***Back to school is not cool. Except for baon. Lol. Anyways, salamat sa mga nagbabasa, nagcocomment at nagvovote at hindi parin bumibitaw! XD Boring na ba? Yung totoo?! Haha. Okay, so probably matatagalan ang sunod na update. Demanding ang school sa oras -_-
Kflyyyyy~
LET YOUR VOICE BE HEARD!!!
C h a p t e r (Forty)
“I’m home!”
“Daddy!”
Ito na naman ang abnormal na heartbeat ko. Shiz. Sobrang kinakabahan na ako! Andito ako ngayon sa kusina at kasalukuyang naghahanda ng dinner. Yung favorite niya ang niluto ko. Yep, the one and only Sinigang. Malay niyo makatulong ‘to para sa plano–kung plano ngang matatawag ito– diba?
Naramdaman ko nalang na may babang pumatong sa balikat ko. Wow ninja! Hindi ko siya napansin ah!
“Wow, favorite!” sure akong nagniningning na ang mga mata niyan. “Wait lang, bihis muna ako para makakain na tayo.” Hinalikan niya ako sa pisngi bago umalis.
“Ate, Sinigang na naman?” nakasimangot na tanong ni Shami.
“Hayaan mo na.” mahina kong sabi. “Minsan lang ‘yan.” Sinong niloloko mo, Shara Mae?
Pero wait, mukang hindi niya pa napapansin itong suot ko ngayon ah. Agad kong kinuha ang cellphone para itext si Mel. Buti nalang nagpaload na ulit ako. Yung pinantawag ko kanina kay Mel naubos agad eh! Hindi ko naman kasi naregister. Hay ang tanga ko talaga!
Ako: Uy! Andito na sya!
Mga 5 minutes din siguro yun bago siya nagreply.
Mel: Really? Ano reaction? >:D
Ako: La pa. D ata napncn.
Mel: Ok! Kalma ka muna jan! ;)
Agad kong ibinulsa ang phone nang dumating si Jace na halatang excited nang kumain. Nakakaloko lang. Akala mo naman ito ang first time na kakain siya ng favorite niya!
Nagpray muna kami kumain. Ipinagdarasal ko ang tagumpay ng plano kuno na ‘to!
“Sarap ah!” napailing nalang ako.
“Masarap naman talagang magluto si ate, Daddy!” ang honest talaga ng kapatid ko!
“I know.” Tumawa siya. “One of the things I like about her.” He winked. Okay, andami atang tao ang kumindat sakin ngayong araw na ‘to?
Pero shiz, kinilig ako don ha. Hayayay ano ba!
Naramdamn kong nagvibrate ang phone ko, hudyat na nagtext na si Mel.
Mel: So ano na happenings?
Ako: Kumakain lng kmi.
Mel:Napancn nia na? >:)
Ako: D prin eh. -_-
Mel: Tch! Dat guy… wait, may mtaas kaung ktchen cbinet dba?
Napakunot ang noo ko.
Ako: Ah oo? Bkit?
Mel: Kunwari may aabutin k dun! BILIS!!! >:D
Ako: Ha? O.o
“Yung pagkain mo, Shara.”
“A-ah…hehe… oo nga. Sorry.” Sinimulan ko na ulit ang pagkain. Naguguluhan parin ako. Bakit naman ganun yung inuutos sakin ni Mel?
Nagvibrate na naman ulit. Agad kong binasa yung text, hoping na malilinawan ako sa sinabi niya.
Mel: Ngwa mo na?
Tch. Di naman pala.
Ako: Dpa.
Mel: Ohgawd! Gawin mo na!
Seriously? Ano ba kasing iniisip nito ni Mel?
“Sino ba ‘yang katext mo?” napatingin ako kay Jace na nakataas kilay at diretso ang tingin sakin. Yikes. “Sa pagkakaalala ko, hindi ka mahilig magtext.”
“Wala ‘to.” Binigyan ko siya ng tipid na ngiti bago tumayo. Feeling ko ay sinundan niya ako ng tingin o feeling ko lang ‘yun?
Tinungo ko ang kitchen cabinet. Sige na nga, gagawin ko na!
Napatingin ako sa taas. Ano namang aabutin ko?
Napunta ang tingin ko sa ketchup na hindi ko magets kung bakit nga ba nasa pinakataas ng kitchen cabinet. Weird.
Tumingkayad ako para abutin ‘yon. Shiz ha! Ano ba ‘tong pinaggagagawa ko? Bigla akong naconscious. Oo nga pala! Maikli lang ‘tong shorts ko! Shiz! Malamang kita na itong kaluluwa ko ngayon! So ito ang plano ni Mel?!?!
Naalala ko naman ‘yung sinabi niya kanina.
“Nice legs you got there! I’m sure maglalaway ‘yun sayo! Wahahahaha!”
Automatic na nag-init ang pisngi ko. Ano na kayang iniisip ni Jace?
Narinig kong may binulong si Jace na kung ano (feeling ko hindi maganda ‘yon) bago tumayo. Mukang papunta siya rito.
“Ano bang kukunin mo?” naramdaman ko nalang ang mainit na presensiya sa likod ko. Jeez! Lesheng heartbeat! Ang bilis! Kumalma naman kayo!
“Yung…” napalunok ako. “Yung ketchup.” Halos pabulong ko ng sabi. Grabe, bakit ganito?
“Ketchup? Anong gagawin mo sa ketchup?”
“Umm…” that… ahhhh Shara! Oo nga naman! Anong gagawin mo sa ketchup?! Ihahalo sa Sinigang?! Ohmygee! Bakit hindi ko naisip na itatanong niya ‘yun?!
Parang narinig ko naman yung boses ni Geoff sa utak ko. “Tinatanong pa ba ‘yun? Shunga ka eh.”
“Here.” Humarap ako sakanya. Uh-oh. Wrooooong move! Sobrang lapit niya sakin at halos magkadikit na kaming dalawa. Ano ba ‘tong puso ko?! Bakit nag-iinarte ka pa diyan?! Magboyfriend na naman kami ah pero kung makaasta ka diyan parang hindi pa!
“What are you trying to do?” natakot ako sa pagiging seryoso ng boses niya. Pati yung titig para akong lulusawin jusko!
“HA?” nalang ang tanging nasabi ko. I know, napakanonsense ng naisagot ko sakanya.
“Bakit ang iksi ng shorts mo?” pinasadahan niya ako ng tingin pababa kaya mas lalo tuloy akong naconscious. Teka nga, hindi ba siya lalayo sakin? Kasi feeling ko hindi na ako humihinga!
“Kasi shorts nga? He-he-he…” okay, another round of katangahan ulit.
“Magpalit ka.” Thank God at lumayo na siya! Finally, nakahinga na ako ng maluwag! Pero ano daw, magpalit ako?
“B-bakit naman? May problema ba sa suot ko?” sige, painosente pa Shara!
“You’re seriously asking me that?” tumaas ulit ang kilay niya. “Masyadong maikli yang suot mo. Kung hindi ka tumingkayad kanina, aakalain kong nakaunderwear ka lang, alam mo ba ‘yun?” ginapangan naman ako ng matinding hiya sa sinabi niya.
Ting! Para namang may isang lightbulb naman na sumindi sa ulo ko.
“Magpapalit ako, sa isang kondisyon.” Hindi siya umimik kaya itinuloy ko nalang ang pagsasalita. “Sabihin mo muna sakin kung san ka galing kagabi.”
Kumunot ang noo niya. “Akala ko palalampasin mo na ‘yun.”
“Well, obviously, hindi. So?” nagcross arms ako at hinintay siyang sumagot.
Napailing nalang siya. “Just… change your clothes.”
“Ayaw mo talagang sabihin?” hindi siya umimik. “Bahala ka, hindi ako magpapalit.” Lalagpasan ko na sana siya nang maramdaman ko nalang ang pagbuhat niya sakin. Romantic at kikiligin na sana ako kung bridal style ang pagbuhat niya sakin kaso hindi eh! Binuhat niya ako na parang sako!!!
“Hoy!!!” nagpapadyak ako dun. “Ibaba mo nga ako!”
“Bakit ang tigas ng ulo mo ngayon?” naramdaman ko nalang na gumagalaw kami. San ako nito dadalhin?
“Eh ba’t kasi ayaw mong saguting ang tanong ko? Kagabi ka pa umiiwas ah! Akala mo di ko napapansin?!” okay, sa tono ng pananalita ko para kaming mag-asawa na pinagdududahan ang asawa na may kabit ito. Pero kasi, gusto kong malaman!
“Bakit kailangan mo pang malaman? I told you, diyan lang.”
“Tingin mo naniniwala ako sa diyan mo?”
“Believe what you want to believe.”
“Arghhhh! Nakakainis ka alam mo ‘yun?! Nakakainis!” hinampas hampas ko ang likod niya. Wala akong pakialam kung nasasaktan ko na siya. Bakit ba ayaw niyang sabihin sakin? Wala ba siyang tiwala? Pero girlfriend niya naman ako ah! Effing shiiiiiiz!
Huminto kami sa tapat ng kwarto ko. Binuksan niya iyon tsaka ako ibinaba.
“Change your clothes. NOW.”
“Ayoko.” Nagcross arms ako. Matigas ka ah! Pwes, ako rin! Bahala ka! Ayaw mong sabihin ah!
“Don’t be stubborn, Shara.”
“Bahala ka. Kakain na ‘ko.” Hahakbang na sana ako nang mahuli niyang ang braso ko at marahas na isinara ang pinto. Ano? Galit na rin siya? Mas galit parin ako no! Gusto ko lang naman malaman kung ano ‘yun eh! Masama ba ‘yun?
“Fine. Ayaw mo? Ako ang magbibihis sayo since matigas naman ang ulo mo.”
Tumawa ako ng pang-asar para maitago ang kaba ko. “As if naman kaya mo.” I rolled my eyes.
“Don't try me, Shara.”
Mas lalo lang akong kinabahan nang maglakad siya papuntang cabinet at may kinuha doon. Mabilis siyang nakabalik sakin.
“ANONG–” Holy shiz?! Hindi niya naman tototohanin ‘yon diba?! Diba diba?!
Malanding utak: OMG Sana totohanin niya!
Tengene.
Yumuko siya at bumulong sa tainga ko. Err, goosebumps! “You’re stubborn? Fine. I’m going to undress you now.” Naramdaman ko nalang yung kamay niya na nasa dulo ng shirt ko.
Nagpanic ang kaluluwa ko at agad siyang itinulak. “Bwiset! Akin na nga!” hinablot ko sakanya yung damit at padabog na lumabas ng kwarto.
I swear narinig ko talaga ang mahinang pagtawa niya!
Shiz! Buti nalang nakalabas ako! Kundi baka hinimatay na ako! Lesheng Jace!