako.
The lights were off at the sitting room. Television lang ang nagbibigay-liwanag.
"I'm just..." Gosh. Wala na naman akong inihandang palusot.
"Hindi ka pa rin makatulog?" he asked. Naglalaro sa labi ang makulit na ngiti.
Tumikhim ako. "Sort of."
Lumabas ako ng silid at inusisa ang pelikulang pinanonood niya. Historical movie 'yun.
"Gusto mong manood ng ending nitong Korean movie?" tanong niya.
"Napanood ko na 'yan," sabi ko.
"Ako rin," sagot niya. "Panoorin natin."
Wala naman akong balak tumanggi. I sat stiffly sa kabilang dulo ng couch at tumitig sa television. Napanood ko na ang movie kaya alam kong maikli na lang ang screentime.
I don't know what I need from Harry, na hindi ko siya matantanan. Parang kulang pa rin 'yung oras na magkasama kami kahit na buong araw na 'yun.
Sumulyap ako sa kanya at nakitang nakatitig lang din siya sa screen. Nakatukod ang siko niya sa armrest ng couch at halos nakapangalumbaba. Tumitig ako sa side profile niya.
"Ano 'yun, Jianna?" tanong niyang bumaling sa'kin.
Umiling ako. "Nothing."
His eyes lingered on me. He chewed on his lips as if thinking about what to say.
"Suko na 'ko," sabi niya at umanggulo paharap sa'kin. "I want you to take your time so I'm trying to keep a distance. But..." Nagbuga siya ng hangin. "Alam mo ba kung ga'no ka lang kalayo sa'kin?"
"Huh? What are we talking about?"
"You're at the end of the couch but it felt like you're closer. Close enough to make me excited but far enough to make me restless."
Hindi ako nakaimik. Is he restless like I am? Bakit hindi halata?
"What do I do if I want you closer?" he asked me.
Napalunok ako. Bumibilis na naman ang tibok ng puso ko.
"What do I do if I want you closer, too?" I asked him back.
Ilang sandali na nakatingin lang kami sa isa't isa.
"Patay tayo diyan. Madali akong kausap," sabi niya at mahinang tumawa. Tumayo si Harry at lumipat sa tabi ko. "Is this close enough?"
Umiling ako at umisod palapit hanggang magkadikit na ang mga braso namin. Tumingala ako sa kanya. "Maybe... this close."
"Hm. Are you teasing me again?" tanong niya.
"Huh?"
"Alam mo ba kung ga'no ka kalapit? You're close enough to enthrall and taunt me," sabi niya. "You're teasing me."
"You're teasing me, too. You told me to sleep pero nandito ka sa labas ng kwarto ko. How could I not check on you?"
Tumitig kami sa isa't isa.
"And I miss you..." dagdag ko, "kahit magkasama na tayo maghapon. Actually, it felt like I'm missing you more. How is that possible?"
Napalunok siya. "That's probable. I'm missing you more, too."
"Then..."
I don't know what else to say or what else to do. Nangusap ang mga mata namin. Pagkatapos, niyakap ako ni Harry at idinikit sa katawan niya.
"Is this closer?" he asked gently.
I sighed and let his body heat teased my senses. "Maybe..."
Nagyakap kami hanggang sa magpalit ng pelikula sa cable. Huminga ako nang malalim. Pakiramdam ko, ganito talaga dapat matapos ang araw naming dalawa.
"You really should sleep," bulong ni Harry sa'kin.
"I know..."
"Sasamahan kita sandali sa kwarto mo."
"Okay."
Pagtayo namin sa couch ay magkahawak-kamay kaming pumunta sa kwarto ko. Walang-imik akong sumampa sa kama at humiga. Umupo naman siya sa tagiliran.
"Sleep. I'll be here," sabi niya at ipinatong ang kamay niya sa ulo ko. Hinaplos ang buhok ko.
Nanatili akong nakatingin sa kanya.
"Maybe this is what I need to call it a night," bulong ko sa kanya at ngumiti.
"Hm. This is not enough for me to call it a night," sabi niya.
"Why? What else do you need?"
Natuon ang mata niya sa labi ko. I held my breath.
Itinukod niya ang braso niya sa higaan at ibinaba ang mukha niya sa'kin. He brushed his lips against mine. Mabilis lang. Enough to enthrall me and tease me at the same time. Enough to stir my nerves. Ikiniskis niya ang tungki ng ilong niya sa'kin bago siya bumalik sa paghaplos sa buhok ko.
"That."
Pasimple akong lumunok. How am I going to ask him if I want more of his kiss?
"Harry..."
"Sleep while I still have sober thoughts, Jianna," una niya sa'kin. "We're all alone in this house. Mabilis akong matukso sa halik mo."
Gosh. Now I'm curious kung pa'no siya matukso.
"Ba't lumalaki 'yung mata mo, ha? Pambihira ka. 'Wag kang ma-curious ngayon," natatawang sabi niya at pinisil ang ilong ko.
Mahina akong natawa. "Wow. You can read my thoughts."
"It's written all over your face. 'Wag kang makulit."
Ngumiti lang ako.
"Let's call it a night," sabi niya.
"Yeah. I'll let you off the hook."
Umiling siya at nagpatuloy sa paghaplos sa buhok ko. "I love you. Sleep well."
Pumikit ako baon ang salita niya. #0821g / 12152016