❝Won't stop 'til it's over, won't stop to surrender❞
Kiana
«Και τι ακριβώς έγινε;» με ρωτάει η Arabella καθώς περπατάμε δίπλα δίπλα στο πεζοδρόμιο.
Μία ημέρα μετά την επίσκεψη του Harry και αποφασίσαμε να πάμε στο μπαρ με τα μπιλιάρδα στα πιο κεντρικά μέρη ας πούμε του μικρού μας Holmes Chapel.
«Εμ με πήγε στο δενδρόσπιτο, στο οποίο είχαμε λίγες κουβέρτες, ευτυχώς όμως είχα αφήσει τη σόμπα από την προηγούμενη φορά με τον Ben και καθίσαμε εκεί.» της λέω.
«Α και; Άντε πες, συνέχισε, μη με κάνεις να σε παρακαλάω για κάθε λέξη, αγάπη μου.» μου αποκρίνεται ανυπόμονα η Arabella.
«Μιλάγαμε. Είχαμε καιρό να μιλήσουμε τόσο.» χαμογελάω φέρνοντας στο μυαλό μου την ανάμνηση της χθεσινής βραδιάς.
«Βασικά πιο πολύ τον παρακάλεσα να μιλήσει εκείνος. Ήθελα απλώς να μου πει τα πάντα, ότι μέρη από την πορεία της ζωής του έχω χάσει τον τελευταίο καιρό. Του ζήτησα να μη μου παραλείψει τίποτα.» της εξηγώ αναλυτικά.
Το χαμόγελο που στολίζει το πρόσωπο της τώρα αντιγράφει το δικό μου.
«Μου μίλησε για τα μαθήματα του στο πανεπιστήμιο. Για το διάβασμα του. Για το φαγητό ακόμη εκεί. Για τη μαγείρισσα που παρόλο που τον αγριοκοιτάζει ξέρει κατά βάθος πως τον συμπαθεί άπειρα πολύ.»
Παίρνω μια βαθιά ανάσα πριν συνεχίσω.
«Μα φυσικά, ποιος θα μπορούσε να μη συμπαθήσει αυτόν τον άνθρωπο; Όλοι τον συμπαθούν, και τον λατρεύουν μεταξύ μας πιστεύω.» ανασηκώνω τους ώμους μου.
«Είναι το κάτι άλλο.» προσθέτω χαμογελώντας πλατιά.
Νιώθω τα μάγουλα μου να πονάνε. Γαμώτο.
«Το να τον ακούω να μιλάει είναι ότι καλύτερο θα μπορούσε να υπάρχει στην καθημερινότητα μου, βασικά το να μου μιλάει για τα πάντα, μέχρι και για τα πιο ασήμαντα πράγματα, μου αρκεί. Αρκεί να μου μιλάει ξέρεις.» γυρνάω και την κοιτάζω.
Με κοιτάζει με υπονοούμενο. «Τι;» την ρωτάω αμέσως.
Μου χαμογελάει ακόμη περισσότερο. «Τίποτα. Απλώς νομίζω πως αγαπώ να σε ακούω να μιλάς για εκείνον.» μου απαντά και αμέσως κουνάω το κεφάλι μου πέρα δώθε.
Κοιτάζω κάτω τα βήματα μου στο πεζοδρόμιο και δε ξανά μιλάω για το υπόλοιπο της διαδρομής μας.
Φτάνουμε στο μπαρ και ο Niall μας περιμένει έξω από αυτό, τρίβει τα χέρια του γρήγορα και έπειτα έρχεται προς το μέρος μας. «Έχει κρύο.» λέει ξεφυσώντας και κουνάω γρήγορα το κεφάλι μου καταφατικά στα λόγια του.
«Πράγματι.» συμφωνώ.
«Γεια σου, αδερφέ μου.» μου δίνει μια αγκαλιά γελώντας και έπειτα πηγαίνει στο κορίτσι του.
«Γεια, μωρό μου.» αφήνει ένα πεταχτό φιλί στα χείλη της Arabella και εκείνη γελάει ελαφρά.
«Niall μου, τι θα κάνουμε απόψε εδώ;» τον ρωτάει αμέσως εκείνη. Ο Niall περνάει πρώτος μπροστά και αφήνει την πόρτα ανοιχτή για να περάσω εγώ και έπειτα η Arabella.
«Θα διασκεδάσουμε.» της απαντά.
Ο χώρος είναι αρκετά γεμάτος από κόσμο, έχει λίγη φασαρία μα είναι ωραία.
«Θέλετε να κάτσουμε στο βάθος στα χαμηλά τραπέζια ή εδώ μπροστά στους ψηλούς πάγκους;» μας δείχνει με το δείκτη του.
«Εμ, καλύτερα στους πάγκους εδώ δε νομίζεις, να μη πάμε τώρα μες το βάθος.» του απαντάω.
«Ναι, δίκιο έχεις. Ελάτε, ας βρούμε ένα μεγάλο πάγκο και για χωρέσουν έπειτα και τα παιδιά.» αποκρίνεται.
«Ποια παιδιά;» ρωτάω αμέσως και την ώρα που γυρνάω να τον κοιτάξω, βλέπω την Arabella να του πατάει μια αγκωνιά στη κοιλιά. Σμίγω τα φρύδια μου. Τι τρέχει;
«Εμ εμείς τα παιδιά, Kiana, εμείς, δεν είμαστε τα παιδιά εμείς;» μου πετάει γρήγορα η Arabella.
«Τι τρέχει;» ρωτάω καθώς περπατάμε σε ένα ψηλό πάγκο που μόλις αδειάζει από πελάτες.
«Τίποτα. Τίποτα.» αποκρίνεται αμέσως εκείνη.
«Ίσως περάσει μια βόλτα και ο Ben. Είπε θα βγει με τους φίλους του πιο αργά, αλλά πρώτα ίσως έρθει από εδώ.» τους ενημερώνω καθώς ανεβαίνουμε στα ψηλά σκαμπό. Κοιτιούνται μεταξύ τους περίεργα.
Εκείνοι οι δύο απέναντι μου από την άλλη πλευρά του πάγκου και εγώ μόνη από την άλλη. «Εμ πολύ ωραία τότε.» σχολιάζει η Arabella χαμογελώντας μου πλατιά. Την κοιτάζω περίεργα.
«Λοιπόν, τι λέτε να...»
Το βλέμμα μου πέφτει στα άτομα που μπαίνουν μόλις μέσα στο μπαρ, ο Harry χέρι χέρι με την Ashley.
Κοιτάζω αμέσως τα μπλεγμένα χέρια τους. Την κρατάει. Τον έχω δει πριν χρόνια να κρατάει πάλι κάποια κοπέλα από το χέρι, τώρα γιατί με ενοχλεί αυτό τόσο; Αναστενάζω.
Γιατί δε μου είπαν ότι θα έρθουν; Προφανώς μάλλον και γι'αυτό είχαν αυτήν την περίεργη συμπεριφορά ο Niall με την Arabella προηγουμένως. Έπρεπε όμως να μου το πουν ευθέως από την αρχή.
Δεν έχω πρόβλημα. Δε θα ερχόμουν.
«Γιατί δε μου είπατε πως θα έρθουν;» δίνω το καλύτερο μου χαμόγελο στα παιδιά καθώς τα ρωτάω. Η Arabella με κοιτάει περίεργα. Πάει να μου απαντήσει μα την διακόπτει ο Harry. που φθάνει στον πάγκο μαζί με την κοπέλα του.
«Niall, γιατί δε μου είπες ότι θα είναι και η Kiana εδώ;» αφήνει το χέρι της Ashley την ίδια στιγμή και κοιτάζει μία εμένα και μία τον Niall. Η έκφραση του αλλάζει από αυτή που είχε όταν πρωτομπήκε.
«Εμ δεν...» πάει να πει ο Niall μα αυτήν την φορά τον διακόπτει η Arabella. «Γεια σου και εσένα Harry.» μουγκρίζει κοιτώντας τον.
«Γεια σου, βλαμμένο.» της λέει αμέσως εκείνος.
«Γεια σας παιδιά.» χαμογελάει ευγενικά η Ashley και ο Harry της βγάζει το πανωφόρι. Α όχι.
Κοιτάζω το μαύρο t-shirt ramones που φοράει. Το ξέρω αυτό το t-shirt εγώ. Α όχι. Το κοιτάζω καλύτερα και πονάω.
Αναστενάζω. «Γεια.» τους δίνω το γνωστό ψεύτικο καλύτερο μου χαμόγελο κοιτάζοντας μία εκείνη και μία τον Harry.
«Πως είστε;» ρωτάω και εγώ με τη σειρά μου ευγενικά. Ο Harry βγάζει το μάλλινο πανωφόρι του ακολούθως και μένει με το λευκό t-shirt του, δείχνει αγγελικά όμορφος. Όπως πάντα.
«Καλά είμαστε, γλυκιά μου, εσύ;» με ρωτάει η Ashley καθώς βολεύεται δίπλα στο σκαμπό της Arabella, έπειτα ο Harry κάθεται δίπλα της.
«Πολύ καλά.» της απαντάω. Ψέματα.
«Λοιπόν τι θέλετε να πιούμε;» ρωτάει ο Niall αμέσως μετά.
«Εγώ δε θέλω αλκοόλ, Niall μου.» του αποκρίνεται η Arabella.
«Niall σου;» την πειράζει ο Harry γελώντας ελαφρά.
«Niall μου.» απαντάει και η Arabella σμίγοντας τα φρύδια της μπερδεμένη καθώς κοιτάζει τον Harry μου. Τον Harry. Για όνομα του Θεού.
Γελάει ελαφρά εκείνος και η Ashley ξεκουράζει το κεφάλι της πάνω στον ώμο του. Θέλω να σκίσω από πάνω της το μπλουζάκι που φοράει.
«Kiana μου.» γυρνάει ο Harry και με πειράζει. Α όχι.
«Τι θα πιεις εσύ;» με ρωτάει.
«Δε ξέρω.» του απαντάω αμέσως μονότονα κοιτάζοντας κάτω και όχι εκείνον.
«Εγώ θέλω σόδα με φράουλα.» ανακοινώνει περήφανα η Arabella. Όλοι γυρνάμε και την κοιτάμε. «Τι; Αφού γίνεται σόδα με λεμόνι, γιατί να μη γίνεται και με φράουλα και η φράουλα φρούτο δεν είναι;» μας αποκρίνεται χαμογελώντας ελαφρά.
«Το λεμόνι δεν είναι φρούτο, αγάπη μου.» της λέω χαμηλά.
«Α, τότε...εμ...» σκέφτεται.
«Θα πάρω και εγώ μία σόδα με λεμόνι, πάρε και εσύ το ίδιο.» της λέω για να σώσω την κατάσταση πριν νιώσει χαμένη και άβολα.
«Εντάξει τότε.» χαμογελάει γνέφοντας μου θετικά.
«Έχετε καιρό να... και έχει χειροτερέψει;» ρωτάει ο Harry τον Niall αναφερόμενος στην Arabella και αμέσως τον κοιτάω με το πιο μισητό μου βλέμμα. Βλάκας.
«Ας παραγγείλουμε και μετά πάμε να παίξουμε στο μπιλιάρδο.» του πετάει απότομα ο Niall κοιτώντας τον με το ίδιο μισητό βλέμμα όπως το δικό μου.
«Εντάξει.» συμφωνεί ο Harry και κάνει νόημα στο σερβιτόρο να έρθει για την παραγγελία μας.
🌙 Με πονάει να γράφω τον Harry μαζί με την Ashley, μα είναι γλυκιά και καλή πραγματικά. Πάνω μπορείτε να δείτε το gif για το ποια επρόκειτο εκείνη. Θα ανεβάσω το Σάββατο και την Κυριακή. Τι πιστεύετε ότι νιώθει ο Harry απέναντι στην Kiana; Φιλικά ή ερωτικά συναισθήματα; Μην ξεχνάτε να κάνετε favorite. Love. anna. x